πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή το μαύρο καλοκαίρι του 1974 στην Κύπρο πραγματοποίησε ο Σύλλογος Κυπρίων Νομού Λάρισας, παρουσία του πρόξενου της Κύπρου στη Θεσσαλονίκη, κ. Κωνσταντίνου Πολυκάρπου, των πολιτικών, αστυνομικών, στρατιωτικών και εκκλησιαστικών αρχών του νομού. Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν με Εθνικό Μνημόσυνο για τους πεσόντες και παράκληση για τη διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων, επιστροφή των προσφύγων στις πατρογονικές τους εστίες και εκδίωξη του Τούρκου εισβολέα από τα πατρώα εδάφη, στον Ιερό Ναό Προφήτη Ηλία της Λάρισας, χοροστατούντος του σεβασμιότατου Μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου κ.κ. Ιερώνυμου. Ο Σεβασμιότατος, σε σύντομη ομιλία του, δήλωσε συνοδοιπόρος και συμπαραστάτης στον αγώνα του Κυπριακού Ελληνισμού για λευτεριά και δικαίωση. Σύντομο χαιρετισμό απηύθυναν ο πρόξενος κ. Πολυκάρπου και ο πρόεδρος του Συλλόγου Κυπρίων Νομού Λάρισας κ. Αυγουστή.
Ομιλητής στην εκδήλωση ήταν ο υπ. διδάκτωρ Διεθνών Σχέσεων και μέλος ΔΕΠ του Πανεπιστήμιο Λευκωσίας κ. Ηρακλής Γερογιώκας. Στην ομιλία του, μεταξύ άλλων, τόνισε τα εξής: «Σαράντα εννέα ολόκληρα χρόνια μετά, ο Κυπριακός Ελληνισμός βιώνει μια κατάσταση η οποία αποτελεί μία από τις μελανότερες εξαιρέσεις του Διεθνούς Δικαίου και της νομιμότητας.
Πολλά και αδυσώπητα τα ερωτήματα. Αφορούν, όχι το πώς, αλλά κυρίως το γιατί καταλήξαμε στα απεχθή γεγονότα του ‘74. Γιατί, λίγα μόλις χρόνια μετά το πέρας του ηρωικού αντιαποικιακού αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. και την κατάκτηση της ανεξαρτησίας, η Κύπρος οδηγήθηκε σε νέες επικίνδυνες ατραπούς. Γιατί, αντί να εγκαινιαστεί μια νέα περίοδος ειρήνης και ευημερίας, επικράτησε ο πειρασμός της διχόνοιας, του φανατισμού και της παραταξιακής πόλωσης.
Μας βρήκαν, να λησμονούμε ξανά την προειδοποιητική παρακαταθήκη του Σολωμού πως «σαν μισούνται ανάμεσά τους, δεν τους πρέπει λευτεριά». Το πρωινό της αποφράδας Δευτέρας 15 Ιουλίου, η Χούντα του Ιωαννίδη γίνεται το μέσο εξυπηρέτησης ξένων συμφερόντων και εκτελεί το πραξικόπημα εναντίον της νόμιμης Κυβέρνησης του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, ο οποίος έχει κάνει τα δικά του καταστροφικά λάθη. Κι ενώ η Κύπρος μετρά τα θύματα της εμφύλιας παράκρουσης, η Άγκυρα καταστρώνει τα άνομα επεκτατικά της σχέδια.
Το ημερολόγιο έγραφε 19 Ιουλίου 1974. Ήταν η τελευταία νύχτα, που κοιμηθήκαμε λεύτεροι… και εδώ εννοώ και όλους εμάς, γιατί μπορεί να κοιμηθήκαμε ήρεμοι κάτω από το αιρκοντίσιον χθες το βράδυ, έχουμε, όμως, κάπου αφήσει νεκρούς, λείψανα, χώμα, ψυχή. Στα παλικάρια μας υποκλινόμαστε σήμερα. Σε αυτούς που τις πρώτες ώρες της εισβολής βρήκαν το θάρρος, με τον ισχνό και απαρχαιωμένο τους οπλισμό, να παλέψουν και να οδηγήσουν σε καθήλωση τα αποβατικά στίφη του εχθρού, στις ακτές του Πέντε Μίλι. Ανακαλούμε στη μνήμη μας την ανδρεία των Καταδρομέων, που με το θάρρος και την αυταπάρνησή τους πάτησαν σε όλες σχεδόν τις κορυφές του Πενταδακτύλου, πολεμώντας με αυταπάρνηση στη μάχη του Αγ. Ιλαρίωνα. Τους ήρωες της επιχείρησης «ΝΙΚΗ», της Εθνικής Φρουράς και της ΕΛ.ΔΥ.