Ο Μάνθος μου έλεγε, «αδελφή, αν πάθω ποτέ κάτι, μη με αφήσεις έτσι...». Δυστυχώς, έπαθε... Η αδελφή του Λαρισαίου αρχιπυροσβέστη Ματθαίου Μάντζιου, Βασιλική, πήρε την υπόθεση πάνω της. Προσπαθεί να βρει όλα όσα έφταιξαν εκείνο το βράδυ στις 12 Σεπτεμβρίου στο Παλαιό Φάληρο και ο αδελφός της έχασε τη ζωή του, για να σώσει άλλες ζωές, σε πυρκαγιά. Με την υπηρεσία, που «δεν αντιλήφθηκαν τη σοβαρότητα της κατάστασης», τα έχει γενικά, η αδελφή του. «Έστω, να σωθεί κάποιος άλλος και να μην ξαναγίνουν τα ίδια, γι’ αυτό το κάνω» λέει και παράλληλα, η οικογένεια κινήθηκε δικαστικά, «κατά παντός υπευθύνου.»
Σε μια εκτενή συζήτηση με την «Ε», αναφέρθηκε σε μερικούς από τους προβληματισμούς, που διακατέχουν την ίδια, με βάση και στοιχεία που συγκεντρώνει. Μερικοί εξ αυτών, είναι:
«Όταν έχουμε εγκλωβισμό πολίτη σε φωτιά εκτός από τους πυροσβέστες, καταφθάνει και όχημα διάσωσης (κλιμακοφόρο), που δεν έφτασε ποτέ έγκαιρα, παρά μόνο ώρες μετά, δίχως να παρέχει καμία βοήθεια . Ο Μάνθος ήταν αξιωματικός υπηρεσίας. Το Σάββατο υπήρχε γάμος στη βάρδια και οι πυροσβέστες οι έμπειροι έλειπαν. Από τη συγκεκριμένη βάρδια έλειπαν τρεις έμπειροι πυροσβέστες, που αντικαταστάθηκαν από άλλους δόκιμους. Αν ήταν η ομάδα των πυροσβεστών που πήγε στη φωτιά, στην κανονική της σύνθεση, ο Μάνθος δεν θα κινδύνευε και κυρίως δεν θα πέθαινε α β ο ή θ η τ ο ς. Ήταν ο αξιωματικός υπηρεσίας, θα μπορούσε να παραμείνει εκτός και να συντονίζει την ομάδα του. Όμως για τους υπόλοιπους, ήταν η πρώτη τους φωτιά, δεν διακινδύνεψε τη ζωή τους.
Η φωτιά αυτή ανήκε σε άλλο πυροσβεστικό σταθμό, στον 7ο. Ο Μάνθος υπηρετούσε στον 5ο. Αν επιλαμβανόταν της φωτιάς ο 7ος Π.Σ., θα αντιμετωπιζόταν στο αρχικό της στάδιο, ενώ την ίδια στιγμή η διάσωση της γυναίκας θα μπορούσε να είναι εφικτή. Ο 7ος είναι πιο κοντά στο σημείο του συμβάντος χιλιομετρικά, ενώ ταυτόχρονα η σύνθεση του σταθμού αυτού εκείνο το απόγευμα, ήταν ανώτερη αριθμητικά αλλά και ποιοτικά. Γιατί ένας τέτοιος σταθμός ήταν απών, ίσως η απάντηση μπορεί να δοθεί από τις σχετικές αναφορές των στελεχών του 7ου σταθμού για ανικανότητα επέμβασης των οχημάτων, λόγω έλλειψης ελαστικών! Στη χώρα αυτή τα δημόσια οχήματα δεν έχουν λάστιχα! Και όταν τελικά ειδοποιείται επεμβαίνει καθυστερημένα.
Σαφέστατα υπήρχαν ελλείψεις. Γιατί πήγε ο σταθμός του Μάνθου και όχι ο άλλος σταθμός. Πάνω από τον Μάνθο υπήρχαν πολλοί (αξιωματικοί), ο «Κρόνος» που πάει στα συμβάντα, μέχρι να έρθει ο αρμόδιος διοικητής. Στο δελτίο πυρκαγιάς που έχω στα χέρια μου, δεν φαίνεται η ώρα που παρευρέθηκε στο συμβάν. Περιμένουμε την απομαγνητοφώνηση των συνομιλιών στο «199», εκεί θα ακουστούν όλα. Αυτά δεν σβήνονται... Την ώρα που έλεγε «πεθαίνω, δεν έχω οξυγόνο», η διοίκηση του έλεγε «επανέλαβε». Δεν αντιλήφθηκαν τη σοβαρότητα της κατάστασης. Θεωρούσαν, εκείνη τη στιγμή, τον Μάνθο υπερβολικό. Δεν ήταν υπερβολικός, ο Μάνθος πέθανε... προσπαθούσε στο μπαλκόνι να βγάλει τη μάσκα, κανείς δεν ήταν εκεί να τον βοηθήσει.... Κανείς δεν προσπάθησε στο ελάχιστο να τον βοηθήσει, αφού ουδέποτε χρησιμοποιήθηκαν τα όσα και οποία μέσα διέθεταν. Όταν κατέβηκε στο δρόμο, από τον 2ο όροφο το ζευγάρι του, (οι πυροσβέστες επεμβαίνουν κατή ζεύγη) και είπε ότι έχασε τον Μάνθο, δεν υπήρχε ουδείς να βοηθήσει, αφού ακόμα βρίσκονταν στο δρόμο μόνο οι αρχικοί τέσσερις, που είχαν φύγει μαζί τους από τον σταθμό. Κανείς άλλος δεν είχε πάει ακόμη. Μετά βρέθηκαν εκεί πολλοί πυροσβέστες, πάνω από 40. Δεν ήξεραν τι να κάνουν, κανένας δεν τους συντόνιζε. Είχαν πανικοβληθεί όλοι.
