Ο χαιρετισμός του ηγούμενου Πορφυρίου στον Χρήστο Καλομπάτσιο

Με συγκινητικά λόγια αποχαιρέτησε τον πρώην αντιπεριφερειάρχη και ταξίαρχο εα της ΕΛΑΣ Χρήστο Καλομπάτσιο ο πατέρας Πορφύριος ηγούμενος της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας κατά την χθεσινή εξόδιο ακολουθία στον Αγ. Αχίλλιο Λάρισας.

«Αδερφέ μας Χρήστο, τόνισε ο γέροντας, σε λίγο οι εν υπεροχή όντες και οι αρχές και οι Άρχοντες του τόπου και οι φίλοι σου, θα εκφράσουν, με τους επικήδειους λόγους των, τα αισθήματά τους απέναντί σου και απέναντι στην θυσιαστική αγάπη, που έδειξες, γιά τον τόπο και γιά τους ανθρώπους, ολόκληρης της Θεσσαλίας, σε όποιο μετερίζι και αν βρέθηκες, κατά τα χρόνια της επίγειας ζωής και διακονίας σου, όχι μόνο της ενεργού υπηρεσίας σου, αλλά και τώρα, που επιδόθηκες στην τοπική αυτοδιοίκηση και στα κοινά, γενικότερα.
Όμως, ο σεπτός επιχώριος αρχιερέας Σας, ο Μητροπολίτης Λαρίσσης και Τυρνάβου Κύριός μας κύριος Ιερώνυμος, μάς επεφόρτισε, από τηλεφώνου, με την αρχιερατική και πατρική του ευλογία, να εκφράσουμε εμείς την διακονία και παράκληση του λόγου, λόγο παραμυθητικό και παρηγορητικό, αλλά συγχρόνως και τον έπαινο, προς την πενθούσα οικογένεια αλλά και προς την πενθηφορούσα ομήγυρη, γιά το τίμιο πρόσωπό σου.
Θα τολμούσα να πω: «θρήνος μέγας» όχι εν Ιερουσαλήμ, αλλ’ εν Λαρίσση και Θεσσαλία. «Κεραυνός ἐναἰθρίᾳ», «Στύλος μέγας πέπτωκενἐνἸερουσαλήμ», «Θρήνος και κλαυθμός και ὀδυρμός πολύς», από όσους σε αγαπήσαμε ειλικρινά και αδελφικά, και από όσους διακόνησες, με τον τρόπο σου και με τα έργα σου.
Θα το επιχειρήσω, λοιπόν, και θα προσπαθήσω να πω λόγους αντάξιους της καλωσύνης σου και της εν γένει επίγειας ζωής σου, μέχρι να σε καλέσει ο άρχων ζωής και θανάτου, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. «Πώς είσαι, Ρήγα μου»; Σε προσφωνούσε η γιαγιά μας η Βασιλική. Πράγματι, το ήθος σου ήταν ήθος αρχοντικό και μεγαλοπρεπές, ταπεινό και καταδεκτικό, από όταν ήσουν παιδί, μέσα στην πολύτεκνη οικογένειά σας. Εξαίρετος συνεργάτης, αρκούντως ταπεινός προϊστάμενος. Πάντα με τον καλό τον λόγο και πάντα με το ανάλογο δώρο σου. Και τώρα σε καλεί ο Βασιλεύς των Βασιλευόντων και Κύριος των Κυριευόντων. Ο Ρήγας παρουσιάστηκε στον μόνο Κύριο και δεσπότη και Βασιλέα του παντός, στον βασιλέα επιγείων και επουρανίων και καταχθονίων. Ο δικός μας Χρήστος παρουσιάστηκε στον Κύριό μας, στον Χριστό μας.
Κατ’αρχάς, Σεβασμιώτατε πάτερ και Δέσποτα, θα ήθελα να μεταφέρω την αγάπη προς το πρόσωπό Σας· Αλλά και τις ευχές και τις προσευχές και την συμπάθεια του ΣεβασμιωτάτουΜητροπολίτου μας, του Αγίου Βεροίας, Ναούσης&Καμπανίας κυρίου Παντελεήμονος, πρωτίστως προς την οικογένεια αλλά και προς όλους Σας.
Με την ευχή Σας, λοιπόν, Σεβασμιώτατε, αφού ασπασθώ την αρχιερατική δεξιά Σας, ας ξεκινήσω τον ταπεινό και φτωχικό λόγο μου.
