Έχουμε ευθύνη να αναδείξουμε τους ξεχασμένους ήρωές μας, αλλά και τις στιγμές ηρωισμού, οι οποίες πρέπει να μας γεμίζουν με εθνική υπερηφάνεια, αναδεικνύοντας τις δυνάμεις του ελληνισμού και αποβάλλοντας κάθε ενοχικό σύνδρομο και πνεύμα ηττοπάθειας του παρελθόντος» τόνισε ο τέως αρχηγός Εθνικής Φρουράς, αντιστράτηγος ε.α. Δημόκριτος Ζερβάκης, μιλώντας στην εκδήλωση - αφιέρωμα με τίτλο «50 χρόνια από την τουρκική εισβολή και κατοχής στην Κύπρο». Η εκδήλωση, που συνδιοργάνωσαν οι Σύλλογοι Κυπρίων και Ποντίων Λάρισας, υπό την αιγίδα του Δικηγορικού Συλλόγου Λάρισας, έγινε χθες το απόγευμα στο Δικηγορικό Μέγαρο και άνοιξε με χαιρετισμούς που απηύθυναν ο πρόεδρος του Συλλόγου Κυπρίων Ντ. Αυγουστής, ο πρόεδρος του Συλλόγου Ποντίων Χρ. Τοπαλίδης και ο πρόεδρος του Δ.Σ.Λ. Τρ. Τσάτσαρος.«ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ»
Ο κ. Ζερβάκης στην ομιλία του, αφού αναφέρθηκε στα ιστορικά γεγονότα της 20ής Ιουλίου, τόνισε ότι «πριν λίγες ημέρες επέστρεψαν στην πατρίδα 9 ήρωες - αγνοούμενοι μέχρι χθες, έχοντας επιτελέσει στο ακέραιο το καθήκον τους προς την πατρίδα και το έθνος, ηρεμώντας τους οικείους τους που τους περίμεναν καρτερικά όλα αυτά τα χρόνια».
Πρόσθεσε, ακόμη, ότι «σε ανθρώπινο, αλλά και ιστορικό επίπεδο ως έθνος δε θρηνήσαμε, ούτε τιμήσαμε, όταν και όσο έπρεπε τους ήρωες των μαχών του 1974. Αντιθέτως, ενοχικά και συνειδητά επελέγη η λήθη. Σε αυτήν την επιλογή συνέβαλε η απαράδεκτη στάση του ελληνικού κράτους που αντιμετώπισε τους ηρωικούς πολεμιστές του 1974 σαν απόκληρους και παρίες, «φανταστικούς» πολεμιστές ενός «φανταστικού» πολέμου που δεν έγινε ποτέ. Μια ντροπή που θα αμαυρώνει τη συλλογική μας μνήμη. Νεαροί άντρες, από αγροτικές και εργατικές οικογένειες από την Κρήτη, τη Θεσσαλία, την Πελοπόννησο και τις φτωχογειτονιές της Αθήνας πολέμησαν για την ελευθερία της Κύπρου σε έναν χαμένο εξ αρχής αγώνα, κάνοντας το καθήκον τους για τη χαμένη τιμή της Ελλάδας, όταν άλλοι λιποψύχησαν». Ο ομιλητής αναρωτήθηκε «αν έχουμε λάβει το μήνυμα, καθώς το μέλλον του ελληνισμού κρίνεται στην Κύπρο. Η Κύπρος δεν πρέπει να μείνει ξανά μόνη, ανυπεράσπιστη». Τέλος, κατέληξε λέγοντας ότι «είμαστε υποχρεωμένοι ως ελληνισμός να επιδιώκουμε την επούλωση των πληγών του 1974 και αυτή θα έρθει με μια απελευθερωμένη και επανενωμένη Κύπρο. Τότε μόνο θα δικαιωθεί η θυσία των ηρώων του 1974, αλλά και της ΕΟΚΑ και του 1963-64».
Η ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Ο διδάκτωρ Ανθρωπολογίας του αμερικανικού Πανεπιστημίου Princeton Νικόλαος Μιχαηλίδης στην ομιλία του τόνισε πως «η μη έγκαιρη αναγνώριση του εγκλήματος της γενοκτονίας κατά του ποντιακού ελληνισμού είχε συνέπειες και στον παραπλανητικό τρόπο που ο δυτικός κόσμος αντιλαμβάνεται και βλέπει τον τουρκικό, κεμαλικό εθνικισμό. Μέχρι πρόσφατα η Δύση θεωρούσε τον κεμαλισμό ως μια εκσυγχρονιστική, προοδευτική ιδεολογία, αντί για μια φασιστική, εγκληματική ιδεολογία του θανάτου. Παρόμοια παραμορφωτική αντίληψη έχουν μέχρι και σήμερα αρκετοί Έλληνες ιστορικοί, διανοούμενοι και πολιτικοί όλου του παλαιοκομματικού φάσματος». Ολοκλήρωσε λέγοντας ότι «η ατιμωρησία είχε ως συνέπεια τη συνέχιση παρόμοιων εγκλημάτων εκ μέρους των Τούρκων ιθυνόντων μετά το 1923. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις εγκλημάτων είναι τα αντιεβραϊκά πογκρόμ της Ανατολικής Θράκης το 1934, η υπερφορολόγηση των μη μουσουλμάνων επιχειρηματιών το 1942 ώστε να διασφαλιστεί η χρεωκοπία τους, η υποχρεωτική κατάταξη εφέδρων στρατιωτών κατά την περίοδο 1941-42, με την οποία στρατολογήθηκε σχεδόν ολόκληρος ο μη μουσουλμανικός ανδρικός πληθυσμός, τα πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης το 1955 (τα Σεπτεμβριανά) και οι μαζικές απελάσεις τους το 1964 και οι διώξεις των Ελλήνων σε Ίμβρο και Τένεδο. Ακόμη και η τουρκική εισβολή και κατοχή του 1/3 της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1974 πηγάζει ιδεολογικά από την ατιμωρησία του τουρκικού κράτους και στην αίσθηση δικαίου και υπεροχής που αυτό καλλιεργεί στους πολίτες του λόγω αυτής της ατιμωρησίας».
