Λάρισα. Αφορμή για την κατάθεση της ερώτησης ήταν το τραγικό τροχαίο στην αφύλακτη σιδηροδρομική διάβαση της οδού Βόλου, όπου ένα τρένο παρέσυρε και σκότωσε έναν τριαντάχρονο συνάνθρωπό μας.
Στην ερώτηση αυτή, την οποία συνυπέγραφαν ακόμα 13 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, η βουλευτής περιέγραφε την τραγική κατάσταση, στην οποία βρίσκεται, ως προς την ασφάλεια πεζών και οχημάτων, το σιδηροδρομικό δίκτυο που διέρχεται μέσα από την πόλη της Λάρισας: αφύλακτες διαβάσεις, πνιγμένες από χόρτα που εμποδίζουν την ορατότητα, σηματοδότες που δεν λειτουργούν, έλλειψη κιγκλιδωμάτων προστασίας κατά μήκος των γραμμών.
Στην ερώτηση αυτή ο αρμόδιος υπουργός, κ. Κώστας Καραμανλής, δεν απάντησε ποτέ. Έρχονται τώρα να μας πουν, τόσους μήνες μετά και, μετά το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, ότι δεν είδαν και δεν γνώριζαν τίποτα. Η πραγματικότητα όμως, επιβεβαίωσε τους φόβους μας με τον πιο σκληρό τρόπο.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του τηλεοπτικού σταθμού MEGA, το κέντρο του ΟΣΕ για την τηλεδιοίκηση στη Λάρισα, το οποίο λειτουργούσε έως το καλοκαίρι του 2019 και έκτοτε εγκαταλείφθηκε, παρουσιάζει μια απαράδεκτη εικόνα ερειπίου: ετοιμόρροπες εγκαταστάσεις, κομμένα καλώδια, κατεστραμμένος εξοπλισμός, εκεί που θα έπρεπε να λειτουργεί το Κέντρο, το οποίο, αν λειτουργούσε, θα μπορούσε ίσως να είχε αποφευχθεί το μοιραίο δυστύχημα. Αν προσθέσουμε σε αυτό την τοποθέτηση σε κομβικές θέσεις σταθμαρχών, άπειρου και ανεύθυνου προσωπικού, συμπληρώνεται η εικόνα.
Κι έρχεται τώρα ο πρωθυπουργός της χώρας και πρόεδρος της ανίκανης κυβέρνησης των “αρίστων” να μας πει ότι η ‘’θυσία’’ των 57 ανθρώπων, στην πλειονότητα νέων, που έχασαν τη ζωή τους στα Τέμπη, θα γίνει αφορμή για να φτιάξει ο ίδιος την κατάσταση των σιδηροδρόμων στη χώρα.
Ντροπή σας, κύριε Μητσοτάκη. Μην ονομάζετε “θυσία” το έγκλημα που διαπράχθηκε στα Τέμπη. Θυσία είναι, όταν κάποιος αυτοβούλως δίνει τη ζωή του. Αυτοί οι άνθρωποι που σκοτώθηκαν στο δυστύχημα, που οι περισσότεροι ήταν νέοι, ήθελαν να χαρούν και να συνεχίσουν τη ζωή τους.
Σωπάστε λοιπόν, επιτέλους, μη μιλάτε γι’ αυτή την υπόθεση, γιατί κάθε φορά, προσπαθώντας ν’ αποποιηθείτε τις τεράστιες ευθύνες σας, λέτε κάτι χειρότερο και προσβάλλετε τη μνήμη των νεκρών και τον πόνο των δικών τους ανθρώπων.