Οι κοσμικοί, λοιπόν, αδελφοί μας θα εκφράσουν την λύπη τους. Θα επαινέσουν τα χαρίσματά σου, αδερφέ μας Χρήστο. Ευγενής, προσηνής, ευπροσήγορος, κοινωνικός, άνθρωπος δοτικός, της προσφοράς. «Χάθηκε ο Χρήστος ο Καλομπάτσιος». Θα πουν «έφυγες νωρίς», θα πουν πως είχες πολλά ακόμα να δώσεις και να προσφέρεις. «Γιατί πεθαίνουν οι ωραίοι άνθρωποι;» θα αναρωτηθώ και εγώ. Πώς ένα φτωχόπαιδο από τα ορεινά Άγραφα ήρθε στην Λάρισσα, ανδρώθηκε, έκανε οικογένεια, πρόκοψε και έφτασε στα ανώτατα αξιώματα της κοινωνίας. Πώς διέπρεψες σε κάθε βήμα της ζωής σου. Αυτά και πολλά άλλα θα τους ακούσουμε σε λίγο να λέν.
Αλλά η ζωή μας, αδερφέ μου, είναι στα χέρια του Θεού. «Τίς γάρ ἔγνωνοῦν Κυρίου;» Καί «τίς σύμβουλος αὐτοῦἐγένετο;» Ποιός μπορεί να μάς ερμηνεύσει τα σχέδια του Θεού, γιά εμάς, τα αδύναμα αλλά και δυνατά, έργα των χειρών του; Ποιός μπορεί να συμβουλεύσει τον Θεό; Ταπεινά υπακούμε και αποδεχόμαστε το θέλημά του το άγιο στην ζωή μας. Όλα προς το συμφέρον και την σωτηρία μας τα κατευθύνει η φιλάνθρωπη πρόνοιά του. «Γενηθήτωτό θέλημά Του» έλεγες πάντοτε.
Στον Εσπερινό, χθες βράδυ, αδερφέ μας, ψάλλαμε: «Λόγῳτὰ πάθη, πανόλβιε, καθυποτάξας, σαφῶς, τὴνψυχὴνκατελάμπρυνας, ἀρετῶνἐνχρώμασι, καὶ δογμάτων ὀρθότητι, τὸντῆς σοφίας πλοῦτονδρεψάμενος, καὶ διανείμας τοῖςσοὶπροστρέχουσι· λύχνος πολύφωτος γεγονὼς, τῇχάριτι, θεοπρεπῶς, ὤφθηςἐγκαλλώπισματῇἘκκλησίᾳΧριστοῦ.»
Ο ιερός υμνογράφος απευθύνεται προς τον εορταζόμενο άγιο Νικηφόρο (+828), πατριάρχη της Βασιλευούσης, στα χρόνια τα δύσκολα της Εικονομαχίας. Αλλά, τηρουμένων των αναλογιών, θα ήθελα να προσαρμόσω τα λεγόμενα και στου καθενός μας  την ζωή, και στην δική μου και στην δική σου, αγαπητέ μας αδερφέ.
Η ανθρώπινη φύση είναι πλασμένη από χώμα-χους είμαστε- και στο χώμα πολλές φορές κρύβονται σπόροι από πολλά. Από ωραία και ευωδιαστά άνθη και λουλούδια και φυτά, αλλά και από ζιζάνια και αγριοχόρταρα. Αυτά είναι οι ποικίλες δυσκολίες και αντιξοότητες της καθημερινότητας. Τα πάθη μας, θετικά και αρνητικά, καλά και άσχημα και κακά. Άλλοτε ευωδιαστά, όπως η αγάπη γιά την οικογένεια, γονείς, παιδιά και αδέρφια, γιά τον συνάνθρωπο, η φιλανθρωπία και η αλληλεγγύη. Και άλλοτε πιό σωματικά και παχυλά, που μάς τραβούν προς το χώμα. Αλλά ο Λόγος, η λογική αλλά και η αγάπη του Χριστού-γιατί Λόγος ονομάζεται ο Χριστός-μάς βοηθούν να υποτάξουμε τις κακίες και τις επιρρέπειές μας και τις πονηρίες και να επιλέξουμε την αρετή και τα αγαθά-επιλογή μας είναι η αναζήτησή μας, είτε προς τα δεξιά είτε προς δρόμους αλλοτρίους, επιλογή μας είναι ο δρόμος της αρετής.
Ήξερες τα πάντα, αφού έφτασες στα ύπατα αξιώματα της σχετικής υπηρεσίας της πατρίδας μας. Αλλά σιωπούσες, κάλυπτες και δεν μιλούσες. Σε παλαιότερες εκκλησιαστικές δυσκολίες της περιοχής, στάθηκες ακλόνητος και εδραίος στην Εκκλησία, σκεπάζοντας και καλύπτοντας πρόσωπα και καταστάσεις, με στόχο μόνο το κοινό καλό και την ειρήνη στην Εκκλησία. Ευφυής και προνοητικός πάντοτε.
