Ακριβό μου ελαιόλαδο...

*ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ, ΑΚΑΡΠΙΑ, ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ, ΕΜΠΟΡΟΙ, ΕΛΑΙΟΤΡΙΒΕΙΑ, ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ, ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΑΓΟΡΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ Σ’ ΕΝΑ ΓΑΪΤΑΝΑΚΙ ΠΑΡΑΛΟΓΩΝ ΤΙΜΩΝ *«ΑΝΗΣΥΧΟΥΜΕ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΛΑΔΙ» ΛΕΕΙ ΣΤΗΝ «Ε» Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΠΟΥΡΝΑΡΙΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΛΥΜΕΡΟΣ

Το ελαιόλαδο, ένα από τα πιο απαραίτητα προϊόντα για να ετοιμαστεί καθημερινά το τραπέζι, μαζί με το ψωμί, αρχίζει να μετατρέπεται σε αρνητικό πρωταγωνιστή, καθώς η τιμή του φτάνει σε δυσθεώρητα ύψη για την ελληνική οικογένεια.

Είναι χαρακτηριστικό πως στη Μεσσηνία εκτυλίσσονται σκηνές φαρ ουέστ, αφού ελαιοπαραγωγός επικήρυξε με 1.000 ευρώ τους δράστες που του έκλεψαν 36 σακιά με ελιές από το χωράφι του.
Την ίδια ώρα σε μια από τις μεγαλύτερες δυνάμεις στον χώρο του ελαιολάδου, την Ισπανία, η κατάσταση είναι ενδεικτική, καθώς η τιμή του έφτασε ακόμη και στα 14,5 ευρώ το λίτρο του έξτρα παρθένου ελαιόλαδου, αφού αυξήθηκε κατά 15% μεσοσταθμικά μέσα σε 45 μέρες, σύμφωνα με στοιχεία της OCU (οργάνωση καταναλωτών στην Ισπανία). Η τιμή του έχει εκτοξευθεί κατά 150% στην Ισπανία τα τελευταία δύο χρόνια.
Οι εικόνες με λουκέτα και αλυσίδες στο ελαιόλαδο επί της ουσίας αποτυπώνουν την πολύ δύσκολη κατάσταση που βιώνουν οικογένειες τόσο εκεί όσο και σε άλλες χώρες.
Ο κ. Γιώργος Πολύμερος είναι πρόεδρος της Ομάδας Παραγωγών Πουρναρίου και τα όσα παρατηρεί το τελευταίο διάστημα τον έχουν κάνει να ανησυχεί πάρα πολύ. Η συγκεκριμένη ομάδα παραγωγών αριθμεί 55 μέλη και εκατοντάδες χιλιάδες δέντρα. Κυρίως δραστηριοποιούνται στις ποικιλίες Άμφισσας και Χαλκιδικής, χωρίς όμως να περιορίζονται μόνο σ’ αυτές.
«Ακόμη κι εμείς οι ίδιοι δεν ξέρουμε αν θα έχουμε λάδι για τους δικούς μας ανθρώπους» λέει δίνοντας το στίγμα της εποχής. Στη δική τους περιοχή εξηγεί πως τα προβλήματα άρχισαν από την περσινή περίοδο. Τότε που δεν υπήρξε καλός χειμώνας, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ακαρπία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να προκληθεί μεγάλη ζημιά στην παραγωγή, καθώς είχε πτώση περίπου 90%.
«Για να καταλάβει κάποιος τη διαφορά, ενώ σε φυσιολογικά επίπεδα μαζεύαμε 600 τόνους, ξαφνικά πέσαμε στους 80 τόνους». Αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός πως τα μηνύματα που έφταναν από κάθε πλευρά για την αύξηση των τιμών προκάλεσε ανησυχία σε αρκετούς, που έσπευδαν να αρχίζουν να φροντίζουν ξεχασμένα δέντρα με σκοπό να εκμεταλλευτούν την παραγωγή όσο περισσότερο μπορούν.
Όμως, τα προβλήματα συνεχίστηκαν σύμφωνα με τον κ. Πολύμερο, καθώς από τον Σεπτέμβριο και μετά εξαιτίας των πολλών βροχοπτώσεων και της έντονης υγρασίας ευνοήθηκε ο δάκος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην μπορούν οι ελιές να πάνε στο εμπόριο για να πωληθούν, αφού χτυπήθηκαν απ’ έξω, αλλά να πάνε για λάδι. Και πάλι, όμως, η απόδοσή τους σε λάδι ήταν απογοητευτική.
Ενώ σε φυσιολογικά επίπεδα δίνουν γύρω στα 12% λάδι, τώρα έδιναν μόνο 7%. «Ένα τελάρο με 22 περίπου κιλά ελιές βγάζει 1,5 κιλό λάδι» σημειώνει ο κ. Πολύμερος, τη στιγμή υπό άλλες συνθήκες μπορούσε να βγάλει ακόμη και τρία κιλά.
Πώς, όμως, αυξήθηκε κατακόρυφα η τιμή του ελαιόλαδου; Σύμφωνα με τον κ. Πολύμερο, οι άνθρωποι από την περιοχή επιλέγουν να δίνουν το λάδι σε πελάτες τους και όχι σε εμπόρους. Η τιμή τους έναν χρόνο νωρίτερα βρισκόταν περίπου στα 5 ευρώ, ενώ υπήρχαν και έμποροι που τα έπαιρναν στα 4.10-4.20. Στο τέλος της άνοιξης εμφανίστηκαν έμποροι και αγόραζαν λάδι κάνοντας έλεγχο οξύτητας από 5,80 ως και 7,50 τα βιολογικά συν τον ΦΠΑ.
Από εκείνο το σημείο και μετά είδαν και αλλαγές στα ελαιοτριβεία, «τα οποία κρατούν ένα 10%, χρεώνοντας το λάδι 8 ευρώ το κιλό. Αυτή η τιμή συν κάποια άλλα έξοδα για τα συνοδευτικά φτάνουν κοντά στα 9 ευρώ, τη στιγμή που πέρυσι πληρώναμε 4 – 4,2 ευρώ» σημειώνει ο κ. Πολύμερος, προσθέτοντας πως είναι δύσκολο για τους πελάτες τους να ακούσουν πως ενώ πλήρωναν για έναν τενεκέ 16 κιλών τιμή 95-100 ευρώ να πληρώσουν πλέον 160 ευρώ.
Ο πρόεδρος της Ομάδας Παραγωγών Πουρναρίου σημειώνει πως οι αποζημιώσεις που δίνονται για την ελιά είναι πολύ χαμηλές και οι έλεγχοι από τον ΕΛΓΑ αργοπορούν, αλλά αγγίζει κι ένα άλλο θέμα, αυτό της αποτίμησης.
«Έγινε προχθές η γιορτή ελιάς στους Γόννους. Πρέπει να αποτιμούμε τα αποτελέσματα της παραγωγής και θεωρώ πως λείπει ο συντονισμός και η οργάνωση σ’ αυτό το κομμάτι».
Κι όλα αυτά όπως σημειώνει ενώ το κόστος παραγωγής ολοένα και μεγαλώνει.
ΚΩΣΤΑΣ ΓΚΙΑΣΤΑΣ