Κ. που τόσο περήφανα αψήφησαν τον θάνατο. Αυτούς σύμφωνα με τον ποιητή, περισσότερη τιμή τους πρέπει, γιατί γνώριζαν ότι ο Εφιάλτης είχε ήδη φανεί και «οι Μήδοι, επιτέλους, θα διαβούνε». Την Κύπρο δεν τη χάσαμε γιατί λυπηθήκαμε το αίμα, αυτό το χύνουμε πάντα άπλετο, τη χάσαμε γιατί εκεί βγάλαμε όλα τα κακά της φυλής μας, σαν να μην είχε τελειωμό. Σαράντα εννέα χρόνια μετά, τίποτα δεν έχει τελειώσει. Δεν πρέπει να τελειώσει. Δεν μπορεί τη μέρα που μια πρωτεύουσα του ελληνισμού, η Λευκωσία, θρηνεί, η άλλη, η Αθήνα, να γιορτάζει τη «Γιορτή της Δημοκρατίας», η οποία εγκαθιδρύθηκε πάνω σε κουφάρια και αγνοούμενους. Δεν μπορεί να γίνει κανένα βήμα προς την ελληνοτουρκική σύγκλιση, που να μην ξεκινά από το Κυπριακό. Η ιστορία δεν ξεχνά το «Η Κύπρος κείται μακράν», δεν δικαιούμαστε να το επαναλάβουμε, διότι αν καταφέρουμε λόγου χάρη μια οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας, θαλάσσιων ζωνών και Α.Ο.Ζ. στο Αιγαίο, τότε θα μιλάμε για μια θάλασσα φιλίας και μια επιτυχία της εξωτερικής μας πολιτικής, ενώ θα θάβουμε για πάντα τη μεγαλύτερη αποτυχία μας. Τριάντα πέντε αιώνες ιστορίας μας παρατηρούν και μας καταγράφουν. Είμαστε προ των ευθυνών μας...».ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ
Ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στο μνημείο των πεσόντων Ελλαδιτών και Ελλήνων Κυπρίων στους Εθνικούς Αγώνες, που αναγέρθηκε πριν 28 χρόνια από τον Σύλλογο Κυπρίων, στην πλατεία Αγαμέμνονα Μπλάνα. Στις εκδηλώσεις παρέστησαν η πρόεδρος του Περιφερικού Συμβούλιου Σουλτάνα Δόκου, ο αντιπεριφερειάρχης Βασ. Πινακάς, ο αρχηγός Τακτικής Αεροπορίας, αντιπτέραρχος Γεώργιος Φασούλας, ο υποδιοικητής της 1ης Στρατιάς, υποστράτηγος Θ. Χατζηγεωργίου, ο αντιδήμαρχος κ. Γιάννης Αλεξούλης, ο πρόεδρος ΝΔ Λάρισας Ηλίας Σουφλιάς, ο πρώην δήμαρχος Αγιάς Βασίλειος Κουτσαντάς, οι πρόεδροι της Ένωσης Αποστράτων Αστυνομικών Λάρισας Ευάγγελος Διβράμης, του Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών Λάρισας Μιχ. Φωκάς και του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Λάρισας «ΚΩΝ/ΝΟΣ ΚΟΥΜΑΣ» Δημ. Παπαποστόλου, ο αντιπρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Λάρισας Αν. Ανδρικόπουλος, ο διοικητής του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας κ. Γρηγ. Βλαχάκης, οι πολεμιστές Κύπρου Μανώλης Τούλιος και Χρήστος Κοΐνης, ο πρόεδρος της Χορωδίας Δήμου Λαρισαίων κ. Γιώργος Ραΐλης και πλήθος κόσμου. Η τελετή έκλεισε με ενός λεπτού σιγή και τον Εθνικό Ύμνο. Τιμές απέδωσε η Φιλαρμονική του Δήμου Λαρισαίων.
ΧΡ. ΚΕΛΛΑΣ:Εθνική προτεραιότητα Η επίλυση του Κυπριακού
«Μισός αιώνας έχει περάσει από την τουρκική εισβολή της 20ής Ιουλίου 1974, που προκάλεσε τη διχοτόμηση της Κύπρου. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσουμε τα εγκλήματα εις βάρος των αδελφών μας, που έπεσαν μαχόμενοι υπέρ της ελευθερίας της Κύπρου». Αυτά δήλωσε ο Χρήστος Κέλλας, βουλευτής ΝΔ Ν. Λάρισας και πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, με αφορμή την επέτειο της τουρκικής εισβολής στη Μεγαλόνησο και προσέθεσε τα εξής: «49 χρόνια μετά τη μαύρη ημέρα της παράνομης εισβολής και κατοχής του βορείου Τμήματος του Νησιού, Κύπριοι και Ελλαδίτες, ενωμένοι, αποτίουμε φόρο τιμής στην ιερή μνήμη των πεσόντων ηρώων μας. Για την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας η επίλυση του Κυπριακού ζητήματος αποτελεί κορυφαία εθνική προτεραιότητα. Επιθυμία όλων μας να βρεθεί μια δίκαιη, βιώσιμη και αμοιβαία αποδεκτή λύση, ώστε το δράμα χιλιάδων αγνοούμενων και εγκλωβισμένων αδελφών μας επιτέλους να τελειώσει».
