Της Νατάσας Πολυγένη
Η Λάρισα δοκιμάζεται σκληρά τα τελευταία εικοσιτετράωρα. Ο σιωπηλός εφιάλτης της πλημμύρας μοιάζει να μην έχει τέλος… αλλά ακόμη και όταν τελειώσει, οι πληγές που θα αφήσει θα είναι πολλές.
Συμπολίτες μας εγκλωβίστηκαν στα σπίτια τους, άλλοι ξεσπιτώθηκαν και είδαν το βιος τους να χάνεται. Απόγνωση και θλίψη παντού… Αλλά μέσα σε αυτήν την τραγική κατάσταση ανατέλλει ανθρωπιά, αγάπη και αλληλεγγύη για τον συνάνθρωπο.
Για άλλη μια φορά, οι Λαρισαίοι, όπως και όλοι οι Θεσσαλοί, δείχνουν ότι στα δύσκολα μένουν ενωμένοι και δυνατοί.
Ρίχνονται στη μάχη και βοηθούν όπου και όπως μπορούν. Η ανταπόκριση και η αλληλεγγύη που επιδεικνύουν σύλλογοι, ομάδες και μεμονωμένοι πολίτες τούτες τις δύσκολες ώρες είναι συγκινητική.
Ανοίγουν τα σπίτια τους να φιλοξενήσουν οικογένειες πλημμυροπαθών, τρέχουν να γεμίσουν τσουβάλια με άμμο και χαλίκι για να προστατέψουν την πόλη, ξενυχτάνε και τρέχουν από συνοικία σε συνοικία για να βοηθήσουν όπως μπορούν, κουβαλούν νερά, τρόφιμα, σεντόνια, βοηθούν στη διανομή φαγητού στις πρόχειρες δομές που έγιναν για να στεγαστούν όσοι εγκατέλειψαν τα σπίτια τους, κοινοποιούν στο διαδίκτυο κάθε πρόβλημα που εντοπίζουν, συνδράμουν στις διασώσεις...
Κάνουν ό,τι μπορούν για να σώσουν την πόλη τους, να βοηθήσουν τον συνάνθρωπό τους.
Το βράδυ της Παρασκευής δεκάδες άτομα είτε οργανωμένα (σύλλογοι, η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ) είτε μεμονωμένα, βρέθηκαν στο φυτώριο του Δήμου Λαρισαίων για να γεμίσουν σακιά με άμμο και να τρέξουν να θωρακίσουν τα σπίτια που κινδύνευαν από το ανάχωμα στη συνοικία του Ιπποκράτη, να προστατεύσουν το Γενικό Νοσοκομείο της πόλης.
Και χθες ήταν εκεί, όπως θα είναι και αύριο και κάθε μέρα που η πόλη χρειάζεται χέρια. Άλλοι έτρεξαν στο 1ο Γυμνάσιο όταν εκκενώθηκε η συνοικία Ιπποκράτη για να στήσουν ράντζα, άλλοι χθες το μεσημέρι πήγαν στο Κλειστό της Νεάπολης να βοηθήσουν στη διανομή του φαγητού. Άλλοι ανοίγουν τα σπίτια τους προσφέροντας σε οικογένειες τη δυνατότητα για ένα μπάνιο, ένα ζεστό φαγητό, έναν ύπνο. Άλλοι έφερναν ακόμη και power banks (φορητοί φορτιστές) για να μπορέσουν οι συνάνθρωποί τους να φορτίσουν τα κινητά τους, να τηλεφωνήσουν στους δικούς τους ανθρώπους, να τους πουν ότι είναι καλά.
Κάποιοι επιχειρηματίες της πόλης πρόσφεραν δωρεάν αντλίες νερού για αναρρόφηση σε ανθρώπους που δεν είχαν τη δυνατότητα να αγοράσουν, οι έμποροι της πόλης οργανώνονται συλλογικά για να καλύψουν ανάγκες των πλημμυροπαθών.
Συγκινητική ήταν και η διάθεση προσφοράς και για όσους έχουν ζώα. Τροφές, κλουβιά, ακόμη και μια θέση στο σπίτι τους μέχρι να περάσει το κακό πρόσφεραν πολλοί φιλόζωοι σε ανθρώπους με κατοικίδια.
Στον Αμπελώνα, πολλοί κάτοικοι, αγρότες και κτηνοτρόφοι, όταν ανακοινώθηκε η εκκένωση δεν έφυγαν. Όλοι μαζί έτρεξαν να βγάλουν τα ζώα από τα μαντριά και να τα μεταφέρουν σε ασφαλές σημείο μέσα στο Άλσος της Γιορτής Κρασιού. Με τρακτέρ, εκσκαφείς, με αλυσοπρίονα έκοψαν δέντρα, άνοιξαν αυλάκια και προσπάθησαν μόνοι τους να δημιουργήσουν αναχώματα για να περιορίσουν το κακό.
Μια ανθρώπινη αλυσίδα αλληλεγγύης που όλο και μεγαλώνει, αλλά και που δεν σπάει γιατί έδεσε στα δύσκολα... δοκιμάστηκε και σε άλλες συμφορές. Ένας για όλους και όλοι για έναν!
