μπροστά από το Α’ Αρχαίο Θέατρο, ζητά ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών / Πανελλήνια Ένωση Αρχιτεκτόνων (ΣΑΔΑΣ/ ΠΕΑ). Με ψήφισμα που εξέδωσε κάνει λόγο επί της ουσίας για δύο μέτρα και δύο σταθμά στο θέμα της διαχείρισης των οικοδομικών τετραγώνων (δηλαδή του 867Γ αυτού που επρόκειτο να γκρεμιστεί) σε σχέση με τα υπόλοιπα και εκτιμά πως «η κατεδάφιση θα αλλοιώσει τον χαρακτήρα της περιοχής, τη στιγμή μάλιστα που δεν υπάρχει καμία σαφής ένδειξη για το τι θα ακολουθήσει σε επίπεδο ανάπλασης».
Φέρνει μάλιστα ως παράδειγμα περιπτώσεις από το παρελθόν, τότε που κάποιοι ήθελαν να κατεδαφίσουν μέρος της Πλάκας γύρω από τον βράχο της Ακρόπολης. Όλα τα παραπάνω αποκτούν ιδιαίτερη αξία, καθώς γίνονται σε μια περίοδο που η δημοτική αρχή διά στόματος Δημάρχου κ. Απόστολου Καλογιάννη είχε ανακοινώσει, πως ολοκληρώθηκαν όλες οι διαδικασίες και ότι οι εργασίες κατεδάφισης του τριώροφου κτίσματος και του διπλανού, δηλαδή τα δύο της πρόσοψης, θα ξεκινήσουν μέσα στο καλοκαίρι.
Η συζήτηση γύρω από την περιοχή αποκτά και άλλη διάσταση όταν σε λίγες ημέρες επίκειται και μια παράσταση στο Αρχαίο Θέατρο, με τους θεατές που θα έχουν την τύχη να την παρακολουθήσουν, να έχουν ενώπιόν τους τα συγκεκριμένα κτίσματα. Κι όλα αυτά φυσικά ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών…
Στο ψήφισμα του Συλλόγου, αρχικά γίνεται μια ιστορική αναδρομή του θεάτρου και στέκεται στο 2000 όταν «ξεκίνησε μια προσπάθεια για την περαιτέρω ανάδειξή του μέσω της κατεδάφισης κτιρίων του περιβάλλοντος χώρου του. Κτίρια που δεν σχετίζονται άμεσα με το μνημείο, αλλά που εμποδίζουν σύμφωνα με τους ιθύνοντες τον εξωραϊσμό της περιοχής. Μια πρακτική που θυμίζει έντονα περιπτώσεις του παρελθόντος, όπως τότε που κάποιοι επεδίωκαν την κατεδάφιση τμήματος της Πλάκας γύρω από τον βράχο της Ακρόπολης. Μπορεί σήμερα η πρακτική αυτή να έχει αλλάξει σε παγκόσμιο επίπεδο με σκοπό να διατηρείται όσο είναι δυνατό η ιστορική συνέχεια των πόλεων, όμως στη Λάρισα επιμένουν αλλιώς».
Για τον λόγο αυτό, όπως αναφέρεται στο ψήφισμα, δεσμεύτηκαν προς απαλλοτρίωση δύο μικρά οικοδομικά τετράγωνα (867/Α και 867/Γ), καθώς και τα κτίρια περιμετρικά του οικοδομικού τετραγώνου του αρχαίου θεάτρου (871) ώστε να μετατραπούν σε Κ/Χ. «Οι χώροι αυτοί αποτελούν τον πυκνό πυρήνα του Ιστορικού Κέντρου της πόλης με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ως προς την κλίμακα και τη μορφολογία» σημειώνεται, αλλά «αυτό δεν είναι αντιληπτό από την τοπική κοινωνία καθώς τα κτίρια είναι «καμουφλαρισμένα» από γυψοσανίδες και δείχνουν έντονα σημάδια εγκατάλειψης, λόγω της μη χρήσης από τη δέσμευση της απαλλοτρίωσης».
Εν συνεχεία αναφέρεται στη συμφωνία του Δήμου Λαρισαίων με το Πράσινο Ταμείο, τη χρηματοδότηση και το Διεθνή Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό Ιδεών με τα αποτελέσματα του Διαγωνισμού να κρίνει ότι είναι «δυστυχώς πολύ κατώτερα των προσδοκιών, με αρκετές όμως ελληνικές συμμετοχές οι οποίες πρότειναν συμβατές με τη διατήρησή τους λύσεις». Κι ενώ ο Δήμος Λαρισαίων δηλώνει έτοιμος να προχωρήσει σε κατεδαφίσεις, ο Σύλλογος επισημαίνει ότι «για τα υπόλοιπα οικοδομικά τετράγωνα που είναι προς απαλλοτρίωση η ίδια δημοτική αρχή προβάλλει την αναγκαιότητα διατήρησής τους, ώστε να μην χαθεί ο ιστορικός χαρακτήρας του κέντρου καθώς δεν διαθέτει χρήματα για την εξαγορά τους».
