Του Κ. Γκιάστα
Φωτ.: Ν. Σιούμκας
Χιλιανό δεν συναντάς κάθε μέρα στους δρόμους της Λάρισας. Πόσο μάλιστα να είναι υποψήφιος διδάκτορας του τμήματος Βιοχημείας και να έχει γνώση και άποψη για σημαντικά αλλά και για ασήμαντα ζητήματα.
Τον Μάρκο Κάμπος τον γνωρίσαμε σε εκδήλωση που έγινε στο πλαίσιο της «βραδιάς του ερευνητή» και σαν... άλλοι ερευνητές προσπαθήσαμε να μπούμε στη σκέψη του. Ανθρώπινη αδυναμία – χαρακτηριστικό άλλωστε είναι να θέλουμε να μάθουμε την άποψη που έχουν σχηματίσει οι άλλοι για εμάς.
Ζώντας τους τελευταίους μήνες στην πόλη μας, αφιέρωσε ένα απόγευμα στην «Ε» και μίλησε για αρκετά θέματα. Για τη δικτατορία του Πινοσέτ, για την κρίση της Ελλάδας και πώς την αντιλαμβάνονται οι ξένοι, την οικονομία στη Λατινική Αμερική, την ανύπαρκτη κρατική εκπαίδευση στη χώρα του, την αντιστασιακή φυλή των «Μαπούτσε», για το Αρχαίο Θέατρο της Λάρισας και την Αμφίπολη, ακόμα – ακόμα και για την ΑΕΛ, τον Μαρσέλο Σάλας και την Κόλο – Κόλο της Χιλής. Ένα λατιναμερικάνικο ποτ πουρί. Vamos λοιπόν...
Δώσαμε ραντεβού για καφέ και με αξιοζήλευτη ελληνική «σπαρίλα» ζήτησε ένα φρέντο μέτριο αφού μας εξήγησε πως τρελάθηκε όταν πρωτοήπιε κρύο καφέ αφού στη χώρα του έχουν μόνο ζεστούς. Το ίδιο παρήγγειλε και για την κοπέλα του την Βιτάλια που άφησε στην άκρη της Λατινικής Αμερικής και ήρθε για βόλτα στη Λάρισα. Καθίσαμε σε ένα πεζόδρομο αλλά μερικές φορές κινδυνέψαμε και από τα διερχόμενα αυτοκίνητα που κάθε τόσο περνούσαν δίπλα μας. «Αυτό πάντως είναι μοναδικό. Θεωρώ πως έχετε περισσότερα αυτοκίνητα από ανθρώπους» σχολιάζει αντί προλόγου.
Αρχικώς του ζητήσαμε να μας κάνει μια σύγκριση του πανεπιστημιακού επιπέδου ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Χιλή. «Θεωρώ πως έκανα πολύ σωστή επιλογή που ήρθα στη Λάρισα. Με τον καθηγητή κ. Καρπούζα γίνεται πολύ καλή δουλειά και γενικά οι εξελίξεις και οι ταχύτητες είναι πολύ πιο γρήγορες από τη χώρα μου. Γενικά πάντως υπάρχουν έξυπνα παιδιά.
Στην Ελλάδα η εκπαίδευση είναι δωρεάν. Στη Χιλή για να σπουδάσεις πρέπει να πληρώσεις. Εκτός αν είσαι πολύ φτωχός και κάνεις αίτηση. Στην πόλη μου να φανταστείς υπάρχουν 6 ιδιωτικά πανεπιστήμια και δύο δημόσια. Συνολικά 8. Όλα τα παιδιά μεγαλώνουν για να σπουδάσουν. Αν θέλουν να βρούνε δουλειά θα πρέπει να σπουδάσουν».
