«Η μεγαλύτερη τραγωδία στην ιστορία του ελληνικού έθνους»

 Τονίστηκε στην εκδήλωση εθνικής μνήμης με αφορμή τη γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας

«Σήμερα, 102 χρόνια μετά μπορούμε να πούμε με απόλυτη βεβαιότητα ότι η Μικρασιατική Καταστροφή υπήρξε η μεγαλύτερη τραγωδία στην ιστορία του ελληνικού έθνους» τονίστηκε χθες στην εκδήλωση με αφορμή την Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος.

Η εκδήλωση μνήμης ξεκίνησε με επιμνημόσυνη δέηση που τέλεσε ο π. Ραφαήλ στο Ηρώο Πεσόντων της Λάρισας, με την πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Μικρασιατών Λάρισας Δέσποινα Θεοδώρου απευθύνοντας χαιρετισμό, αναφερόμενη στη Μικρασιατική Καταστροφή να σημειώνει πως πέρασαν 102 χρόνια «και κάποιοι καμαρώνουν ακόμη στις στάχτες της. Τι είδους άνθρωποι μπορούν να καμαρώνουν πάνω από μια καταστροφή. Πάνω από στάχτες, πτώματα, ουρλιαχτά μικρών παιδιών».
Για να υπογραμμίσει ότι «σήμερα, 102 χρόνια μετά μπορούμε να πούμε με απόλυτη βεβαιότητα ότι η Μικρασιατική Καταστροφή υπήρξε η μεγαλύτερη τραγωδία στην ιστορία του ελληνικού έθνους, καθώς για πρώτη φορά ο ελληνικός κόσμος περιορίστηκε στα γεωγραφικά όρια του στενού ελλαδικού χώρου.
Ωστόσο παραμένουν ακόμα πολλές λευκές σελίδες καθώς η χώρα μας αποσιώπησε για πολλά χρόνια την προσφυγική της ταυτότητα. Φέτος συμπληρώνονται επίσης 100 χρόνια από την ανταλλαγή των πληθυσμών η οποία ακολούθησε στη συνέχεια, μέχρι το 1924, απ’ όλη τη Μικρά Ασία και τον ερχομό 1,5 εκατομμυρίων Ελλήνων προσφύγων στη μητέρα πατρίδα.
«ΓΙΑΓΙΑ ΗΡΘΑΜΕ»
«Ξεριζωμένοι από τον τόπο τους χρειάστηκαν τουλάχιστον μια γενιά (τη δεύτερη) για να μπορέσουν να ξαναδημιουργήσουν σπίτια, νέους δεσμούς και επιρροή μέχρι την ενσωμάτωσή τους στη σημερινή Ελλάδα».
Συναισθηματικά φορτισμένη η ομιλήτρια πρόσθεσε ότι «πριν λίγες ημέρες ακριβώς 100 χρόνια μετά περπάτησα στα σοκάκια του χωριού της γιαγιάς, στην Αγιοτόκο Καππαδοκίας μπήκα ακάλεστη στο ερειπωμένο σπίτι και όλες μαζί οι εγγονές φωνάξαμε “γιαγιά ήρθαμε”.
Δεν τα βρήκαμε όλα όπως θα ήθελες, δεν ήταν συμμαζεμένα, ούτε καθαρά, κανείς δεν μας έφτιαξε έναν καφέ να πιούμε, αλλά σε βλέπαμε κάπου εκεί να μας κοιτάς και να χαμογελάς που επιτέλους τα καταφέραμε.
Στόχος των Συλλόγων μας δεν είναι και δεν πρέπει να είναι η καλλιέργεια αισθημάτων μίσους και εκδικητικότητας προς τους γείτονές μας Τούρκους. Οφείλουμε να ενημερώσουμε και να διδάξουμε, τόσο την ελληνική, όσο και την τουρκική νέα γενιά για τα λάθη του παρελθόντος, ούτως ώστε αυτά να μην επαναληφθούν στο εγγύς και στο απώτερο μέλλον από τους ίδιους.
Έχουμε ευθύνη να τους μιλήσουμε για τις τραγικές συνέπειες ενός πολέμου και κυρίως για τα αγαθά της ειρήνης, για την επικράτηση της οποίας πρέπει να αγωνίζονται στη ζωή τους» κατέληξε.
Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων από τον αντιπεριφερειάρχη Δημ. Τέτσιλα, την πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Λάρισας Γαρυφαλλιά Καρυστιανού – Γκολφινοπούλου, τον υποδιοικητή της 1ης Στρατιάς Δημ. Πετρούλια, τον αστυνομικό διευθυντή Λάρισας Αγ. Χαρακόπουλο, τον πρόεδρο της Ισραηλιτικής Κοινότητας Λάρισας Μ. Μανουάχ, την αντιπρύτανη του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Χρυσή Λασπίδου, τον εκπρόσωπο της ΝΔ  Δημ. Ανατολιώτη, τον βουλευτή Λάρισας του ΚΚΕ Γ. Λαμπρούλη, την εκπρόσωπο της Ελληνικής Λύσης, τον εκπρόσωπο του Συνδέσμου Εφέδρων Θ. Κακαρδάκο, την πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Μικρασιατών Λάρισας Δ. Θεοδώρου, τον πρόεδρο του Συλλόγου Ποντίων Λάρισας Χρ. Τοπαλίδη και την εκπρόσωπο των Παλιννοστούντων Ποντίων «Το Πεπρωμένο» Βαλ. Καρυδοπούλου, ενώ μεταξύ άλλων παραβρέθηκαν, εκπρόσωπος του ΑΤΑ και φορέων της πόλης.