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ
Σημειώνεται πως ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Λάρισας, σύμφωνα με το ψήφισμα, «προσπαθεί καιρό τώρα να πείσει τους ιθύνοντες ότι μια τέτοια εξέλιξη θα έχει αρνητικό και μη αναστρέψιμο χαρακτήρα για την πόλη και ότι αντιβαίνει στη σύγχρονη επιστημονική προσέγγιση για τη διαχείριση των ιστορικών φάσεων κτιρίων και συνόλων». «Πιστεύουμε ότι η άκριτη κατεδάφιση του τετραγώνου θα αλλοιώσει τον χαρακτήρα της περιοχής, τη στιγμή μάλιστα που δεν υπάρχει καμία σαφής ένδειξη για το τι θα ακολουθήσει σε επίπεδο ανάπλασης» αναφέρει και καταλήγει λέγοντας πως «τα οικονομικά συμφέροντα που έχουν εγκατασταθεί γύρω από το Αρχαίο Θέατρο φανερώνουν το ενδιαφέρον για «ανάπτυξη» και «αναβάθμιση» της περιοχής»...
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΟΥΛΗΣ: Μίζερη η πρόταση του ΣΑΔΑΣ/ΠΕΑ
Για το θέμα τοποθετείται στην «Ε» με αντίθετη άποψη από τον Σύλλογο Αρχιτεκτόνων ο Γιώργος Χατζούλης, που εκτός από Πολιτικός Μηχανικός ΤΕ είναι και ενεργό μέλος της Κίνησης «Λάρισα η πόλη μου» ξεκαθαρίζοντας εξ αρχής πως «ο χρόνος και ίσως η αφορμή για τη συζήτηση αυτή συνδέεται με τις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, που σε ένα βαθμό επηρεάζει μια ψύχραιμη και αναγκαία συζήτηση για το θέμα». Η άποψή του είναι πως «το εγκεκριμένο σχέδιο πόλης Λάρισας προβλέπει και δεσμεύει τα οικοδομικά τετράγωνα 867Α, 867Γ και 871, ως κοινόχρηστους χώρους (Κ.Χ.), με φυσικό επακόλουθο τις επιβαλλόμενες απαλλοτριώσεις. Συνεπώς, η υλοποίηση του εγκεκριμένου σχεδίου πόλης είναι μια νόμιμη κι επιβαλλόμενη διαδικασία». Απαντώντας στην άποψη του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων τονίζει πως «τα “καμουφλαρισμένα”, λιθόκτιστα και πλινθόκτιστα κτίσματα της εποχής των αρχών του 20ού αιώνα, δεν μπορούν να αποτελέσουν προτεραιότητα, μπροστά στην αναγκαιότητα ανάδειξης και προβολής κυρίαρχα στον χώρο του μοναδικού μας ιστορικού μνημείου» και γυρίζει πίσω στην ιστορία λέγοντας πως «σύμφωνα με περιγραφές ξένων περιηγητών πριν την ενσωμάτωση της περιοχής μας στο Ελληνικό κράτος, το κοίλον του αρχαίου θεάτρου ήταν εμφανές. Η έντονη ανάπτυξη και εμπορευματοποίηση του κέντρου μετά την απελευθέρωση, δημιούργησε κατάσταση συγκάλυψης και περιορισμού του περιβάλλοντος χώρου του αρχαίου θεάτρου, τον οποίο καλούνται σήμερα οι απαλλοτριώσεις να αποκαταστήσουν». Καταλήγει μάλιστα λέγοντας πως ευθύνη και υποχρέωση της πόλης είναι να αναδείξει το μεγαλείο του ιστορικού της μνημείου, καθιστώντας αυτό κυρίαρχο στον χώρο και στην περιοχή. Η προτεινόμενη αναστολή των κατεδαφίσεων και η διατήρηση έστω, μέρος της υφιστάμενης κατάστασης, αποτελεί κατά την άποψή του, περιορισμό και «μίζερη» πρόταση ανάδειξης του Αρχαίου Θεάτρου. «Πιστεύω πως η πόλη και οι πολίτες της πρέπει να στρατευτούν και να συμβάλλουν στον στόχο της απελευθέρωσης του Αρχαίου Θεάτρου και του περιβάλλοντος χώρου από κτίσματα που περιορίζουν την ανάδειξη και απόδοσή του στην πόλη, τους επισκέπτες και τους κατοίκους της».
