θα πραγματοποιηθεί σήμερα Κυριακή, τελετή ονοματοδοσίας πλατείας του Πισσουρίου, σε Κιλελέρ. Αντιπροσωπεία από τον Δήμο Κιλελέρ, με επικεφαλής τον δήμαρχο Θανάση Νασιακόπουλο, βρίσκεται ήδη στην Κύπρο προσκεκλημένη από την αδελφοποιημένη Κοινότητα, προκειμένου να συμμετέχει στην εκδήλωση ονοματοδοσίας της πλατείας, καθώς και στο 4ο επιστημονικό συμπόσιο Πισσουρίου με θέμα «Μετανάστευση - Προσφυγιά - Εξορία και ΜΜΕ» που ξεκίνησε χθες, και οργανώνεται από την ίδια κοινότητα. Στο συμπόσιο, από την πλευρά του Δήμου Κιλελέρ, ομιλητής ήταν ο Κώστας Νταμπεγλιώτης αναπληρωτής προϊστάμενος του τμήματος Προγραμματισμού Οργάνωσης και ΤΠΕ, ο οποίος παρουσίασε το θέμα «Η επίδραση του προσφυγικού Ελληνισμού των αρχών του 20ού αιώνα στη διοικητική τη δημογραφική δομή της περιοχής του Δήμου Κιλελέρ». Σε χαιρετισμό του, πριν από την έναρξη του συνεδρίου, ο δήμαρχος Θαν. Νασιακόπουλος ανέφερε μεταξύ άλλων: «Στις αρχές του 20ού αιώνα, εν μέσω πολεμικών συρράξεων, χιλιάδες άνθρωποι από την Ανατολική Ρωμυλία αρχικά και τη Μικρά Ασία στη συνέχεια αναγκάστηκαν με πολιτική απόφαση να αφήσουν τις εστίες τους για να μετακινηθούν σε άλλες περιοχές, σε μιας ιδιότυπης μορφής προσφυγιά.
Οι πρόσφυγες της Ανατολικής Ρωμυλίας (1906-1907) αποτέλεσαν ένα από τα μαζικότερα προσφυγικά ρεύματα των αρχών του 20ού αιώνα. Οι προσφυγικές αυτές ομάδες εγκαταστάθηκαν κυρίως σε περιοχές της Θεσσαλίας και στα χωριά Δίλοφο, Μεγάλο Μοναστήρι, Νάματα, Νέα Λεύκη και Νέες Καρυές του Δήμου μας. Οι μεγάλες αγροτικές εκτάσεις της περιοχής συντέλεσαν καθοριστικά στην αγροτική κατεύθυνση της αποκατάστασής τους. Οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία εγκαταστάθηκαν κυρίως στα Βούναινα και το Ομορφοχώρι, αφού αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν πίσω τους τα πάντα.
Άνθρωποι στον δρόμο, βίωσαν την υποχρεωτική μετακίνησή τους. Στις περιοχές εγκατάστασης η επιβίωση ήταν δύσκολη, καθώς απουσίαζε, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, η κρατική οργάνωση και τα υποστηρικτικά κοινωνικά δίκτυα.
Έχουν καταγραφεί στον Δήμο μας έντονες μνημονικές περιγραφές από υπερήλικες αφηγητές οι οποίες περιγράφουν το πώς βίωσαν τα γεγονότα στο σύνολό τους, τη μετακίνηση, τη μετεγκατάσταση, την καθημερινότητα στον «νέο» τόπο. Παιδιά μετέωρα, σε κίνδυνο, ταλαίπωρα, εγκαταστάθηκαν σε πρόχειρα καταλύματα. Για αυτά τα παιδιά η υπενθύμιση της προσφυγιάς αποτέλεσε τις πρώτες μνήμες της ζωής τους. Η προσφυγιά βάρυνε σαν μία δεύτερη μορφή ορφάνιας μετά τα έντονα, στη μνήμη τους, γεγονότα του πολέμου που έζησαν. Πέρυσι συμπληρώσαμε 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή που επέφερε την αναγκαστική, βίαιη μετακίνηση 1,5 εκατομμυρίου Ελλήνων από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο στην Ελλάδα. Δεν ήταν όμως αυτό το πρώτο μεγάλο προσφυγικό ρεύμα κατά τον 20ό αιώνα. Είχε προηγηθεί ένα μεγάλο ρεύμα προσφύγων από την Ανατολική Ρωμυλία το 1906 -1907».
