Η «φωνή» της παρέλασης...

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΙΑΒΡΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΚΦΩΝΗΤΗΣ ΤΩΝ ΠΑΡΕΛΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ - ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ, ΤΙ ΝΙΩΘΕΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΓΙ’ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

Του Κώστα Γκιάστα
Φωτ.: Κώστας Τσάντζος

Ο Βασίλης Γιαβρής μετά τη λήξη της παρέλασης παραμένει σιωπηλός για περίπου μια ώρα. Προσπαθεί να συνέλθει απ’ όσα έχει νιώσει. Κάνει αγώνα για να γεμίσει, καθώς αισθάνεται κενός απ’ όσα ονόματα, γεγονότα, συναισθήματα έχουν βγει νωρίτερα από το στόμα του, την καρδιά και το μυαλό του. Για πάνω από δέκα χρόνια είναι ο εκφωνητής των παρελάσεων της Λάρισας.
«Ανατριχιάζεις όταν λες τον εθνικό ύμνο. Εκφωνείς τους ήρωες και κάνεις προσκλητήριο νεκρών. Μιλάς για τον Κολοκοτρώνη και σε ακούν χιλιάδες συμπολίτες. Δεν είναι εύκολο. Θέλει σεμνότητα, ταπεινότητα, μεγάλη προετοιμασία. Θέλει απόλυτη ησυχία στο περιβάλλον γιατί το παραμικρό σε εκτροχιάζει».

Συστήνεται ως ηθοποιός, συγγραφέας και στιχουργός. Σε καμία όμως περίπτωση δεν το θεωρεί κι αυτό εργασία. «Όταν με πήραν τηλέφωνο πριν πολλά χρόνια για να το κάνω, το ένιωσα από την πρώτη στιγμή σημαντικό. Είναι τίτλος τιμής. Είναι υποχρέωση προς τη Λάρισα. Δεν κάνουμε μια ψυχρή ανάγνωση. Τιμούμε τους ήρωες που έδωσαν το αίμα τους για την πατρίδα».
Για να βγει το πρόγραμμα υπάρχει μια σκαλέτα, όμως ενδιάμεσα ο ίδιος επιλέγει πάντα να μιλάει για πράγματα σημαντικά. Όπως για παράδειγμα, για το πρώτο σχολείο που ιδρύθηκε στην πόλη ή το κτίριο που παλιά ήταν νοσοκομείο στον πόλεμο.
Θυμάται πως όταν ξεκίνησε ως εκφωνητής παρέλαζαν τέσσερις ανάπηροι του ‘40. «Φέτος παρέλασε μόνο η σημαία. Ανατριχιαστικό…» λέει και σημειώνει πως μέσα από τις παρουσίες σχολείων, συλλόγων βλέπει τις αλλαγές χρόνο με τον χρόνο.
«Η φετινή παρέλαση της 25ης Μαρτίου ήταν η πιο δυνατή παρέλαση που έγινε ποτέ. Από πολλές πλευρές. Εκτός από το γεγονός πως είχε πολύ κόσμο και παλμό, ήταν και το συμβάν των Τεμπών που έριξε ένα πένθιμο πέπλο. Ήταν σαν μνημόσυνο για τα Τέμπη. Φορούσαν τα παιδιά ένα περιβραχιόνιο μαύρο. Οι σύλλογοι μαύρες μαντίλες. Εμείς ανακοινώναμε τους συλλόγους που φορούσαν μαύρα σε ένδειξη πένθους. Εν καιρώ ειρήνης κάναμε μνημόσυνο για νεκρούς. Αυτή η παρέλαση ήταν η σημαντικότερη» λέει συγκινημένος και με σκυμμένο κεφάλι σε ένδειξη σεβασμού.
Κι αν οι περισσότεροι σκέφτονται το Πάσχα και το καλοκαίρι, εκείνος ήδη προετοιμάζεται για την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Μάλλον το κάνει όλο αυτό καλά και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός πως έχει δεχτεί προτάσεις και από άλλες πόλεις για να εκφωνήσει, όμως τις έχει αρνηθεί όπως ισχυρίζεται. «Εγώ μόνο για τη Λάρισα το κάνω».
Με την εμπειρία του ξεχωρίζει αυτούς που κρατούν περήφανα την ελληνική σημαία την ώρα που παρελάζουν. «Όταν λέω πως περήφανα κρατούν τη σημαία, το βλέπω και το εννοώ. Αυτός παθιάζεται από μένα και ‘γω από αυτούς. Είναι κάτι αμφίδρομο» και σημειώνει πως όλοι οι σημαιοφόροι δεν είναι ίδιοι.
Ξεχωρίζει κάποια ιδιωτικά σχολεία για την παρουσία τους όπως και το Μουσικό Σχολείο. Μιλάει για τις διαφορές που βλέπει από σχολείο σε σχολείο και λέει πως «Από εκεί φαίνεται και η δουλειά των γυμναστών. Κάποια είναι αλφαδιά και κάποια δεν έχουν βήμα».
Φέτος είχε δίπλα του την Ειρήνη Καϊσούδη, ενώ τονίζει πως δεν ξέρει για πόσο θα συνεχίσει να το κάνει. «Σίγουρα όσο έχω φωνή» σημειώνει, χωρίς να γίνεται πιο συγκεκριμένος.
Σε ερώτηση για το αν έχει άποψη γύρω από το θέμα της κατάργησης ή όχι των μαθητικών παρελάσεων απαντάει με απόλυτη φυσικότητα πως «λαός που δεν ξέρει την ιστορία του, δεν έχει μέλλον. Βεβαίως πρέπει να υπάρχουν παρελάσεις αφού είναι το μνημόσυνο των ηρώων. Όπως κάνουμε για τους ανθρώπους μας έτσι κάνουμε και γι’ αυτούς. Οι παρελάσεις θα σταματήσουν όταν πάψουμε να χρωστάμε στους αγωνιστές που θυσιάστηκαν για την ελευθερία της πατρίδας. Ποτέ…» αναφέρει και κλείνει με το εξής «Όπως ανατριχιάζω όταν πάω στον τάφο των γονιών μου, ανατριχιάζω το ίδιο όταν τιμώ αυτούς τους ήρωες. Το ίδιο πράγμα».
Όταν λοιπόν ακούμε την εκφώνηση της παρέλασης να γνωρίζουμε πως ένας άνθρωπος βρίσκεται στο κτίριο της Λέσχης Αξιωματικών και δίνει τον καλύτερό του εαυτό. Είναι ο Βασίλης Γιαβρής…