«Υπερασπιστείτε τους καλλιεργητές...» τονίζουν προς κάθε αρμόδιο φορέα και σημειώνουν ότι πρέπει να γίνει κάτι άμεσα, καθώς «Οι καταστροφές δεν μπορούν να περιμένουν...». Όπως αναφέρει καλλιεργητής της περιοχής «δυστυχώς κανένα μέτρο και καμιά ενέργεια, δεν φαίνεται να έχει δρομολογηθεί προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα των καταστροφών που προξενούν τα δεκάδες εκατοντάδες αγριογούρουνα, που έχουν κυριεύσει όλες τις περιοχές του πρώην Δήμου Νέσσωνος και όχι μόνο. Το πρόβλημα γίνεται κάθε χρόνο ολοένα και πιο πιεστικό.
Η κατάσταση γίνεται εφιαλτική κάθε μέρα που οι καλλιεργητές της αμυγδαλιάς, βερικοκιάς κ.λπ. ανακαλύπτουν ότι, μετά από κάθε πότισμα, τα κτήματά τους υπόκεινται σε κανονική επίθεση καταστροφής, τόσο του φυτικού κεφαλαίου, της παραγωγής τους, όσο και των υποδομών άρδευσης, σε σημείο που δεν μπορούν τόσο οικονομικά όσο και εντός του δύσκολου κλιματικά καλοκαιριού να αντιμετωπίσουν.
Περιοχές όπως στο Μπόσδακας, στα Κουμουτζιά, στην Καλλιθέα Συκουρίου, στο Πουρνάρι, στο Κυψελοχώρι και στην Οσσα Λάρισας, μετά το σούρουπο τα αγριογούρουνα περιφέρονται τόσο στις αγροτικές περιοχές όσο και στις αστικές προξενώντας απεριόριστες ζημίες. Το πρόβλημα δεν λύνεται με την τοποθέτηση πινακίδων σήμανσης στους δρόμους, αλλά απαιτεί άμεσες και δραστικές λύσεις, μείωσης του πληθυσμού των αγριογούρουνων τόσο από πλευρά του Δασαρχείου Λάρισας, της Διεύθυνσης Δασών Θεσσαλίας, του Δήμου Τεμπών, της ΠΕΔ Θεσσαλίας, αλλά και της Π.Ε. Λάρισας και των κατά τόπους κυνηγετικούς συλλόγους.
Η σχεδόν κατά δύο χρόνια απαγόρευση της θύρας την εποχή του κορονοϊού, αλλά και η αθρόα απελευθέρωση ημιάγριων γουρουνιών, από σταβλισμένες εγκαταστάσεις εκτροφής στην περιοχή -πριν από χρόνια- δημιούργησαν σήμερα τεράστιο πρόβλημα στις καλλιέργειες, αν αντιληφθεί κάνεις και την αριθμητική συχνότητα πολλαπλασιασμού αυτών. Αν δε, ληφθεί υπόψη η ανομβρία και η έλλειψη τροφής για τα χιλιάδες αγριογούρουνα που υπάρχουν στον Κίσσαβο, η σταδιακή μετακίνησή τους στον συκουριώτικο κάμπο, θα δώσει μια ολοκληρωτική και άλλου είδους καταστροφή, για μια ακόμη φορά στην πολύπαθη αυτή καλλιέργεια. Η τοπική αυτοδιοίκηση οφείλει να σταθεί στο ύψος των ευθυνών της και του ρόλου της».