Έτσι, λοιπόν, πολιτεύθηκες, Κύριε Χρήστο. Με θυσιαστική αγάπη προς τον πάσχοντα αδελφό μας. Γιά τους πρόσφυγες πόσα δεν έκανες; Η ακεραιότητά σου και το αφιλοχρήματο του χαρακτήρα σου γινόταν το βάθρο γιά να σε εμπιστεύονται οι κρατούντες και να σου αναθέτουν έργα μεγάλης ευθύνης και πολλών χρημάτων. Γιά τους σεισμόπληκτους πάλι, προπέρυσι, μέχρι ποιό χωριό δεν πήγες, καλυπτόμενος και από τον ανάλογο θεσμικό σου ρόλο;
«Πλοῦτονδρεψάμενοςτῶνἀρετῶν, καταλιμπάνειςπλοῦτον» στα παιδιά σου, «κρεῖσσον γάρ ὄνομα καλόν ἤ πλοῦτος πολύς». Άρωμα αρετής και καλωσύνης μάς αφήνεις.
Όπως ήδη ακούστηκε, από τα μέσα επικοινωνίας, ήσουν κόσμημα και σέμνωμα, γιά την κοινωνία της Λάρισσας, όντας εν ζωή, και τώρα αποτελείς στολίδι γιά τον Άγιο Ουρανό.
Τότε, με το λεωφορείο στα Τέμπη, ήσουν ολόκληρα ημερονύκτια εκεί, παρών και βοηθός, προς όλα τα παιδιά-ο δικός μας ο πατήρ Μακάριος ακόμα θυμάται την πατρική σου στάση, απέναντι σε όλα τα παιδιά και τους οικείους τους.
Αλλά, είπαμε, άλλα τα σχέδια του Θεού.
Έλεγε ο μακαριστός και εν Οσίοις πλέον ΓεροΠαΐσιος ότι τώρα, που δεν υπάρχουν άλλα βασανιστήρια, ο καρκίνος και τα τροχαία γεμίζουν τον Παράδεισο.
Και εσένα, από το 2005, σε χτύπησε ο καρκίνος. Και ο Θεός παρέτεινε την επίγεια ζωή σου μέχρι προχθές, το Σαβατόβραδο, 11 Μαρτίου 2023, στις 11.00 το βράδυ.
Ο υμνογράφος τότε έλεγε: «Σωφροσύνης ἐπώνυμος, ἐξἐνθέου προγνώσεως, προκληθεὶς Σωφρόνιος, σώφρων γέγονας, ἐπὶτῶνἔργωνκαὶ δίκαιος, ἀνδρεῖοςκαὶ φρόνιμος, ἀρεταῖςταῖςγενικαῖς, γενικῶςστεφανούμενος, καὶδιένειμας, προσφυῶςἑκατέρῳτῇψυχῇ τε
[ Τρίτη, 14 Μαρτίου 2023 2:17 ΜΜ ] ⁨Γέροντας⁩: , καὶτῷ σώματι, καθάπερ, διαιτητὴςἀκριβέστατος». Και αυτά τα ιερά λόγια του αγίου υμνογράφου ταιριάζουν στο ήθος και στην πολιτεία, που επέδειξες πολιτευόμενος μέσα σε ποικίλες περιπέτειες, «καθάπερ διαιτητής ἀκριβέστατος».
Σε όλα αυτά, τα δεκαοκτώ χρόνια, που ο Θεός παρέτεινε την ζωή σου, «σώφρων γέγονας, ἐπὶτῶνἔργωνκαὶ δίκαιος, ἀνδρεῖοςκαὶ φρόνιμος ἀρεταῖςταῖςγενικαῖς».
Α, η ζωή. Σαν τα κακοτράχαλα βουνά και τους δρόμους προς τα Βραγγιανά. Πέτρες, βράχια, κατολισθήσεις, πτώσεις, χιόνια. Αλλά δεν το έβαζες κάτω. Τραγουδούσες και παιδαγωγούσες τα παιδιά σας, μέσα στο αμάξι, με τραγούδια και παραμύθια, ακούγοντας στο μαγνητόφωνο τον παπού τους τον Στέλιο να παίζει το κλαρίνο-και εμείς συνηθίζουμε ταξιδεύοντας να ακούμε το βινίλιο με τα τραγούδια που του ετοίμασες. Προχωρούσες. Και έβγαινες πάντα νικητής και τροπαιούχος.
Και έφτασες μέχρι προχθές.
Και σήμερα, 13 Μαρτίου, που εορτάζει τα βιολογικά γεννέθλιά του ο μεγάλος γιός σου, γιορτάζουμε και τα δικά σου γεννέθλια, παραδίνοντάς σε στην μητέρα γη. Και βρίσκεσαι πλέον «ένθα οὐκἔστι πόνος οὐ λύπη οὐ στεναγμός».
