Περιζήτητα τα μαθήματα ζωγραφικής σε βιτρίνες

Δημιουργήθηκαν τμήματα στον Σύλλογο «Ηλιαχτίδα»

Τα τελευταία χρόνια η ζωγραφική σε βιτρίνες έγινε παράδοση.

Τούτες τις ημέρες τα περισσότερα καταστήματα όλων των ειδών, όχι μόνο στολίζουν τις βιτρίνες τους, αλλά ζωγραφίζουν και τα τζάμια τους, με χρώματα και σχέδια, που κάνουν ακόμα πιο γιορτινή την ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων. Τους καλλιτέχνες που ειδικεύονται σ’ αυτού του είδους την εργασία, μάλιστα, δύσκολα τους βρίσκεις αυτήν την εποχή, καθώς είναι περιζήτητοι και προσπαθούν να καλύψουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό εργασιών σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.
Την ίδια ώρα ο Σύλλογος «Ηλιαχτίδα», αντιλαμβανόμενος το γεγονός πως υπάρχει μεγάλη ανάγκη για τέτοιου είδους εργασία, έχει εντάξει ανάλογα μαθήματα ζωγραφικής στα τμήματά του, τα οποία διαπιστώνεται πως έχουν μεγάλη απήχηση στον κόσμο όλων των ηλικιών.
Πρόκειται για έναν Σύλλογο, που ξεκίνησε πριν από δέκα χρόνια με άνεργους, όμως σήμερα έχει εξελιχθεί και έχει αγκαλιάσει πολλούς ανθρώπους, που ψάχνουν να ασχοληθούν με μια τέχνη, είτε είναι άνεργοι, είτε εργαζόμενοι, είτε συνταξιούχοι και παιδιά. Αποτελεί σήμερα έναν πολυχώρο τέχνης και πολιτισμού.
«Υπάρχουν πολλά τμήματα ζωγραφικής. Πέντε στον αριθμό, κάτι που δείχνει πως οι περισσότερο το προτιμούν» εξηγεί στην «Ε» η κ. Ιωάννα Γαγάρα που είναι υπεύθυνη τμημάτων και από τέτοια υπάρχουν πολλά εκτός της ζωγραφικής. Αγιογραφίας, ραπτικής, μεταποίησης ενδυμάτων, χειροποίητου κοσμήματος, μακραμέ, ντεκουπάζ, παλαιώσεων αντικειμένων, κεραμικής κ.ά.
Ξεκίνησαν πριν δέκα χρόνια, όμως σε καμία περίπτωση δεν έμειναν στάσιμοι, καθώς «καταφέραμε και κάναμε έναρξη στην Εφορία και πουλάμε τα έργα μας. Δεν έχει αλλάξει ο τρόπος εργασίας μας, αλλά πλέον μπορούμε και να δίνουμε αυτά που φτιάχνουμε. Επί της ουσίας ανοίξαμε ένα παράθυρο καλύτερο στην κοινωνία. Τα χρήματα περισσότερο πηγαίνουν στα έξοδά μας για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε».
Σταθερά στον Σύλλογο υπάρχουν περίπου 100 μέλη, όμως ο αριθμός αυξάνεται και μειώνεται ανάλογα με την εποχή και τις συνθήκες. «Η ζωγραφική είναι με το μεγαλύτερό μας κομμάτι και πλέον μαθαίνουμε και τις βιτρίνες, καθώς υπάρχουν παιδιά που βγήκαν από εδώ και πέρασαν άμεσα ακόμη και στην αγορά εργασίας». Όμως, φυσικά και δεν τον κάνουν όλοι για τρόπο εργασίας, καθώς υπάρχουν πάρα πολλοί που το κάνουν έχοντας ως ανάγκη την καλλιτεχνική έκφραση, όπως η παρέα που συνάντησε η «Ε» στα γραφεία του Συλλόγου επί της οδού Παπαναστασίου.
Δάσκαλοι στη ζωγραφική είναι οι Τζίνα Παπακώστα, Μιχάλης Βακαλούλης, ενώ υπάρχουν και τρία τμήματα παιδικής ζωγραφικής με τη Νικολέτα Κακαγιάννη.
«Έχουμε και πολλούς συνταξιούχους που έχουν και χρόνο και διάθεση» εξηγεί η κ. Γαγάρα.
Για το τι διαφορετικό μπορεί να έχει η ζωγραφική στο τζάμι και στις μεγάλες επιφάνειες εν συγκρίσει με τη ζωγραφική στην παλέτα, ο κ. Μιχάλης Βακαλούλης λέει στην «Ε» πως «πολύ σημαντική είναι η αντίληψη. Η απόδοση του σχεδίου απαιτεί να ανοίξει το μάτι του. Πρέπει να γίνει απελευθέρωση της ιδέας του. Πρέπει να επικοινωνήσει με το περιβάλλον, δηλαδή το ζωγραφικό του πεδίο. Να αντιληφθεί σωστά τον χώρο, το χρώμα και το σχέδιο», ενώ τονίζει πως πρέπει να βασίζονται αρκετά στη φωτογραφική τους μνήμη για τη σωστή απόδοση.
ΚΩΣΤΑΣ ΓΚΙΑΣΤΑΣ