«Καίγονται» για τα αχλάδια εν μέσω… καύσωνα

* ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ, ΕΝΩ Η ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΣΤΑ ΥΨΗ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ * ΤΙ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΣΤΗΝ «Ε» ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ, ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ, ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΩΝ ΠΛΑΤΑΝΟΥΛΙΩΝ, ΟΠΟΥ ΣΗΜΕΙΩΝΕΤΑΙ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΡΕΚΟΡ ΚΑΥΣΩΝΑ

Ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Δ. Ρίζος

Του Κώστα Γκιάστα
Στις 6.30 το πρωί ο Αποστόλης, ο Νίκος, η Μαρία κι η Κατερίνα έχουν ήδη πιάσει δουλειά. Έφυγαν χαράματα από την Ελασσόνα για να φτάσουν στα Πλατανούλια, με σκοπό να δουλέψουν στις αχλαδιές. Πιο δίπλα είναι άλλοι εργαζόμενοι από το Αμούρι.

Συνολικά αυτές τις ημέρες σε όλη την περιοχή των Πλατανουλίων, Δένδρων, Αγιάς Σοφιάς, υπάρχουν χιλιάδες χέρια που εργάζονται στα αχλάδια.
«Είναι μια περίοδος πολύ κρίσιμη. Είμαστε εν μέσω συγκομιδής, όμως διανύουμε κι έναν καύσωνα που απειλεί τις καλλιέργειές μας» λέει ο Δημήτρης Ρίζος, που εκτός από αγρότης – παραγωγός είναι και πρόεδρος της τοπικής κοινότητας.
Υποδέχεται την «Ε» στο καφενείο του χωριού, εκεί όπου μαζί με τους Γιώργο Ματράκη, Γιάννη Ζαμπόγια και Νικόλαο Μητούλα εξηγούν πως μπορεί οι ίδιοι να δηλώνουν συνηθισμένοι από τους καύσωνες, όμως δεν μπορούν να ηρεμήσουν όταν βλέπουν τον κίνδυνο για τις καλλιέργειες να παραμονεύει.
«Παραδοσιακά στο χωριό μας καταγράφονται πολύ υψηλές θερμοκρασίες στους καύσωνες. 45 και 46 βαθμοί είναι κάτι που έχουμε δει ακόμη και πρόσφατα. Εμείς το αντιμετωπίζουμε ως άνθρωποι. Όμως, τα δέντρα μας έχουν πρόβλημα» λένε και σημειώνουν πως «οι υψηλές θερμοκρασίες προκαλούν μικροκαρπίες και πολλά εγκαύματα στην επιδερμίδα του φρούτου. Το αχλάδι θέλει δροσιά και νερό. Ο καύσωνας μπορεί να τα κρατήσει μικρά σε μέγεθος». Πρόβλημα που γίνεται ακόμα πιο έντονο όταν προηγήθηκαν έτη με ήπιους χειμώνες.
«Την τελευταία δεκαετία βλέπουμε έντονα την κλιματική αλλαγή. Τον χειμώνα κανονικά χρειάζονται κάποιες ώρες ψύχους για να πέσουν σε λήθαργο τα δέντρα. Αυτό δε γίνεται και τα δέντρα δεν ξεκινούν καλά.
Δημιουργούνται ζητήματα με την καρπόπτωση, αλλά και την ποσότητα» σημειώνουν.
Ακριβώς στη 1 το μεσημέρι η συνάντησή μας μεταφέρεται στα χωράφια. Είναι η ώρα που σταματούν να δουλεύουν οι εργάτες. Ο ήλιος τσουρουφλίζει…
Κατεβαίνουν από τις μικρές πλατφόρμες που μετακινούν τα τρακτέρ και κατευθύνονται για την πομόνα. Βρέχουν τα καπέλα τους, ανοίγουν τα φορητά ψυγεία με τα νερά τους και παίρνουν μια ανάσα. «Δύσκολο το μεροκάματο» λένε όλοι ηλιοκαμένοι και κουρασμένοι.
«Στα εργατικά χέρια έχουμε πρόβλημα» συμπληρώνουν οι παραγωγοί.
«Ενώ το μεροκάματο αυξήθηκε και από 33 πήγε 45 ευρώ μέσα σε λίγο χρόνο, δύσκολα βρίσκουμε κόσμο». Στην περιοχή τους εργάζονται κατά κύριο λόγο Αλβανοί και Ρομά. «Είναι μια περίοδος συγκομιδής και δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει».
Κρυστάλλια, κοντούλες, κόσια, σάντα μαρία και βιομηχανικά, το ένα μετά το άλλο παίρνουν σειρά. Η περιοχή παράγει το μεγαλύτερο ποσοστό σε όλη την Ελλάδα σε κάποια από τα παραπάνω είδη.
Φαίνεται τόπος ευλογημένος με το ποτάμι του Πηνειού σχεδόν δίπλα. Από τις πλημμύρες και μετά, όμως, αρκετά πράγματα άλλαξαν.
«Είδαμε το νερό να καταστρέφει χιλιάδες στρέμματα με δέντρα» λένε και συμπληρώνουν πως δεν είναι μόνο αυτό, «το χειρότερο είναι πως υπάρχει μια άλλη πλημμύρα, αυτή του κόστους παραγωγής που δε λέει να σταματήσει και μας καταστρέφει. Οι τιμές μας παραμένουν σταθερές, όμως τα πάντα ανεβαίνουν» λένε και απαριθμούν: ρεύμα, νερό, καύσιμα και φυσικά φάρμακα, επειδή τα αχλάδια είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα προϊόντα από ασθένειες και έντομα.
Χαλάζι και αγριόχοιροι που καταστρέφουν τις ρίζες των δέντρων συνθέτουν, μαζί με καύσωνα, πλημμύρες και ακρίβεια, ένα παζλ γεμάτο αγωνία για την τοπική οικονομία.