Τέτοιες μέρες, βέβαια, εδώ και περισσότερα από δέκα χρόνια, ερχόσασταν να πανηγυρίσουμε μαζί τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, στο Μοναστήρι μας. Ο Σεβασμιώτατος μητροπολίτης μας, ο Άγιος Βεροίας, πάντα έλεγε και ρωτούσε: «θα ΄ρθεί ο Κύριος Χρήστος, με την σύζυγο, τα παιδιά και τους λοιπούς συγγενείς;» Είχες γίνει κομμάτι μας, μέλος της Αδελφότητός μας, αφού είχατε δώσει τον γιό σας στον Τίμιο Πρόδρομο. Τώρα ήρθαμε εμείς στην δική σου πανήγυρη και λιτανεία. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς είχε συνδεθεί τόσο με την οικογένειά Σας-κουρά, χειροτονίες του πατρός Αιμιλιανού, πανηγύρεις, και σε όλες τις πανηγύρεις και τις εορτές μας.
Ο άλλος μεγάλος άγιος των ημερών μας, ο Όσιος παπαΕφραίμ ο Κατουνακιώτης, μάς ανέφερε την περίπτωση ενός ιερέως από την επίγεια πατρίδα του, την Θήβα. Τον ειδοποίησαν, δηλαδή, ότι ένας ιερέας από τα μέρη τους πέθανε. Σαν άνθρωπος- ας πούμε πως τον έλεγαν παπαΓιώργη- είχε και κάποιες δυσκολίες, κάποιες περιπέτειες, κάποιες ίσως πτώσεις.
Τότε ο παπαΕφραίμ προσευχήθηκε στον Θεό και είπε: «Θεέ μου, ο παπαΓιώργης -ο παπάς του χωριού εκείνου- πόσους βάφτισε γιά εσένα, πόσους πάντρεψε, πόσους μύρωσε, πόσους κήδεψε. Δείξε και εσύ το έλεός σου στον λειτουργό των μυστηρίων σου». Και τότε, όλος εκείνος ο λαός, όλοι εκείνοι οι άνθρωποι, σήκωσαν στα χέρια τον ποιμένα τους, τον ιερέα τους, και τον παρέλαβε ο Παράδεισος. Έτσι λέμε και γιά εσένα, αδερφέ μας: Πόσους βοήθησες, πόσους στήριξες, πόσους φιλοξενήσατε, σε πόσους συμπαραστάθηκες, σε πόσους έδειξες συμπάθεια και καλωσύνη; Όλοι αυτοί, όλοι εμείς δηλαδή, σηκώνουμε τα χέρια και σε ανεβάζουμε προς τα επάνω. Και ο Άγιος Ουρανός σε παραλαμβάνει, κεκαθαρμένον από τις πληγές και το αίμα της ασθένειας, τόσα χρόνια και τόσους μήνες, μέσα στα νοσοκομεία. Οι θεράποντες γιατροί σου θα μνημονεύουν την ευγένεια στον μεγάλο σου πόνο, και, θα τολμήσω να πω, το αγόγγυστο του χαρακτήρα σου.
Και όλους αυτούς τους μήνες του πάθους σου, δίπλα σου η άριστη αδελφή μας, η Κυρία Δήμητρα-Παρασκευή, άγγελος παρηγορίας, παρακλήσεως και βοήθειας. Και εμείς από μακρύτερα ευχόμενοι. Και τα παιδιά σου δίπλα σου αλλά και στις ασχολίες τους. Οι συγγενείς και οι φίλοι σου.
Τώρα όλα τελείωσαν και ο καθένας θα έχει τον μισθό του, αδερφέ μας.
Ο κόσμος, οι οικογενείς σας, οι χιλιάδες ψηφοφόροι σου, όσοι είμαστε σήμερα εδώ και όσοι δεν μπόρεσαν να ΄ρθούν, σε αγαπήσαμε και σε τιμούμε και δεν θα ξεχάσουμε ποιός ήταν ο Χρήστος ο Καλομπάτσιος.
Εξαγορεύτηκες τον λογισμό σου, έλαβες το εφόδιον ζωής αιωνίου και πορεύτηκες, ως γνήσιος υιός πρός τον Ουράνιο πατέρα μας. Και ο Τίμιος Πρόδρομος, και όλοι οι άγιοι που αγαπούσες, και ο Άγιος Αχίλλιος-που καμάρωνες να παρίστασαι στις επίσημες μέρες-αγαπούσες τον κόσμο και τις άδολες τιμές, με παιδική αφέλεια, σε όλα αυτά τα δεκαοκτώ χρόνια, που ο Θεός παρέτεινε την ζωή - να σε συνοδεύσουν στο ταξίδι Σου αυτό και να Σέ εισοδεύσουν στον Παράδεισο. Ώρα Σου καλή, αδερφέ μας Χρήστο.