Συγκέντρωση και πορεία αλληλεγγύης στο Νίκο Ρωμανό διοργανώνουν στις 5 σήμερα το απόγευμα στην Πλατεία Ταχυδρομείου Λαρισαίοι αλληλέγγυοι.
Ο Νίκος Ρωμανός βρίσκεται σε απεργία πείνας, από τις 10 Νοεμβρίου, στο νοσοκομείο Γεννηματάς όπου νοσηλεύεται φρουρούμενος από αστυνομικές δυνάμεις. Διεκδικώντας εκπαιδευτική άδεια για να παρακολουθήσει τη σχολή στην οποία πέρασε φέτος με πανελλαδικές.
Αλληλέγγυοι διένειμαν σήμερα το πρωί στην Κεντρική Πλατεία κείμενο διαμαρτυρίας για την υπόθεση του Νίκου Ρωμανού με σκοπό «την ενημέρωση των πολιτών ενάντια στην προπαγάνδα του φόβου» και την συμμετοχή όλων στην απογευματινή πορεία στις 5 στην πλατεία ταχυδρομείου.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ
Όπως σημειώνεται στο κείμενο που διένειμαν οι αλληλέγγυοι «μετά τη ψήφιση του νομοσχεδίου για τη δημιουργία φυλακών υψίστης ασφαλείας, το εκδικητικό κράτος επιτίθεται για μια ακόμα φορά στερώντας από τους δυο πολιτικούς κρατούμενους, Ν. Ρωμανό και Η. Κωστάρη, το δικαίωμα εκπαιδευτικών αδειών. Ο Ν. Ρωμανός έδωσε πανελλήνιες εξετάσεις ενώ κρατούνταν στις φυλακές Αυλώνας, κατηγορούμενος για τη ληστεία τράπεζας στο Βελβεντό ενάμισι χρόνο πριν, με τους συντρόφους Γ. Μιχαηλίδης, Δ. Πολίτη και Α. Μπουρζούκο. Ενώ αρχικά τον βραβεύει για την εισαγωγή του στα ΑΕΙ και μεταφέρεται σε ξεχωριστή πτέρυγα από τους συντρόφους του στο Κορυδαλλό με τη προοπτική να παρακολουθήσει τα μαθήματά του, το συμβούλιο των φυλακών αρνείται τα αιτήματα του για τις εκπαιδευτικές άδειες που δικαιούται. Ο Η. Κωστάρης, κατηγορούμενος για συμμετοχή στην 17Ν, ενώ έπαιρνε κανονικά τις εκπαιδευτικές άδειες για τουλάχιστον 3 χρόνια, μετά την απόδραση Χ. Ξηρού , του τις στερούν χωρίς να έχει παραβιάσει ποτέ τους όρους.
Για τη διεκδίκηση των εκπαιδευτικών αδειών και για την εναντίωση του σε κάθε μορφή καταστολής που του επιβάλλει το κράτος, ο Ν. Ρωμανός εκθέτει το σώμα του σε κίνδυνο ξεκινώντας απεργία πείνας από 10/11. Με τον ίδιο τρόπο έδωσε και Η.Κωστάρης το δικό του αγώνα που διήρκεσε 30 μέρες (από 29/11-27/11) χωρίς να γίνει δεκτό το αίτημά του. Ως ένδειξη αλληλεγγύης συμμετέχει σε κυλιόμενη απεργία πείνας ο σύντροφος Γ. Μιχαηλίδης. Και οι δυο βρίσκονται στο νοσοκομείο λόγω της εξάντλησης τους στο Γεννηματά και Τζάνειο αντίστοιχα. Η ζωή του Ν.Ρωμανού βρίσκεται σε κίνδυνο καθώς το ιατρικό ανακοινωθέν αναφέρει ότι με τους παλμούς της καρδιάς του να φτάνουν 170 είναι αναμενόμενη η καρδιακή ανακοπή από ώρα σε ώρα. Η ελληνική «δικαιοσύνη» αποποιείται των ευθυνών της, που προκύπτουν από την άρνηση χορήγησης εκπαιδευτικών αδειών στον Νίκο Ρωμανό, και μετακυλύει την ευθύνη για την τύχη του απεργού πείνας στους θεράποντες ιατρούς, υποδεικνύοντάς τους με εισαγγελική απόφαση την πρακτική της υποχρεωτικής σίτισης ή της φαρμακευτικής αγωγής ενάντια στη θέληση του ίδιου. Η πρακτική αυτή, αποτελεί βασανιστήριο και καταδικάζεται από διεθνείς οργανισμούς.
