Αυτό το δίκαιο αίτημα για να ικανοποιηθεί, πρέπει να διεκδικηθεί με αγώνες απ’ όλους τους εργαζόμενους, κόντρα στις αντεργατικές πολιτικές της κυβέρνησης της ΝΔ και όλων των αστικών κομμάτων που στηρίζουν τα «ματωμένα πλεονάσματα» των 25 δισ. ευρώ, τη φορομπηξία στα λαϊκά στρώματα (το 95% των φόρων προέρχεται από τα φυσικά πρόσωπα και μόνο το 5% από τα νομικά πρόσωπα/εταιρείες), τις φοροαπαλλαγές και τις επιδοτήσεις των μεγαλοεπιχειρηματιών, τους ΝΑΤΟϊκούς εξοπλισμούς των 7 δισ. ευρώ που μας επιβάλλουν κάθε χρόνο.
Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να πιστεύουν όσους τους «χτυπάνε την πλάτη», μοιράζοντας ψεύτικες υποσχέσεις στους δημοσίους υπαλλήλους.
Κανείς δεν μπορεί να είναι υπερασπιστής των δημοσιονομικών στόχων, της επίτευξης των «ματωμένων» πλεονασμάτων, της ανταγωνιστικότητας και των αντοχών της οικονομίας, της κερδοφορίας των επιχειρήσεων και ταυτόχρονα να το «παίζει» και υπερασπιστής των εργατικών δικαιωμάτων.
Κανείς δεν μπορεί να χαρακτηρίζει ως αναγκαιότητα τα «μνημόνια» και να λέει τάχα ότι είναι ενάντια στις περικοπές.
Κανείς δεν μπορεί να λέει ότι «δε θα ξαναγυρίσουμε στις εξαλλοσύνες του 2008», ότι χρειάζεται «σύνεση και ευθύνη για να μην ξαναγυρίσουμε πίσω στην Ελλάδα των ελλειμμάτων και της χρεοκοπίας», και να μιλά παράλληλα για επαναφορά των «δώρων».
Δεν μπορεί η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και όλα τα αστικά κόμματα, να δίνουν διαπιστευτήρια στο μεγάλο κεφάλαιο, στην Ε.Ε. των μονοπωλίων, ως «υπεύθυνη αντιπολίτευση», και από την άλλη να λένε ότι είναι υπέρ της επαναφοράς του 13ου-14ου μισθού, της ενίσχυσης του εργατικού εισοδήματος, λες και δεν είναι δικές τους πράξεις η κατάργησή τους και η μείωση των μισθών, η ακρίβεια. Όπως έδειξαν και οι πρόσφατες μεγαλειώδεις λαϊκές κινητοποιήσεις για το έγκλημα των Τεμπών, όταν ο λαός θέλει, μπορεί. Στο χέρι των εργαζομένων είναι να γυρίσουν την κατάσταση…, να επιβάλουν το δίκιο τους, να επιβάλουν την επαναφορά του 13ου – 14ου μισθού, ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, ουσιαστικά μέτρα για το χτύπημα της ακρίβειας.