«Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας ανήκει στις συγγενείς των αθώων θυμάτων της σιδηροδρομικής τραγωδίας. Αφιερώνεται από όλες εμάς σε όλες εκείνες τις μαυροφορεμένες γυναίκες, που η αγκαλιά τους άδειασε από τη μια στιγμή στην άλλη. Στις μανάδες, τις συζύγους, τις κόρες, τις αδελφές, τις θείες, τις ανιψιές, τις γιαγιάδες, σε όλες τις πολυαγαπημένες που στερήθηκαν τους δικούς τους ανθρώπους, τόσο άδικα, τόσο πρόωρα, τόσο βίαια. Γνωρίζω καλά, πως τούτες τις ώρες τίποτα δεν μπορεί να απαλύνει τον πόνο της απώλειας. Τίποτα δεν μπορεί να καλύψει την εκκωφαντική σιωπή στα νεανικά δωμάτια που απέμειναν αδειανά, γεμάτα χρώματα και όνειρα που έγιναν στάχτες. Γονατίζουμε με σεβασμό μπροστά στη γυναίκα του θρήνου, με την υπόσχεση πως τα δικά της δάκρυα, που σαν ορμητικό ποτάμι πλημμυρίζουν ολόκληρη την Ελλάδα, σφραγίζουν ανεξίτηλα τη συλλογική δέσμευση όλων μας, για απόδοση ευθυνών και δικαίωση των αδικοχαμένων ψυχών.
Την ίδια ώρα, η σημερινή ημέρα στρέφει τη σκέψη μας και στις γυναίκες – ηρωίδες που στέκουν ακλόνητες στην πρώτη γραμμή προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο, σε κάθε κρίση. Στις γυναίκες της Πολιτικής Προστασίας, αλλά και του Εθνικού Συστήματος Υγείας, σε εκείνες που είναι πάντα παρούσες στις πλέον αντίξοες συνθήκες, υπερβαίνοντας εαυτούς, παραμερίζοντας αντικειμενικά εμπόδια και απλώνοντας χέρι και Ψυχή βοήθειας, σε κάθε άνθρωπο τη στιγμή της ανάγκης. Το «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» που τους χρωστά η Πολιτεία δεν μετριέται σε χειροκροτήματα και φωτογραφήσεις, αλλά απαιτεί άμεσα έμπρακτες πρωτοβουλίες στήριξης, θωράκισης και αναβάθμισης των εργασιακών τους δεδομένων.
Φέτος, κάθε λουλούδι που προσφέρεται για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας ανήκει στα νέα κορίτσια των Τεμπών, που δεν πρόλαβαν να ζήσουν ως γυναίκες. Στη μνήμη τους δεσμευόμαστε να μην αφήσουμε να ποδοπατηθεί μικροκομματικά και ευτελιστεί επικοινωνιακά ο ιερός αγώνας για απαντήσεις στα γιγάντια «γιατί». Αγώνας ασυμβίβαστος και αδιαπραγμάτευτος. Είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής που θεσμικά τους οφείλουμε».