Πέρα από την πιο ακραία μορφή εγκλεισμού που θα εδραιωθεί με τη δημιουργία φυλακών τύπου Γ’, οι μεθοδεύσεις της κατασταλτικής πολιτικής έχουν προηγηθεί με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, πογκρόμ, δολοφονίες. Ο αγώνας για την ελευθερία και αξιοπρέπεια είναι πιο δυνατός από κάθε είδους βασανισμό και πειθάρχηση. Οι απεργίες πείνας των πολιτικών κρατουμένων, οι μαζικές απεργίες φυλακισμένων ενάντια στις φυλακές υψίστης ασφαλείας το καλοκαίρι του ’14 και ο αγώνας των έγκλειστων μεταναστών στην Αμυγδαλέζα, καθώς και των 500 Σύριων προσφύγων αποδεικνύουν ότι αγώνας δε σταματά. Όλοι απαιτούν τα αυτονόητα. Οι Σύριοι πρόσφυγες, συγκεντρωμένοι στο Σύνταγμα και με απεργία πείνας από 24/11 ζητούν άσυλο και οι μετανάστες στην Αμυγδαλέζα μετά το 4 θάνατο συντρόφου τους ξεκίνησαν τον αγώνα τους από τις 17/11 με τον ίδιο τρόπο, απαιτώντας το δικαίωμα τους να ζήσουν ελεύθερα.
Με μόνο όπλο τους, λοιπόν, τα σώματα τους, οι εξεγερμένοι και καταπιεσμένοι όλοι της γης αντιστέκονται σε κάθε μορφή καταστολής και εξουσίας.
Εμείς με τη σειρά μας στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες με όσους εξεγείρονται, σε όσους δε συμβιβάζονται, με όλους αυτούς που σε πείσμα των καιρών οπλίζουν τις συνειδήσεις τους με θάρρος για ελευθερία και αξιοπρέπεια.
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΑΝΟΙΧΤΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ»
ΚΕΙΜΕΝΟ ΡΩΜΑΝΟΥ
Με αφορμή την έναρξη της απεργίας πείνας ο Νίκος Ρωμανός σε κείμενο του σημειώνει τα εξής:
Ασφυξία για μια ανάσα ελευθερίας.
Την περασμένη άνοιξη έδωσα πανελλήνιες εξετάσεις μέσα από τη φυλακή και πέρασα σε μια πανεπιστημιακή σχολή στην Αθήνα. Με βάση τους δικούς τους νόμους, λοιπόν, από τον Σεπτέμβρη δικαιούμαι να αρχίσω να παίρνω εκπαιδευτικές άδειες από τη φυλακή για να παρακολουθώ το πρόγραμμα της σχολής.
Όπως είναι λογικό, οι αιτήσεις που έχω κάνει έχουν καταλήξει στα αζήτητα, γεγονός που με οδηγεί να διεκδικήσω αυτό το αίτημα με οδόφραγμα το σώμα μου.
Σε αυτό το σημείο είναι απαραίτητο να ξεκαθαρίσω το πολιτικό μου σκεπτικό ώστε να μπει ένα πλαίσιο γύρω από την επιλογή που πραγματοποιώ.
Οι νόμοι, εκτός από εργαλεία ελέγχου και καταστολής, αποτελούν ταυτόχρονα και μια διατήρηση ισορροπιών ή αλλιώς αυτό που επιγραμματικά ονομάζουμε κοινωνικά συμβόλαια, αντανακλούν κοινωνικοπολιτικούς συσχετισμούς και διαμορφώνουν τμηματικά ορισμένες θέσεις διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου.
