δικαίων και για αυτό σας ευχαριστούμε. Ιδιαίτερα σήμερα, τη μαύρη επέτειο της τουρκικής εισβολής στη μαρτυρική Κύπρο, δεν λησμονούμε τους αγώνες του απόδημου ελληνισμού και τις παρεμβάσεις του στα κέντρα λήψης των αποφάσεων για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του κυπριακού προβλήματος και γενικότερα για τα δίκαια του ελληνισμού». Τα παραπάνω τόνισε ο γενικός γραμματέας της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας (ΔΣΟ), Μάξιμος Χαρακόπουλος στον χαιρετισμό που απηύθυνε στους ελληνικής καταγωγής βουλευτές και γερουσιαστές που συμμετέχουν στη 14η Γενική Συνέλευση της Παγκόσμιας Διακοινοβουλευτικής Ένωσης Ελληνισμού (Πα.Δ.Ε.Ε.), που πραγματοποιείται στη Βουλή των Ελλήνων.
ΔΥΝΑΜΗ ΕΛΠΙΔΑΣ
Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος υπογράμμισε ότι «επανειλημμένως, στις συναντήσεις μου με εκπροσώπους της ομογένειας, όπου γης, είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω την ενεργή εθνική συνείδηση των Ελλήνων του εξωτερικού και την αγνή προσήλωση στις κοινές μας παραδόσεις και αξίες. Αναμφίβολα, αυτό το αποτέλεσμα οφείλεται κατά μέγα μέρος στην Ορθοδοξία και στην Εκκλησία. Η πίστη στον Έλληνα είναι σχεδόν συνυφασμένη με την ταυτότητά του. Και αυτήν την πίστη την είχαν μαζί τους ως δύναμη ελπίδας στον τόπο που κατέφευγαν, αλλά και κιβωτό διατήρησης της ανάμνησης της πατρίδας. Και η Εκκλησία, κυρίως υπό τη σκέπη του Οικουμενικού Πατριαρχείου, φρόντισε μέσω των ενοριών να διατηρήσει ζωντανή όχι μόνον την πίστη και τη μνήμη αλλά και τη διασύνδεση των Ελλήνων στον νέο τόπο κατοικίας τους. Οι ελληνικές κοινότητες του εξωτερικού στις πλείστες περιπτώσεις είναι ταυτισμένες με την εκκλησιαστική ζωή, ακόμη και όταν χάνεται και η γνώση της ελληνικής γλώσσας».
Ο επικεφαλής της ΔΣΟ απευθυνόμενος στον παριστάμενο υφυπουργό Εξωτερικών κ. Γιώργο Κώτσηρα επισήμανε ότι η αξιοποίηση της ομογένειας «έχει ήδη αποδώσει σημαντικούς καρπούς στην προώθηση των εθνικών μας θέσεων σε καίρια κέντρα λήψης αποφάσεων, με κορυφαίο το παράδειγμα των ΗΠΑ. Χωρίς υπερβολή, η ομογενειακή συμβολή ήταν ουσιαστική για την πρόσφατη αναβάθμιση της θέσεως και του κύρους της χώρας. Κι αυτό σε μια περίοδο που χαρακτηρίστηκε από πολλαπλές προκλήσεις και απειλές, ιδιαιτέρως από τη γείτονα Τουρκία, η οποία επέμενε σε επικίνδυνα αναθεωρητικά δόγματα, όπως είναι αυτά του νεοοθωμανισμού ή της γαλάζιας πατρίδας».