Ο Μάρκο είναι από το Τεμούκο της Κεντρικής Χιλής, μια πόλη λίγο μεγαλύτερη από τη Λάρισα. «Απλά εσείς είστε απλωμένοι σε ύψος, ενώ εμείς σε πλάτος. Η αρχιτεκτονική διαφέρει πολύ» μπαίνει στη συζήτηση η σύντροφός του Βιτάλια που σπουδάζει σχετικά. Γενικότερα η οικονομία της Χιλής είναι από τις πιο σταθερές και οι αριθμοί την παρουσιάζουν ως ένα μικρό θαύμα. «Είναι πολύ σταθερή οικονομία αλλά όσον αφορά στη μακροοικονομία», υπογραμμίζει ο Μάρκο και εξηγεί: «Οι εταιρίες αυξάνουν τα κέρδη τους μαζί με τις τράπεζες. Έτσι είναι το νεοφιλελεύθερο σύστημα. Υπάρχουν ανισότητες. Χάθηκαν οι μεσαίες οικογένειες. Πλέον υπάρχουν μόνο πλούσιοι και φτωχοί».
Αβίαστα η κουβέντα πηγαίνει στην ελληνική κρίση και πώς την είχε σχηματίσει στο μυαλό του πριν έρθει: «Άκουγα πριν έρθω πως η κρίση τα έχει ισοπεδώσει όλα στην Ελλάδα. Ήρθα και είδα άλλη κατάσταση. Γενικά πιστεύω πως όλα αυτά δεν είναι τυχαία».
Για να επιβεβαιώσουμε τα πολιτικά του πιστεύω του κάναμε την ερώτηση: «Μήπως τελικά ήταν καλύτερα τα πράγματα στη Χιλή με τον Πινοσέτ». Αφήνει ένα μειδίαμα να σχηματιστεί στο πρόσωπό του, ξεφυσάει και λέει: «Αυτό που έζησε η Χιλή δεν το εύχομαι ούτε στους εχθρούς μου. Πολύς κόσμος υπέφερε.
Τώρα μόνο κάποιοι παλιοί υποστηρίζουν τον Πινοσέτ και την πολιτική του. 40.000 ήταν τα θύματα της δικακτορίας του σύμφωνα με την εξεταστική επιτροπή που φτιάχτηκε για αυτόν ειδικά τον λόγο στο Σαντιάγο» μας το δείχνει και σε σχετικό σάιτ. «Οι Μαπούτσε του αντιστάθηκαν ωστόσο», εξηγώντας μας πως πρόκειται για ιθαγενή περήφανη φυλή που εναντίον της έγιναν μαζικές διώξεις με κύριο λόγο διαφωνίας τη διανομή της γης που παλιότερα εκμεταλλευόταν.
Βαραίνει όμως η συζήτηση και είπαμε να την ελαφρύνουμε λιγάκι. Πώς; Μα με το ποδόσφαιρο μιας και φαίνεται «μπαλαδόφατσα»: «Πήγα είδα την ΑΕΛ με τον Ολυμπιακό Βόλου αλλά τελικά εγώ ήμουν ο άτυχος. Η Λάρισα όπως και η πόλη μου το Τεμούκο έχουν ομάδες στη Β’ Εθνική και αρκετό κόσμο. Μικρός υποστήριζα την Κόλο – Κόλο αλλά τώρα είμαι τοπικιστής. Έχουμε και πρόεδρο τον Μαρσέλο Σάλας τον παλαίμαχο παίκτη».
*Πριν αποχαιρετιστούμε κάνουμε μια στάση μπροστά στο Αρχαίο Θέατρο. Λόγος περηφάνιας το τελευταίο διάστημα για όλους τους Λαρισαίους άλλωστε. Συζητάμε για Αμφίπολη αλλά μας διακόπτει: «Μην ψάχνετε να βρείτε τους θησαυρούς κάτω από την πόλη σας. Θεωρώ πως ο μεγαλύτερός σας θησαυρός είναι πάνω σ' αυτήν. Είναι οι κάτοικοί σας. Με έκαναν φίλο τους από την πρώτη στιγμή και είναι κάτι που δεν το έχω ξαναζήσει πουθενά. Μπορεί να ξεχάσω το θέατρο ή τον καφέ. Αυτό που δεν θα ξεχάσω είναι τους ανθρώπους σας. Ένιωσα όπως στο Τεμούκο».
Μαθήματα αυτοεκτίμησης από τη χώρα στην οποία οι κάτοικοί της κάθονται με την πλάτη στις Άνδεις και το πρόσωπο προς τον Ειρηνικό...
