Με ενίσχυση από τους απόδημους η συνεργασία Αθήνας-Λευκωσίας

* ΣΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΕΣΒΕΩΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Στην προγραμματισμένη συνάντηση μεταξύ του προεδρείου της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ελληνισμού της Διασποράς της Βουλής και της πρέσβεως και προϊσταμένης του Κυπριακού ΥΠΕΞ για τους αποδήμους και τους επαναπατρισθέντες, κα Θεοδώρας Κωνσταντινίδου, συμμετείχε η Λαρισαία βουλευτής Ευαγγελία Λιακούλη, η οποία τόνισε τα εξής: «Με μεγάλη χαρά υποδεχόμαστε, εδώ στη Βουλή των Ελλήνων και στην αρμόδια Επιτροπή, τα ανώτατα στελέχη του Κυπριακού Υπουργείου Εξωτερικών που είναι επιφορτισμένα με το ζωτικής σημασίας έργο διατήρησης των δεσμών της εκεί ομογένειας με τη Μεγαλόνησο.

Οι ομογένειές μας μοιράζονται κοινές επιδιώξεις και προσδοκίες, αλλά και επειδή είναι μεγάλης σημασίας η μεταξύ τους συνεργασία, όπως και η συνεργασία με τις αντίστοιχες μητροπολιτικές κοιτίδες προέλευσης, Ελλάδας και Κύπρου, σε επίπεδο στρατηγικής, δομών και δικτύων αλληλεπίδρασης, με τις χώρες φιλοξενίας των αποδήμων μας, και κυρίως με τα κέντρα λήψης αποφάσεών τους. Γιατί το δυσχερές διεθνές πλαίσιο μέσα στο οποίο Ελλάδα και Κύπρος καλούνται να δράσουν είναι λίγο-πολύ γνωστό: Ένα εξαιρετικά απαιτητικό γεωπολιτικό γίγνεσθαι, του οποίου οι «εύφλεκτες άκρες» ακουμπούν ανησυχητικά την περιοχή μας, τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, με τις συγκρούσεις στην Ουκρανία, αλλά και στη Μέση Ανατολή να εντείνονται μέρα με τη μέρα, με απρόβλεπτες συνέπειες. Όπως, βέβαια, επιπλέον «λάδι στη φωτιά» ρίχνει και ο παράγοντας Τουρκία, ως μια χώρα μόνιμη «ταραξίας» και με ξεκάθαρες πλέον αναθεωρητικές διαθέσεις έναντι του Διεθνούς Δικαίου και των Συνθηκών που καθορίζουν τη γειτονία μεταξύ των χωρών μας, επιτείνοντας την αναγκαιότητα οργανικής διασύνδεσης Ελλάδας, Κύπρου και των αντίστοιχων κοινοτήτων Αποδήμων μας σε ένα αρραγές μέτωπο κοινών στόχων και δράσεων.
Κύριος δε στόχος αυτού του μετώπου είναι η επιτέλους επίλυση του διεθνούς «άγους» που ακούει στο όνομα «Κυπριακό πρόβλημα» και η οποία περνάει μέσα από την απόσυρση των κατοχικών, τουρκικών στρατευμάτων από τη Μεγαλόνησο, την κατάργηση του αναχρονιστικού συστήματος των εγγυήσεων και την από κοινού αποδοχή της δίκαιης, βιώσιμης και λειτουργικής λύσης της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια και μία διεθνή προσωπικότητα, όπως άλλωστε επιτάσσουν και τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και όχι «των δύο κρατών», όπως προκρίνει η Τουρκία.
Και βέβαια, όλοι και όλες θα πρέπει να λάβουμε υπόψη πως σε αυτό το πολύπλοκο διεθνές περιβάλλον και στο οποίο στόχος μας παραμένει η πραγμάτωση των ανωτέρω δίκαιων αιτημάτων του Κυπριακού Ελληνισμού, τα πράγματα καθίστανται ακόμα πιο αβέβαια και από την αλλαγή της πολιτικής ηγεσίας στις ΗΠΑ, με την επανεκλογή του προέδρου κ. Ν. Τραμπ, του οποίου οι εκλεκτικές σχέσεις και «συγγένειες» με το τουρκικό κατεστημένο είναι προ πολλού εγνωσμένες.
Αποτέλεσμα, λοιπόν, όλων των παραπάνω είναι πως η συνεργασία Αθήνας και Λευκωσίας σε επίπεδο αποδήμων δε συνιστά πλέον «πολυτέλεια», αλλά αναγκαιότητα για την ενδυνάμωση των «μακρών βραχιόνων» επιρροής μας στα πολιτισμένα κράτη της Δύσης, δηλαδή των δύο κοινοτήτων των αποδήμων, των Ελλήνων και των Ελληνοκυπρίων».