Ακόμα κι όταν τον κατέβαζαν, τον είχαν με το κεφάλι προς τα κάτω, γιατί λένε, ήταν στενός ο χώρος! Δηλαδή, αν υπήρχε πιθανότητα να ζει; Τιμή δεν είναι να κατεβαίνει ο νεκρός έτσι... Τιμή δεν είναι να θάβεις κάποιον με την ελληνική σημαία, τιμή είναι να βοηθάς, όταν κάποιος έχει ανάγκη, και ανάγκη ήταν να υπάρξουν από τα πρώτα λεπτά περισσότερες δυνάμεις, ώστε να συντρέξουν στη διάσωση των δυο εγκλωβισμένων ανθρώπων.
Σχετικά με τα όσα ακούστηκαν περί εκρήξεων κλπ. Είναι καταφανή ψεύδη. Πραγματογνώμονας της πυροσβεστικής το ξεκαθαρίζει, εξάλλου. Αν γινόταν εκρήξεις, θα έσπαζαν τα τζάμια της πολυκατοικίας, τουλάχιστον. Το σπίτι είναι ατόφιο, δεν υπάρχει έκρηξη. Μου είπαν μετά ότι ο αδελφός μου μπήκε λόγω... αδρεναλίνης. Υπήρχαν δηλαδή τόσα εύφλεκτα υλικά, που δεν θα έπρεπε να μπει. Ο Μάνθος ήταν ευσυνείδητος, το είχε από τους προσκόπους. Ο Μάνθος είχε πάντα μαζί του ένα βιβλιαράκι για εύφλεκτα υλικά κλπ. Και το διάβαζε συνέχεια. Δεν υπάρχει περίπτωση ο Μάνθος να μην ρώτησε τι καίγεται. Το κέντρο, του το λέει καθ’ οδόν. Άρα, δεν τίθεται θέμα. Λένε ότι καταναλώθηκαν στο συμβάν 19 φιάλες οξυγόνου. Πότε πρόλαβαν; Ο Μάνθος δεν είχε βοήθεια, από κανέναν, κανένας δεν διακινδύνευσε, για να τον βοηθήσει... Ως υπεύθυνος της ομάδας κατάσβεσης, θα μπορούσε να διατάξει να μπουν άλλοι μέσα, δεν το έκανε, πήγε ο ίδιος. Αν είχαν πάει άλλοι και είχαν την ίδια κατάληξη, ο αδελφός μου σήμερα θα ήταν τρελός! Το κατηγορώ μου δεν απευθύνεται στους από κάτω. Πάει στον συντονισμό. Δεν πήγαν τα απαιτούμενα οχήματα στη σωστή ώρα. Μπορεί να ήταν μαζεμένες άπειρες συγκυρίες για να πεθάνει ο Μάνθος, αλλά αυτές οι συγκυρίες, έχουν ονόματα από πίσω.
Ο 5ος σταθμός είναι προβληματικός ως προς το προσωπικό του. Από τα 50 άτομα δουλεύουν περίπου τα μισά, λόγω αδειών, αναπαύσεων κλπ. Υπάρχει ένδεια έμπειρου προσωπικού. Αριθμητικά και ποιοτικά ο συγκεκριμένος σταθμός είναι ελλιπής. Ο αδελφός μου, το έλεγε, «θα καεί κόσμος». Προσπαθούσε να διατηρείται σε καλή φυσική κατάσταση, δεν υπήρχε περίπτωση, να μην έκανε το σωστό. Είχε τον κατάλληλο ρουχισμό, με δικές του δαπάνες είχε τα ρούχα που έπρεπε και τα παπούτσια.
Οι φιάλες από όσο ξέρω είναι πάντα ελεγμένες, έτοιμες να διαρκέσουν καθορισμένο χρόνο, αν και υπάρχουν ενδείξεις οτι η φιάλη του αδερφού μου διήρκησε αισθητά λιγότερο. Από τις 21.15 ήταν εκεί ο Μάνθος, η προσπάθεια διάσωσης του έγινε περίπου στις 11. Φυσικά η φιάλη θα είχε αδειάσει. Έκαναν μιάμιση ώρα να τον βοηθήσουν, αν αυτό δεν είναι εγκληματική πράξη, τότε ποια είναι;
Ο Μάνθος ήταν πρόσκοπος, εθελοντής πυροσβέστης στη Λάρισα και έτσι γνώρισε το σώμα. Μάλιστα, για να προλάβει να κάνει τη συνέντευξή του, τότε, για πρόσληψη, λόγω διάφορων συγκυριών (κυκλοφοριακό κλπ.), θα έχανε την προθεσμία. Πήγε ένα λεπτό πριν λήξει...» Μετά από 7,5 χρόνια έληξε και η υπηρεσία του και η ζωή του... η υπηρεσία που σεβόταν μου τον παρέδωσε νεκρό... καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια συγκάλυψης των ευθυνών της».
Ε. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ
