χθες το απόγευμα στην Κεντρική πλατεία της Λάρισας, παρευρέθηκε η γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ - Κινήματος Αλλαγής και βουλευτής Λάρισας, Ευαγγελία Λιακούλη. Η Λαρισαία Βουλευτής υπογράμμισε ιδίως τα εξής: «Είναι για μένα αυτονόητο χρέος να βρίσκομαι σήμερα εδώ, στο πλευρό των πρώην εργαζομένων της αλυσίδας σούπερ μάρκετ “Λάρισα”, όπως άλλωστε βρίσκομαι στο πλευρό σας όλα αυτά τα χρόνια. Από την έναρξη της 1ης κοινοβουλευτικής μου θητείας στα έδρανα της αντιπολίτευσης, μέχρι κυριολεκτικά το τελευταίο λεπτό πριν τη λήξη του νομοθετικού έργου, εξάντλησα κάθε θεσμική δυνατότητα “πίεσης” στην Κυβέρνηση της Ν.Δ., για να ψηφιστεί η πολυπόθητη δίκαιη λύση.
Υπενθυμίζω ότι ως γραμματέας της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ - Κινήματος Αλλαγής και Ειδική Αγορήτρια επί του τελευταίου Πολυνομοσχεδίου που ρύθμιζε πάσης φύσεως εκκρεμότητες, ανέλαβα ύστατη πρωτοβουλία, τόσο στις συνεδριάσεις της αρμόδιας Επιτροπής της Βουλής, όσο και εν συνεχεία στην Ολομέλεια, να συμπεριληφθεί η τροπολογία που ήδη οι εργαζόμενοι είχαν εγχειρίσει στην Κυβέρνηση. Επιμελήθηκα μάλιστα προσωπικά την περαιτέρω νομοτεχνική βελτίωση της ρύθμισης των εργαζομένων, ώστε να μπορεί άμεσα να ενσωματωθεί και ψηφιστεί. Σε όποιον διαθέτει στοιχειώδη κοινοβουλευτική εμπειρία, είναι γνωστό ότι το μόνο εύκολο θα ήταν να προτάξω το “εγώ” μου, να καταθέσω βουλευτική τροπολογία για το θέμα, “καίγοντας” τη λύση εκ των προτέρων, αφού άπαντες γνωρίζουν ότι η Κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη κατά κανόνα απορρίπτει τις βουλευτικές τροπολογίες της αντιπολίτευσης. Στο Πολυνομοσχέδιο, η Ν.Δ. -όπως αναμενόταν μετά βεβαιότητας- επιβεβαίωσε τον κανόνα, καθώς πάλι απέρριψε όλες τις βουλευτικές τροπολογίες, ούτε μία δεν αποδέχθηκε.
Μόνος ειλικρινής, ντόμπρος και ρεαλιστικός δρόμος, ήταν να αγωνιστώ, ώστε η έτοιμη διάταξη των εργαζομένων -που οι Υπουργοί είχαν στα χέρια τους και τους την έδωσα εκ νέου και εγώ- να ενσωματωθεί στο Πολυνομοσχέδιο στο πλαίσιο Υπουργικής Τροπολογίας. Αυτό έπραξα, δίνοντας κοινοβουλευτική μάχη μέχρι την ώρα της ψηφοφορίας.
Το γαλάζιο τείχος παράμεινε ανάλγητα αδιαπέραστο. Η Ν.Δ. δεν ήθελε να δώσει λύση. Εάν δεν ήμουν θεσμικά μόνη σε αυτή την προσπάθεια, όπως είχα απευθύνει έκκληση και εγώ προσωπικά, αλλά πρωτίστως οι εργαζόμενοι, το κυβερνητικό τείχος μπορεί να είχε διαπεραστεί. Οι πρώην εργαζόμενοι, οι οικογένειές τους, όλη η τοπική κοινωνία, γνωρίζουν πολύ καλά εάν και τι έχει πράξει ο καθένας μας, για τη λύτρωση των πρώην εργαζομένων. Στις 21 Μαΐου, έχουν τη δύναμη να δώσουν ισχυρή εντολή δημοκρατικής ανατροπής, ώστε η επόμενη Κυβέρνηση να επιτελέσει το καθήκον της και οι πολύπαθοι συμπολίτες μας, να λάβουν όσα δικαιούνται, βιώνοντας τη δική τους “Ανάσταση”».
