Κατά τη διάρκεια των λίγων λεπτών που ακολούθησαν ήταν καταιγιστικά και καταλάβαμε κατευθείαν το μέγεθος της καταστροφής που θα ακολουθήσει. Το πρώτο ασθενοφόρο που έφτασε εδώ, οι διασώστες μαζί με τον γιατρό μας είπαν πως πρόκειται για μια μεγάλη καταστροφή. Υπάρχουν βαγόνια που φλέγονται και πολλοί επιβάτες που έβγαιναν κατά δεκάδες χωρίς να γνωρίζουν τι ακριβώς τους έχει συμβεί και έτρεχαν προς τους διασώστες και εκλιπαρούσαν για βοήθεια. Φώναζαν βοηθήστε μας μ’ αυτό που μας έχει συμβεί. Υπήρχαν άνθρωποι που είχαν βγει έξω από τα βαγόνια και ήταν τραυματισμένοι». κάπως έτσι περιγράφει τις πρώτες στιγμές στα Τέμπη ο κ. Γιάννης Γούλας. που είναι πρόεδρος εργαζομένων ΕΚΑΒ Θεσσαλίας.«Αυτοί που έρχονταν περπατώντας ήταν γεμάτοι αίματα σε όλο το σώμα και το πρόσωπο. Εμείς με ψυχραιμία προσπαθήσαμε να κάνουμε το δύσκολο έργο. Να περισυλλέξουμε τους πιο βαριά τραυματισμένους και να τους οδηγήσουμε στο νοσοκομείο». Για το τεχνικό μέρος σημειώνει τα εξής: «Μας ζήτησαν όσα ασθενοφόρα υπάρχουν. Υπήρχαν 4 και σε μισή ώρα βρεθήκαν 17 ασθενοφόρα απ’ όλη τη Θεσσαλία. Όλοι ήρθαν στη δουλειά. Ήμασταν σε ανοιχτή γραμμή με τον πρόεδρο του ΕΚΑΒ, τον κ. Παπαευσταθίου, όπου φέραμε κι άλλα ασθενοφόρα από τη Λαμία, την Κοζάνη, την Κατερίνη και τη Θεσσαλονίκη και την ειδική ομάδα. Το πρώτο τρίωρο είχαν μεταφερθεί όλοι οι τραυματίες. Την Τετάρτη μεταφέραμε μόνο σωρούς που έβγαιναν κατά τη διάρκεια των ερευνών». Ο κ. Γούλας θυμάται και δύο συγκεκριμένες περιπτώσεις επιβατών. «Υπήρχε ένα μωρό μηνών και παιδί επτά χρονών. Στην αρχή το μωρό πήγε στο ΠΓΝΛ και μετά στο ΓΝΛ, όπου βρισκόταν και η μάνα του παιδιού», με το πιο συγκλονιστικό να θυμάται πως ήταν: «Την ώρα που μεταφέραμε τους σωρούς οι δικοί τους άνθρωποι έτρεχαν να αναγνωρίσουν. Τους εμπόδιζε η Αστυνομία για να μπορεί να προχωρήσει το έργο όλων».
