Υπέρ της διατήρησης της κρατικής χρηματοδότησης, με παράλληλη μείωσή της και ταυτόχρονο έλεγχο των οικονομικών των κομμάτων, αλλά κατά της «αμερικανοποίησης της πολιτικής ζωής και τα κόμματα Α.Ε. που θα γίνονται εύκολα βορά του κεφαλαίου και του πελατειακού συστήματος, καθώς αυτού του τύπου η λειτουργία θα επιφέρει ακόμη μεγαλύτερη αδιαφάνεια, ακόμη μεγαλύτερη διαφθορά και διείσδυση ισχυρών παραγόντων του πλούτου στο κοινοβουλευτικό σύστημα» τάχθηκε η βουλευτίνα Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ Ηρώ Διώτη, μιλώντας χθες το βράδυ στη συνεδρίαση επί της αρχής του ν/σ «Έλεγχος των οικονομικών των πολιτικών κομμάτων και των αιρετών αντιπροσώπων Βουλής και Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου».
Η βουλευτίνα ισχυρίστηκε ότι «η διαφθορά είναι συστημική ασθένεια, γέννημα θρέμμα ενός συστήματος που λειτουργεί και στήθηκε πάνω σε σχέσεις πελατείας, το οποίο θέλει να εξυπηρετήσει συγκεκριμένα συμφέροντα και να διαιωνίσει την εξουσία του, όχι βασισμένο σε ένα κοινωνικό αίτημα που προσπαθεί να το κάνει πραγματικότητα, αλλά σε πολλά ατομικοποιημένα βολέματα και επιδιώξεις. Τα κόμματα, λοιπόν, του νεοφιλελευθερισμού γενικά έχουν λίγο ή πολύ και ανάλογα με τη χώρα τέτοια χαρακτηριστικά. Η διαφθορά είναι φυσικό επόμενο, όταν υπάρχουν ιδιώτες που επιθυμούν να χρηματοδοτήσουν κόμματα για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους».
Χαρακτήρισε προσχηματικό το νομοσχέδιο, συμπληρώνοντας ότι ο στόχος του είναι «να χτυπηθεί οποιοδήποτε μαζικό κόμμα των μελών, δηλαδή αριστερό κόμμα. Τα κόμματα εξουσίας επιδόθηκαν σ’ αυτό το πλιάτσικο του κράτους. Η Αριστερά δεν είχε ποτέ εμπλοκή με διαφθορά, με μαύρες χρηματοδοτήσεις, με πελατειακές σχέσεις και με αφαίμαξη του κράτους. Είχε εισφορές από τα μέλη της και από τις οικονομικές εξορμήσεις.
Φυσικά οι δωρεές στα κόμματα πρέπει να είναι επώνυμες, να δηλώνονται και να ελέγχονται. Το ζήτημα όμως των συνδρομών από τα μέλη είναι μια τελείως διαφορετική ιστορία. Και η προσπάθεια που γίνεται με αυτό το νομοσχέδιο είναι μία κανονική προσπάθεια χτυπήματος της Αριστεράς. Δεν μπορεί να ελέγχονται με ονοματεπώνυμο οι συνδρομές των μελών και οι εκδηλώσεις ή οι οικονομικές εξορμήσεις στην κοινωνία. Η οικονομική εξόρμηση είναι μια πολιτική δουλειά, μία εσωτερική υπόθεση των κομμάτων και αφορά και προσωπικά δεδομένα».
Κλείνοντας την ομιλία της, κατέληξε: «Αν υπήρχε ισότητα “όπλων”, δε θα έπρεπε να υπάρχει κρατική επιχορήγηση. Ισότητα όμως δεν υπάρχει, γιατί στο σημερινό σύστημα και μέχρι να αλλάξει, εάν κάποιος επιλέγει να παίρνει χρήματα από εφοπλιστές λόγου χάρη και άλλος μόνο από τα μέλη του, ο καθένας αντιλαμβάνεται τί πρόκειται να συμβαίνει στο διηνεκές».
