Οι νέοι προτιμούν όσους μιλούν την ίδια «γλώσσα» με εκείνους

Η ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΜΕ ΤΑ ΜΕΣΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ ΡΟΛΟ

Της Νατάσας Πολυγένη

Τον Γιώργο τον συναντήσαμε στο 7ο Λύκειο Λάρισας όπου πήγαινε για να ψηφίσει. Χθες ψήφισε για πρώτη φορά σε Δημοτικές και Περιφερειακές Εκλογές. Η αλήθεια είναι όπως αποκάλυψε ο ίδιος, ότι στην κάλπη προσήλθε γιατί ήθελε να πάρει άδεια από τον στρατό. Σαν τον Γιώργο υπήρξαν και άλλες περιπτώσεις… Ηταν εκείνες οι περιπτώσεις των νέων ανθρώπων που χθες έφθασαν στην κάλπη με μια επιλογή όχι απαραίτητα συνειδητή, αλλά επηρεασμένοι από άλλους λόγους, όπως τις πεποιθήσεις της οικογενείας τους, τη φιλία ή τη συγγένεια με κάποιον υποψήφιο. Αρκετές όμως ήταν και οι περιπτώσεις νέων ανθρώπων που έφτασαν στα εκλογικά κέντρα γιατί ήθελαν η ψήφος τους να σημαίνει κάτι, γιατί ήθελαν να έχουν λόγο στο αύριο της πόλης τους.
Η Παρασκευή Γ. είναι ακριβώς μια τέτοια περίπτωση. Έφτασε με τη μητέρα της σε κάποιο εκλογικό κέντρο του κέντρου, όμως έσπευσε να διευκρινίσει ότι ψήφιζαν με διαφορετικά κριτήρια. «Λίγο πολύ όλοι σε αυτή την πόλη είμαστε γνωστοί. Οι περισσότεροι έχουν κάποιο δικό τους στα ψηφοδέλτια. Δεν ψηφίζουμε όμως με αυτό ως κριτήριο. Η γενιά μας πρέπει να ψηφίζει εκείνους που πιστεύουν ότι μπορούν να προσφέρουν, μπορούν να φέρουν την αλλαγή. Ο Δήμαρχος και ο Περιφερειάρχης είναι εκείνοι που μπορούν να κάνουν ουσιαστικές αλλαγές. Όχι γενικά και αόριστα, αλλά συγκεκριμένα. Σίγουρα ως οικογένεια συζητήσαμε, κανείς όμως δεν προσπάθησε να με επηρεάσει ή να μου επιβάλλει τι θα ψηφίσω. Η πρώτη μου φορά ήταν στις Εθνικές εκλογές. Κάποιοι φίλοι μου είπαν ότι ίσως να μην ψήφιζαν σήμερα, όμως αυτό είναι λάθος πέρα για πέρα. Στην τοπική αυτοδιοίκηση ο λόγος μας μετράει περισσότερο. Η φωνή μας ακούγεται περισσότερο έξω από το σπίτι μας. Δεν είναι καιρός για να λέμε «σιγά μωρέ τίποτα δεν αλλάζει». Όλα αλλάζουν γύρω μας, δεν μπορούμε να είμαστε απλοί θεατές και μετά να μας φταίνε όλα. Από κάπου πρέπει να το πιάσουμε. Δεν είμαστε η γενιά του καφέ και του ίντερνετ όπως θέλουν να πιστεύουν πολλοί. Είμαστε πολλά περισσότερα». Όση ώρα η Παρασκευή μιλάει, η μητέρα της ακούει με μεγάλη προσοχή αλλά και περηφάνια…
Κάπου εκεί η μητέρα της παρεμβαίνει για να προσθέσει στην κουβέντα μας ότι η Παρασκευή είναι από εκείνα τα παιδιά που μετά τις πλημμύρες έτρεχε εθελοντικά για να βοηθήσει τους συνανθρώπους της. Η ίδια δεν θέλησε να το αναφέρει, πάντως και αρκέστηκε στο να σχολιάσει «Δεν έκανα κάτι περισσότερο από άλλους εθελοντές που έτρεχαν μερόνυχτα για να προσφέρουν. Έκανα το ελάχιστο για την πόλη που μεγαλώνω».
Καταλήγοντας, στο ερώτημα ποια είναι τα κριτήρια που καθόρισαν την ψήφο της, λέει «Τα social media είναι ο βασικός πυλώνας στην ενημέρωσή μας. Ξέρω ότι μπορεί να σκεφτούν κάποιοι ότι είναι επιπόλαιο. Δεν είναι όμως. Για μένα αλλά και απ’ όσο γνωρίζω και για τους φίλους μου η παρουσία των υποψηφίων μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης δείχνει και την πρόθεσή τους να έρθουν κοντά μας, να μάθουν τη «γλώσσα» μας, τον τρόπο που επικοινωνούμε. Προτιμώ ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο ακόμη και αν πολλές φορές το παρακάνουν ή το χειρίζονται λάθος, από έναν άνθρωπο που προσπαθεί να με πείσει με ξύλινη γλώσσα που καταλαβαίνει μόνο ο ίδιος. Θέλω να νιώθω ότι ζούμε στον ίδιο κόσμο και όχι σε κάποιο παράλληλο σύμπαν. Ευτυχώς υπάρχουν τέτοια πρόσωπα».
Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τα στοιχεία στον Δήμο Λαρισαίων, οι 6.402 ήταν εκλογείς 17 ετών που θα ψήφιζαν για πρώτη φορά.