Γι’ αυτό και η επιλογή που κάνω θέλω να είναι όσο το δυνατόν πιο ξεκάθαρη: δεν υπερασπίζομαι τη νομιμότητά τους• αντίθετα, απευθύνω έναν πολιτικό εκβιασμό ώστε να κερδίσω ανάσες ελευθερίας από την ισοπεδωτική συνθήκη του εγκλεισμού.
Σε αυτό το σημείο ανοίγει ένα ζήτημα που αφορά τις διεκδικήσεις μας σε καθεστώς αιχμαλωσίας. Είναι δεδομένο πως αντιφάσεις πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν σε τέτοιες συνθήκες. Εμείς, για παράδειγμα, συμμετείχαμε στη μαζική απεργία πείνας των κρατουμένων ενάντια στο νέο νομοσχέδιο ενώ είμαστε φανατικοί εχθροί όλων των νόμων• αντίστοιχα πολλοί σύντροφοι έχουν διαπραγματευτεί με οδόφραγμα το σώμα τους τους όρους του εγκλεισμού τους («παράνομες» προφυλακίσεις, άρνηση σωματικού ελέγχου, παραμονή σε μία φυλακή), και πολύ καλά έκαναν.
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι, από τη συνθήκη που βρισκόμαστε, πολλές φορές είμαστε αναγκασμένοι να μπούμε σε ένα στρατηγικό πόλεμο θέσεων που είναι αναγκαίο κακό εδώ που βρισκόμαστε.
Με αυτή μου την επιλογή, τα πολιτικά χαρακτηριστικά της οποίας συγκεκριμενοποιούνται στον ίδιο τον τίτλο του κειμένου, δίνεται η δυνατότητα να ανοίξει ένα μέτωπο αγώνα σε μια χρονική συγκυρία ιδιαίτερα κρίσιμη για όλους μας.
«Ακριβώς, η ποίηση είναι η τέχνη του ατόφιου. Είναι αυτή που παραμένει ανυπότακτη, όταν η τάξη του διαφανούς έχει υποτάξει όλα τα άλλα είδη του λόγου. Όταν οι λέξεις έχουν προσεκτικά απολυμανθεί και στολιστεί σα μαρκησίες της αυλής, αφού θα καταλήξουν στο κρεβάτι του πρίγκιπα, όσο κι αν αυτό τις τρομάζει, και θα παραστήσουν τις σεμνές, θα υποκριθούν ότι έχουν αρετές που έχουν χάσει από καιρό στο βούρκο του συμβιβασμού και της εκπόρνευσης. Η ποίηση ή είναι ασυμβίβαστη ή δεν είναι τίποτα». (Ζαν-Μαρκ Ρουγιάν)
Συντρόφισσες και σύντροφοι, εδώ και καιρό μας εγκλωβίζουν. Από τα αστυνομικά μπλόκα και τα αντιτρομοκρατικά πογκρόμ, στα συμβούλια των οικονομολόγων που εξοντώνουν όσους δε χωράνε στις στατιστικές τους. Από τους έλληνες βιομηχάνους που αντιστέκονται στην επέλαση των πολυεθνικών κολοσσών στηρίζοντας τον όψιμο σοσιαλισμό του ΣΥΡΙΖΑ, στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης, με πολιτικούς που προβάρουν το κοστούμι του υπερ-πατριώτη πάντα δουλικού για το καλό του τόπου, από τους μπάτσους και το στρατό που εξοπλίζονται με όπλα τελευταίας τεχνολογίας για την καταστολή εξεγέρσεων, στις φυλακές υψίστης ασφαλείας.
Ας πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους: αν κάτι εκμεταλλεύεται το κράτος, αυτό δεν είναι άλλο από την αδράνεια που πλέον έχει μονιμοποιηθεί ως μια φυσιολογική συνθήκη.
