«Το να συναντάς φίλους και ανθρώπους που διψούν για συζήτηση και κουβέντα είναι ότι πιο όμορφο για κάποιον που ασχολείται με την πολιτική. Το να ζεις τη σκληρή πραγματικότητα των ανθρώπων μιας αγροτικής περιοχής που αντιμετωπίζουν τόσα προβλήματα σε στεναχωρεί και σε εξοργίζει!
Ταυτόχρονα, όμως, σε κάνει να αναρωτηθείς για το μέγεθος της αδιαφορίας του κεντρικού κράτους και για την αναποτελεσματικότητα όσων, υποτίθεται, ενδιαφέρονται για αυτόν τον κόσμο!
Η επίσκεψή μου σε Παλαιόκαστρο, Συκιά και Αμπέλια, στην Ελασσόνα επαναφέρει σκέψεις και ερωτήματα:
Ποιο ανθρώπινο δυναμικό θα διασφαλίσει την ελληνική παραγωγή σε πέντε, δέκα ή είκοσι χρόνια; Η μεγάλη πλειοψηφία των αγροτών σήμερα είναι ηλικιωμένοι και παρά την κρίση δεν υπήρξε στροφή των νέων στην αγροτική παραγωγή.
Η κοινωνική απαξίωση του αγρότη και του κτηνοτρόφου συνεχίζεται. Οι νέοι προτιμούν τις πόλεις, τις κωμοπόλεις, με πενιχρό εισόδημα, αλλά όχι το χωριό. Η παραδοσιακή αγροτική εκμετάλλευση δεν έχει διάδοχο. Οδεύουμε προς δημιουργία Α.Ε. για την ενοικίαση και αγορά της γης, εγκαταλείποντας το μοντέλο της αγροτικής οικογενειακής εκμετάλλευσης. Αυτό θέλουμε; Η κυβερνητική πολιτική (φόροι, εισφορές, αυξημένα κόστη) διώχνει τους αγρότες από τα κτήματα, το εμπόριο πιέζει τις τιμές και η βιώσιμη αγροτική ανάπτυξη γίνεται όνειρο απατηλό!
Υπάρχει η βούληση για μια νέα πολιτική, παραγωγική και ουσιαστική ή θα περνά ο καιρός με ανούσιες δηλώσεις, συσκέψεις και αναποτελεσματικές «επερωτήσεις»;
Θέλουμε να δώσουμε έναν δημιουργικό ρόλο (με γη, κίνητρα, συμβουλές) στους νέους και στις νέες ή θα συνεχίσουμε με «ιστορικά δικαιώματα», εξαγγελίες περί καταβολής επιδοτήσεων (ωσάν να επρόκειτο για... επίτευγμα η καταβολή κοινοτικών ποσών στους παραγωγούς), αδιαφορία για την αγορά και υποτίμηση των τεράστιων δυνατοτήτων της αγροτικής και κτηνοτροφικής Ελλάδας; Αυτό που επιβάλλεται είναι η συστράτευση όλων των αρμοδίων και η υλοποίηση συγκεκριμένου σχεδίου σωτηρίας του πρωτογενούς τομέα ΤΩΡΑ, γιατί τα περιθώρια έχουν στενέψει ασφυκτικά. Το ΠΑΣΟΚ διαχρονικά ακούμπησε στους ανθρώπους της υπαίθρου, στάθηκε δίπλα και κοντά στην αγρότισσα, στον αγρότη, στον κτηνοτρόφο. Το ίδιο θα κάνει και τώρα».