Οι επόμενες γενιές είναι αυτές που θα το αναπτύξουν και θα το φτάσουν σε άλλα επίπεδα. Μα στην εποχή των κινητών και των τάμπλετ, ασχολούνται τα νέα παιδιά με το σκάκι, θα μπορούσε εύλογα να ρωτήσει κανείς. Κι όμως ασχολούνται, με τον Σκακιστικό Σύλλογο Λάρισας να είναι η τρανή απόδειξη. Εκεί πάνω από 120 (!) παιδιά μαθαίνουν να παίζουν σκάκι αρχικά, και μακροπρόθεσμα μαθαίνουν πώς να σκέφτονται, πώς να συγκεντρώνονται και πώς η σκέψη τους να συνδυάζει πολλαπλούς παράγοντες. Είναι τέτοια η συμμετοχή των παιδιών -και όχι μόνο- στον Σύλλογο, που ο χώρος που τον φιλοξενεί, στο ημιυπόγειο του Γρηγοριάδειου Πνευματικού Κέντρου, να αποδεικνύεται μικρός. Σε χώρο του ημιυπόγειου του Γρηγοριάδειου στεγάζεται και η Ένωση Λογοτεχνών Συγγραφέων Λάρισας, η οποία ανοίγει μία φορά την εβδομάδα, με τους ανθρώπους του Σκακιστικού Συλλόγου να ζητούν -αν γίνεται- να μεταφερθούν κάπου αλλού τα γραφεία της ΕΛΟΣΥΛ, ώστε τα εκατοντάδες παιδιά να έχουν λίγο περισσότερο χώρο.
Η «Ε» βρέθηκε στον Σκακιστικό Σύλλογο Λάρισας και συνομίλησε με τον πρόεδρο του Δ.Σ., κ. Πάρη Ζιώγα, και με τον προπονητή, κ. Σπύρο Ναθαναήλ, για τις ανάγκες του Συλλόγου, τα προβλήματά του, τα παιδιά και φυσικά για το ίδιο το σκάκι.
Αρχικά ζητήσαμε από τον κ. Ζιώγα να μας μιλήσει για τον σύλλογο, για να μας πει ότι: «Ο Σκακιστικός Σύλλογος Λάρισας έχει ιστορία δεκαετιών, από τους πιο παλιούς στην Ελλάδα. Έχει γύρω στα 125 παιδιά που προπονούνται στον Σύλλογο, έχει τμήμα ενηλίκων για όποιον/-α ενδιαφέρεται, αφού ποτέ δεν είναι αργά, είτε να συνεχίσει αν ξέρει από την παιδική του ηλικία είτε να μάθει και να βελτιωθεί. Είναι ένας σύλλογος με πάρα πολλές διακρίσεις σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο».
Πώς χωράνε όλα αυτά τα παιδιά σε έναν μικρό για τα δεδομένα του Συλλόγου χώρο, θα ρωτήσουμε για να μας πει ότι: «Είμαστε σύλλογος με πολλά μέλη και με πλούσια δραστηριότητα, πλέον διοργανώνονται σε καθημερινή βάση τουρνουά, πρόχειρα τουρνουά, χωρίς παράβολα και έπαθλα, και δυστυχώς είμαστε περιορισμένοι σε χώρο. Ένας πολύ όμορφος χώρος, αλλά δε χωράμε εδώ πέρα, δεν καλύπτονται οι ανάγκες του συλλόγου από αυτά τα δύο-τρία δωμάτια. Το αίτημά μας είναι να μας παραχωρηθεί και ο διπλανός χώρος, εδώ στο ίδιο κτίριο, που τώρα στεγάζει την ΕΛΟΣΥΛ. Θεωρούμε και χωρίς να θέλουμε να προσβάλουμε κανέναν, ότι θα μπορούσε να στεγαστεί και κάπου αλλού. Λειτουργεί λίγες φορές την εβδομάδα, νομίζω μόνο μία, και για εμάς εδώ που έχουμε καθημερινή δραστηριότητα, με προπονήσεις, τουρνουά, επίσημους αγώνες, είναι ένας χώρος που θα μπορούσε να εξυπηρετήσει κάπως τις ανάγκες μας».
Τα παιδιά γίνονται εξυπνότερα με το σκάκι, θα ρωτήσουμε: «Όχι ακριβώς εξυπνότερα, δε θα ανέβει το IQ αυτόματα παίζοντας σκάκι, αλλά τα βοηθάει να μαθαίνουν πώς να συγκεντρώνονται και μιλώντας σε προσωπικό επίπεδο, εμένα το σκάκι με βοήθησε στη συγκέντρωση, στο να καταπολεμήσω το άγχος, να συγκροτήσω τη σκέψη μου. Και μετά έρχονται άλλα πράγματα ανεκτίμητα, όπως οι φιλίες και οι εμπειρίες» θα αναφέρει.
Πώς είναι να εισάγετε τα παιδιά σ’ αυτόν τον υπέροχο κόσμο του σκακιού, θα ρωτήσουμε τον κ. Ναθαναήλ. «Είναι ωραία, μ’ αρέσει πάρα πολύ αυτό που κάνω» θα σημειώσει ο προπονητής του Συλλόγου, για να συνεχίσει λέγοντας ότι: «Έρχονται παιδιά, παίζουν σκάκι, έχουμε κάθε μέρα τουρνουά. Είναι φοβερό το συναίσθημα να βλέπεις ότι παίρνεις παιδάκια που δεν ξέρουν ακόμη ποιο είναι το δεξιά και ποιο το αριστερά, και μετά από κάποια χρόνια να αναπτύσσουν στρατηγική σκέψη ή να κάνουν συνδυασμούς στο μυαλό και να μετράνε ατελείωτα πράγματα. Είχαμε και τη χαρά να έχουμε και πρωταθλητή Ελλάδος, αλλά και δευτεραθλητή με συμμετοχή στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που έγινε στην Ιταλία. Είναι μεγάλη η χαρά να βλέπεις ένα παιδί που όταν ήρθε δεν ήξερε τίποτα, να παίζει σε ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα».
Θανάσης Αραμπατζής