Σε λίγο θα είναι πια αργά, και η εξουσία με το μαγικό ραβδί της θα δίνει έλεος μόνο σε όσους γονατίζουν υποτακτικά μπροστά στην παντοδυναμία της.
Το σύστημα οραματίζεται ένα μέλλον όπου οι επαναστάτες θα θάβονται ζωντανοί σε «καταστήματα κράτησης εντατικού σωφρονισμού», μέσα στα οποία θα επιχειρείται η σωματική, ψυχική και ηθική καταστροφή τους.
Ένα πρωτότυπο μουσείο ανθρώπινης φρίκης όπου τα ζωντανά εκθέματα θα έχουν κρεμασμένη πάνω τους την ταμπέλα «παραδείγματα προς αποφυγή», ανθρώπινα πειραματόζωα πάνω στα οποία θα δοκιμαστούν όλες οι σαδιστικές προθέσεις της εξουσίας.
Ο καθένας απαντάει στα διλήμματα και κάνει τις επιλογές του. Ή θεατές σε απομονωμένες πολυθρόνες μιας ευνουχισμένης ζωής ή δράστες των γεγονότων που διαμορφώνουν την εξέλιξη της ιστορίας.
*
Εκείνο το βράδυ με το βλέμμα καρφωμένο στον ορίζοντα είδαμε πολλά αστέρια να πέφτουν διαγράφοντας τις δικές τους χαοτικές διαδρομές. Κι εμείς μετρούσαμε και ξαναμετρούσαμε, κάναμε ευχές, υπολογίζαμε τις πιθανότητες. Το ξέραμε ότι η επιθυμία μας για μια ελεύθερη ζωή έπρεπε να περάσει πάνω από όλα όσα μας καταπιέζουν, μας δολοφονούν, μας καταστρέφουν, γι’ αυτό βουτήξαμε στο κενό, όπως ακριβώς τα αστέρια που βλέπαμε να πέφτουν.
Από τότε άπειρα αστέρια πέσαν, μπορεί να ήρθε η ώρα να πέσει και το δικό μας, ποιος ξέρει; Αν είχαμε έτοιμες τις απαντήσεις δε θα γινόμασταν αυτό που είμαστε αλλά ιδιοτελή καθάρματα που θα διδάσκαμε στους ανθρώπους τρόπους να γίνουν τρωκτικά που τρώγονται μεταξύ τους όπως κάνουν σήμερα.
Τουλάχιστον εμείς παραμένουμε ακόμα απόλυτοι και πεισματάρηδες όπως οι άνθρωποι της πάστας μας. Και όσοι από εμάς με έναν πόνο έκλεισαν τα μάτια τους και ταξίδεψαν μακριά, παραμένουν με το βλέμμα κολλημένο σε εκείνον το βραδινό ουρανό που κοιτάζαμε και εμείς. Και μας βλέπουν να πέφτουμε, αστέρια όμορφα και λαμπερά. Τώρα ήρθε η σειρά μας. Τώρα πέφτουμε χωρίς δισταγμό.
Από τη Δευτέρα 10/11 ξεκινάω απεργία πείνας χωρίς να κάνω βήμα πίσω, με την αναρχία πάντα στην καρδιά μου.
Υπεύθυνο για κάθε μέρα απεργίας πείνας, και ό,τι συμβεί από εδώ και μπρος, είναι το συμβούλιο της φυλακής που αποτελείται από τον εισαγγελέα Νικόλαο Ποιμενίδη, τη διευθύντρια Χαραλαμπία Κουτσομιχάλη, καθώς και την κοινωνική λειτουργό.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΠΙΘΕΣΗ
ΥΓ. Προς όλους τους «αγωνιστές» των σαλονιών, τους επαγγελματίες ανθρωπιστές, τις «ευαίσθητες» προσωπικότητες της διανόησης και του πνεύματος: προκαταβολικά στα τσακίδια».
Νίκος Ρωμανός, Δικαστική Φυλακή Κορυδαλλού,
