Του Δημήτρη Βάλλα
Ξεκίνησε από το εξωτερικό και σε λίγο καιρό έγινε μόδα και στην Αθήνα, αλλά και στις περισσότερες τουριστικές περιοχές της Ελλάδος.
Στη Λάρισα άργησε να εμφανιστεί. Λίγο όμως το Αρχαίο Θέατρο, λίγο τα παράλια, και λίγο ο τουρισμός που άρχισε να αναπτύσσεται και… περισσότερο η οικονομική κρίση έκανε και στην περίπτωσή μας το θαύμα της.
Έτσι έχουμε λοιπόν αρκετούς Λαρισαίους κατοίκους της πόλης, αλλά και άλλους που διαθέτουν εξοχικά στα παράλια να νοικιάζουν τα σπίτια τους που μένουν οι ίδιοι, σε ξένους, αφήνοντας μέσα την επίπλωση ακόμα και τα προσωπικά τους αντικείμενα.
Πρόκειται για μια ιστορία που ξεκίνησε από την Αμερική και έκανε τελικά θραύση στο Διαδίκτυο μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα!
Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Σύμφωνα με την όλη διαδικασία που ακολουθείται ο ιδιοκτήτης του χώρου, ή του σπιτιού, συμπληρώνει ένα προφίλ, βάζει φωτογραφίες του σπιτιού που θέλει να ενοικιάσει, σημειώνει τις extra υπηρεσίες που μπορεί να προσφέρει (από ασύρματο Ιντερνετ, μέχρι ανεμιστήρες) και περιγράφει στον ενδιαφερόμενο επισκέπτη την περιοχή στην οποία βρίσκεται το σπίτι. Ο τελευταίος έχει τη δυνατότητα να κάνει την κράτηση ηλεκτρονικά και να επιλέξει αν επιθυμεί να ενοικιάσει ολόκληρο το σπίτι ή απλώς ένα δωμάτιο. Ο επισκέπτης πληρώνει με πιστωτική κάρτα ή ΡayΡal και το εκάστοτε site συνήθως δεσμεύει τα χρήματα ως εγγύηση μέχρι την άφιξη του επισκέπτη στον χώρο.
Το Αirbnb είναι το μεγαλύτερο και πιο γνωστό δίκτυο μέσω του οποίου προωθούν τα σπίτια τους και οι Λαρισαίοι. Ξεκίνησε το 2008 στο Σαν Φρανσίσκο και τα τελευταία χρόνια έχει πραγματικά γιγαντωθεί. Υπολογίζεται ότι μόνο μέσα στο 2013 έχουν ενοικιαστεί 12 με 15 εκατομμύρια βραδιές. Τα σπίτια και δωμάτια της υπηρεσίας έχουν χρησιμοποιήσει πάνω από 9 εκατομμύρια χρήστες, σε 192 χώρες. Τα έσοδα της εταιρείας προκύπτουν από τη χρέωση 3% στους οικοδεσπότες και 6-12% στους καλεσμένους. Πρόσφατα άρχισε να προτείνει και τοπικά καταστήματα (καφέ, εστιατόρια κ.ά.) που βρίσκονται δίπλα στον εκάστοτε χώρο, οπότε προετοιμάζεται μια ακόμη πηγή εσόδων. Οικονομολόγοι πιστεύουν ότι πολύ σύντομα η εταιρεία θα είναι σε θέση να παράγει 1 δισ. δολ. σε έσοδα κάθε χρόνο. Η ιδέα ξεκίνησε το 2008 από δύο φίλους και συγκάτοικους στο Σαν Φρανσίσκο που δεν είχαν αρκετά χρήματα για να πληρώσουν το νοίκι του διαμερίσματός τους και σκέφτηκαν να νοικιάσουν τους καναπέδες τους κατά τη διάρκεια ενός μεγάλου συνεδρίου στην πόλη, όταν όλα τα ξενοδοχεία ήταν γεμάτα.
Στην Ελλάδα, σύμφωνα με το νόμο 4179/2013, άδεια τουριστικού καταλύματος μπορούν να πάρουν μόνο αυτόνομες κατοικίες (μονοκατοικίες) άνω των 100 τ.μ. που πληρούν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και έπειτα από συγκεκριμένη διαδικασία. Αυτού του είδους καταλύματα, μάλιστα, δεν επιτρέπεται να νοικιάζονται για λιγότερο από μια εβδομάδα. Οπότε, όλοι οι άλλοι χώροι είναι παράνομοι. ενημερώνει τους επίδοξους οικοδεσπότες ότι πρέπει να ελέγξουν αν η ενοικίαση αντιβαίνει σε κάποιον τοπικό νόμο.
Από την άλλη, αρκετοί χρήστες δεν το κάνουν μόνο για τα λεφτά, δηλαδή τις χαμηλές τιμές ενοικίου, αλλά λόγω φιλοσοφίας. Επιλέγουν να ταξιδεύουν μέσω αυτών των sites για να κάνουν γνωριμίες και να νιώθουν κομμάτι της τοπικής κουλτούρας, έστω για λίγο. Προτιμούν να μείνουν σε έναν ζωντανό, ιδιαίτερης αισθητικής χώρο, να γνωρίσουν ντόπιους, να ανταλλάξουν ιδέες, να νιώσουν μέρος της κοινότητας που επέλεξαν να επισκεφτούν, παρά να μείνουν σε ένα ψυχρό δωμάτιο κάποιου παραδοσιακού τουριστικού καταλύματος.
Όμως πρόκειται για μια άλλου είδους εμπειρία που τελικά κάνει τους επισκέπτες λιγότερο τουρίστες και περισσότερο ταξιδιώτες. Όσο για τα υπόλοιπα μάλλον δεν έχουν σημασία καθώς συνήθως τον ρου της ιστορίας δεν μπόρεσε να το σταματήσει κανείς…
