Η απάντηση ότι «ένα θεσμικό νομοθέτημα δεν μπορεί να το πειράζει κανείς για ψύλλου πήδημα» είναι νομικά ορθή, άλλα προσκρούει στην πραγματικότητα.
Μια κοινωνική πραγματικότητα που θα πρέπει και η Κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση (που ψήφισε τον Νόμο 4512/2018 επί Τσίπρα-Καμμένου) να αντιληφθούν, καθώς μιλάμε για ζήτημα επιβίωσης πολλών εργαζομένων! Ο ιδρώτας των εργαζομένων δεν είναι ψύλλου πήδημα. Οι άνθρωποι, που έβαλαν πλάτη για να σταθεί η συνεταιριστική προσπάθεια των άλλοτε παντοπωλών, έμειναν χωρίς ευρώ για τη δουλειά τους. Αυτό ήταν το ευχαριστώ για την υπομονή και την ανοχή τους. Και εκ μέρους των εργοδοτών τους και του κράτους και του νομοθέτη, που επέλεξε να εξαιρέσει τις δικές τους περιπτώσεις, απλώς διότι προηγήθηκαν του νόμου ή του πλειστηριασμού. Γι’ αυτό δεν αρκεί μία σκέτη τροπολογία, ούτε κάνουν τίποτα οι κούφιες επερωτήσεις στη Βουλή, με τις οποίες ποτέ δεν βρίσκεται λύση.
Χρειάζεται άμεσα νομοθετική πρωτοβουλία από όλα τα κόμματα, ώστε να τροποποιηθεί το άρθρο 977Α του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και να λυθεί διά παντός θεσμικά το θέμα του υπερπρονομίου των εργαζομένων.
Όλων των εργαζομένων και αυτών των σούπερ μάρκετ «Λάρισα».