της τραγωδίας των Τεμπών, αναφέρει ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, τονίζοντας τη σημασία των μεγάλων λαϊκών κινητοποιήσεων λαού και νεολαίας. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρει, μεταξύ άλλων:
1. Χαιρετίζουμε τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, του λαού και ιδιαίτερα της νεολαίας, που αυτές τις μέρες κατέκλυσαν τους δρόμους σε πόλεις και χωριά σε όλη την Ελλάδα. Οι μεγάλες απεργιακές συγκεντρώσεις, οι δράσεις μέσα σε χώρους δουλειάς, οι πολύμορφες συγκινητικές εκδηλώσεις των φοιτητών και των μαθητών μαζί με τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς, τα συλλαλητήρια αποτελούν το νέο ελπιδοφόρο στοιχείο μέσα στη θλίψη και την οργή που προκάλεσε η τραγωδία στα Τέμπη. Αποτελούν ένα μαζικό λαϊκό και νεανικό ξέσπασμα με ποιοτικά χαρακτηριστικά και με έντονα τα στοιχεία της μαχητικότητας, της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης, της μεγαλύτερης εμπιστοσύνης στην αξία της οργανωμένης πάλης. Τα συνθήματα αυτών των κινητοποιήσεων δεν επιδέχονται καμίας διαστρέβλωσης και παρερμηνείας. Το μήνυμά τους είναι σαφές. Να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη και να μπουν στο στόχαστρο οι πραγματικές αιτίες και οι ένοχοι που ευθύνονται γι’ αυτό το έγκλημα.
Οι συγκλονιστικές κινητοποιήσεις των εργατικών συνδικάτων, των Φοιτητικών Συλλόγων, των μαθητικών Συντονιστικών, των μαζικών φορέων του λαϊκού κινήματος «σμπαράλιασαν» από την πρώτη στιγμή την προσπάθεια της κυβέρνησης της ΝΔ να αποδώσει αυτό το προδιαγεγραμμένο έγκλημα σε «ανθρώπινο λάθος» ή γενικά σε κάποιες «παθογένειες του κράτους», για τις οποίες δήθεν «φταίνε όλοι» και προπάντων οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.
2. Αυτές οι κινητοποιήσεις είναι ένα δείγμα της τεράστιας και αστείρευτης δύναμης του αγωνιζόμενου λαού, που μπορεί πραγματικά να «φέρει τα πάνω κάτω». Το ξέσπασμα οργής του λαού και της νεολαίας δεν ήρθε από το πουθενά. Δεν ήταν -απλά και μόνο- κάτι «αυθόρμητο», ούτε μπορεί να εξηγηθεί μόνο με τη νεαρή ηλικία των θυμάτων στα Τέμπη, που οπωσδήποτε μας γεμίζει οργή. Το έγκλημα στον σιδηρόδρομο υπήρξε η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Ήρθε να προστεθεί στο σύνολο των υπόλοιπων πιεστικών εργατικών - λαϊκών προβλημάτων, αλλά και σε μια σειρά από επαναλαμβανόμενα γεγονότα (διαχείριση πανδημίας, εργατικά ατυχήματα, πυρκαγιές, πλημμύρες, σεισμοί κι άλλες φυσικές καταστροφές κ.λπ.), όπου αποδείχτηκε περίτρανα και με όλες τις κυβερνήσεις ότι το σημερινό κράτος αντιμετωπίζει τις ανάγκες και την προστασία του λαού ως «κόστος» που πρέπει να παραμερίζεται γιατί βλάπτει την κερδοφορία του κεφαλαίου και τις λεγόμενες αντοχές της καπιταλιστικής οικονομίας. Πρόκειται για το ίδιο κράτος που έχει φτιάξει υποδομές για τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και το ηλεκτρονικό «φακέλωμα», αλλά όχι για την ηλεκτρονική επιτήρηση των τρένων, αποδεικνύοντας ότι ακόμη και η αξιοποίηση των τεχνολογικών και επιστημονικών επιτευγμάτων γίνεται με ταξικά οικονομικά και πολιτικά κριτήρια.
3. Αυτές είναι οι πραγματικές αιτίες και για το σιδηροδρομικό «δυστύχημα» στα Τέμπη. Αυτό είναι το έδαφος πάνω στο οποίο ανθούν οι ελλείψεις, οι καθυστερήσεις, τα κενά, τα «ανθρώπινα λάθη». Ο υπαίτιος είναι συνολικά η πολιτική της «απελευθέρωσης» των σιδηροδρόμων που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Αυτή η πολιτική αντιμετωπίζει τις σιδηροδρομικές μεταφορές ως πεδίο κερδοφορίας και αυτό σημαίνει αυτόματα ότι η ασφάλεια των επιβατών μετατρέπεται σε κόστος και ως τέτοιο αντιμετωπίζεται.
4. Είναι, επίσης, εκ του πονηρού η προσπάθεια αυτών των συνενόχων να βγάλουν λάδι την «ιδιωτικοποίηση», λέγοντας ότι το ατύχημα έγινε στο πεδίο ευθύνης της κρατικής ανώνυμης εταιρείας που ελέγχει τα δίκτυα, προετοιμάζοντας με αυτόν τον τρόπο και την επόμενη φάση της «απελευθέρωσης».
5. Το έγκλημα αυτό δεν είναι κάποια εξαίρεση στον κανόνα. Καθημερινά οι εργαζόμενοι έρχονται αντιμέτωποι με μικρά και μεγάλα εγκλήματα, που πολλαπλασιάζονται στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Αυτός είναι ο κοινός παρονομαστής που θυσιάζει δικαιώματα, εισοδήματα, μισθούς, εργασιακές σχέσεις, υποδομές απαραίτητες για την προστασία του λαού, ακόμη και της ίδιας της ανθρώπινης ζωής.
Συνεπώς, το δίλημμα που τίθεται είναι αμείλικτο: Ή θα συνεχίσουμε να μετράμε νέες απώλειες και θύματα στο πλαίσιο της πολιτικής που κοστολογεί τη ζωή και τα δικαιώματα του λαού ή θα διαλέξουμε τον δρόμο της οργανωμένης πάλης για την ανατροπή αυτής της βαρβαρότητας.
Υπάρχει η δυνατότητα ο λαός να ζήσει διαφορετικά. Δεν λείπουν τα μέσα που μπορεί να παρέχει η επιστήμη, η τεχνολογία, η ανθρώπινη εργασία, αρκεί όλα αυτά να απαλλαγούν από τη μέγγενη του κέρδους και να αξιοποιηθούν για την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών. Αυτή η προοπτική μπορεί να δώσει πνοή και συνέχεια στις μαζικές κινητοποιήσεις. Να στριμώξει τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις και να αποσπάσει ανάσες ανακούφισης.
Σε αυτήν την κατεύθυνση δίνουμε τη μάχη το επόμενο διάστημα. Είναι ο μόνος τρόπος για να δικαιωθούν οι νεκροί, για να μη μείνει το έγκλημα ατιμώρητο και πάνω απ’ όλα για να σταματήσουν οι ανθρωποθυσίες στον βωμό του κέρδους. Γιατί οι ζωές μας έχουν πραγματική αξία. Δεν κοστολογούνται!
