Παρά το γεγονός ότι ήδη από την περσινή χρονιά, με κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις, καθιστούσαμε σαφή την ανάγκη να ενεργοποιηθεί η κρατική παρέμβαση, ώστε να τεθεί ένα όριο - πλαφόν στις αυξήσεις και στις τιμές των μισθώσεων των κατοικιών, όταν αυτές πρόκειται να μισθώνονται σε φοιτητές, που σπουδάζουν σε διαφορετική από την πόλη διαμονής της οικογένειάς τους, εντούτοις ουδεμία παρέμβαση ή διευκόλυνση υπήρξε προς την κατεύθυνση της ελάφρυνσης του κόστους των φοιτητικών κατοικιών. Συνέπεια της άφεσης των φοιτητών και των οικογενειών τους στο έλεος των ανατιμήσεων, είναι, φέτος, ειδικά στις μεγάλες πόλεις, και στις πόλεις που έχουν τουριστικό χαρακτήρα, να διαπιστώνεται αύξηση των ενοικίων της τάξεως του 20% με 28%.
Είναι άξιον απορίας πώς η μέση ελληνική οικογένεια θα αντεπεξέλθει στο κόστος αυτό, εκτός κι αν η αύξηση των 45 ευρώ των μισθών είναι αρκετή για να καλύψει τις μισθώσεις, καθώς το ύψος τους ισούται σχεδόν με το ύψος ολόκληρου του μισθού.
Ζητούμε την κρατική παρέμβαση, ώστε να τεθεί στις οικιστικές μισθώσεις, που αφορούν φοιτητική στέγη, την άμεση λήψη μέτρων ανακούφισης, είτε θέτοντας πλαφόν – όριο ως προς το ποσοστό της αυξήσεως, είτε ειδική κοινωνική προστασία, με την καταβολή μέρους του μισθώματος από το κράτος, ύστερα από αξιολόγηση εισοδηματικών και κοινωνικών κριτηρίων, για να καταφέρουν όλα τα παιδιά, και αυτά των ευάλωτων οικογενειών, να πραγματοποιήσουν το δικαίωμα στη φοίτηση και στη γνώση.