Μια συνάντηση για το Ολοκαύτωμα

ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΔΗΜΗΤΡΗ ΒΛΑΧΟΠΑΝΟ ΣΤΟ 5ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ-ΛΥΚΕΙΟ

Όταν μαθητές και εκπαιδευτικοί συναντούν την ιστορία του Ολοκαυτώματος στη συζήτηση με έναν συγγραφέα… Με τον Δημήτρη Βλαχοπάνο, στη Βιβλιοθήκη του 5ου Γυμνασίου Λάρισας.

Πώς προσεγγίζεται, λοιπόν, διδακτικά για τους μαθητές και τις μαθήτριες το Ολοκαύτωμα των Εβραίων (και μαζί μ’ αυτό η εξόντωση από τους Ναζί ομοφυλόφιλων, Ρομά, ατόμων με αναπηρία, κομμουνιστών), μια τραυματική ιστορική περίοδος; Πώς προσεγγίζεται διδακτικά η αναπαράσταση του ανείπωτου βιώματος του Ολοκαυτώματος των θυμάτων, αλλά και πώς διδάσκεται η δολοφονική εκτροπή του δυτικού πολιτισμού με την απάνθρωπη συμπεριφορά που δεν σέβεται ως και αυτήν την ανθρώπινη ύπαρξη;
Και ποια η σχέση της διδασκαλίας για τον αγώνα της μνήμης ενάντια στη λήθη με αυτό που συμβαίνει πραγματικά σήμερα; Σήμερα που ζούμε την επανεμφάνιση του ναζισμού, σήμερα που γεννιούνται άλλες θηριωδίες;
Μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να προσεγγιστούν διδακτικά τα ολοκαυτώματα είχαν εκπαιδευτικοί και μαθητές/-τριες του Προγράμματος «Δημοκρατία και Εκπαίδευση: Εχθρός της Δημοκρατίας ο Ναζισμός», του 5ου Λυκείου και 5ου Γυμνασίου Λάρισας, μέσω της συνάντησης και αλληλεπίδρασης με τον πολυγραφότατο συγγραφέα Δημήτρη Βλαχοπάνο, από το μαρτυρικό χωριό Κομμένο της Άρτας. Ενός συγγραφέα με χάρισμα στην παρουσίαση, όντας φιλόλογος. Ενός συγγραφέα που κουβαλά τη συλλογική μνήμη του χωριού του, με 317 θύματα της ναζιστικής θηριωδίας μέσα σε τρεις ώρες, από τα οποία τα 97 μικρά παιδιά, την επομένη του πανηγυριού του Δεκαπενταύγουστου του 1943.
Με αναφορά στο βιβλίο του, «Ισαάκ Μιζάν-αριθμός βραχίονα 182641», συζήτησαν μαθητές και μαθήτριες, εκπαιδευτικοί, συγγραφέας, για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων. Ένα Ολοκαύτωμα που δεν έχει προηγούμενο ως προς τη σύλληψη, τη μέθοδο και την εκτέλεση. Μια μεθόδευση, ένα σχέδιο αξιωματικών των SS και του Ναζιστικού Κόμματος της Γερμανίας που είχε τον τίτλο «Τελική Λύση».
Μέσα από το οδοιπορικό του Ισαάκ Μιζάν, υπαρκτού προσώπου (1927-28 Μαΐου 2021), Εβραίου από την Άρτα, ο οποίος επέζησε βιώνοντας όλη τη φρίκη της ναζιστικής κτηνωδίας στα στρατόπεδα ομήρων Άουσβιτς – Μπιρκενάου, Μπέργκεν – Μπέλζε, αισθανθήκαμε τη φρίκη της κοινής τραγικής πορείας εκατομμυρίων Εβραίων, μιας κτηνωδίας του ναζισμού που κάνει την ιστορία να ντρέπεται για τον άνθρωπο και τον πολιτισμό του.
Στη συνάντηση πήραν μέρος οι εκπαιδευτικοί του προγράμματος: Αρχοντία Γιαννακάκη (από το Λύκειο), συντονίστρια του προγράμματος, Ζωή Δεληζώνα, Αποστολία Καρρά, Καλυψώ Μπούμπα, Εύα Μωυσιάδου (από το Γυμνάσιο).
Τι πήραν όλοι από τη συνάντηση; Μηνύματα για την ευαισθητοποίηση των νέων σε περιπτώσεις απάνθρωπης συμπεριφοράς ή αδιαφορίας προς αυτήν…
Μηνύματα για την καλλιέργεια της κριτικής αντίληψης για το πώς γράφεται (πώς κατασκευάζεται δυστυχώς) και μεταδίδεται ή αποκρύπτεται η Ιστορία…
Μηνύματα για τη συνειδητοποίηση ότι το Ολοκαύτωμα, δεν υπήρξε τυχαίο γεγονός… Μηνύματα για τη συνειδητοποίηση πως τα Ολοκαυτώματα των εκατοντάδων μαρτυρικών τόπων δεν ήταν αντίποινα… Μηνύματα για το πόσο οι μαθητές και οι μαθήτριες ανταποκρίνονται στην άτυπη εκπαίδευση και σε τέτοιου είδους δράσεις για τη διδασκαλία της Ιστορίας. Εντυπωσιακό το, με πόσον ενθουσιασμό οι μαθητές και οι μαθήτριες ζήτησαν βιβλία από τον συγγραφέα να τα διαβάσουν…
Και διαπιστώσεις… Δεν μπορεί εγκλήματα να εκλογικεύονται, να δικαιολογούνται ή να αγνοούνται.
Ερχόμενοι στο τώρα, σε μια νέα γενοκτονία που εξελίσσεται, αυτή των Παλαιστινίων, το μήνυμα-σύνθημα «Ποτέ ξανά», που αβίαστα βγαίνει από τα χείλη, δυστυχώς καθίσταται ειρωνικό και υποκριτικό σαν μάθημα και συμπέρασμα!