περιβάλλοντος και για την ανάδειξη του φυσικού και του πολιτιστικού πλούτου του τόπου μας, ο Περιβαλλοντικός Σύλλογος «Δρυάς» ανακοίνωσε τη διάλυσή του.
Οι οικονομικές δυσκολίες να διατηρήσουν το Κέντρο Πολιτισμού και Περιβάλλοντος στην Κοιλάδα των Τεμπών, η φωνή αγωνίας και οι προτάσεις τους για την ανάδειξη σημαντικών περιβαλλοντικών στοιχείων του τόπου μας, που δεν εισακούστηκαν ποτέ από τους αρμόδιους φορείς, η έλλειψη υποψηφιοτήτων για τη σύσταση νέου διοικητικού συμβουλίου πρόσφατα..., οδήγησαν σε αυτήν την απόφαση, που πάρθηκε με πόνο ψυχής, καθώς ο Σύλλογος γεννήθηκε μέσα από μια αυθεντική συλλογική έκφραση ευαισθητοποιημένων ανθρώπων.
Απαντήσεις στα «γιατί» της διάλυσης δίνει στην «Ε» η πρόεδρος Κατερίνα Κόσσυβα:
• Κυρία Κόσσυβα, η είδηση για τη διάλυση του Συλλόγου «Δρυάς» προξένησε μεγάλη έκπληξη και σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως. Οι περισσότεροι βέβαια εξέφρασαν τη λύπη τους. Τι συντέλεσε ώστε να πάρετε μια τέτοια απόφαση;
- «Η διάλυση του Συλλόγου μας δεν νομίζω πως ήρθε ως «κεραυνός εν αιθρία». Τα σύννεφα είχαν αρχίσει εδώ και καιρό να πυκνώνουν στον ορίζοντα. Ήταν θέμα χρόνου να συμβεί το μοιραίο. Όσοι παρακολουθήσατε την εκδήλωσή μας για την παρουσίαση του βιβλίου για τα 20 χρόνια ΔΡΥΑΣ θα διαισθανθήκατε το επερχόμενο τέλος. Αν διαβάσετε προσεκτικά τον επίλογο θα δείτε ότι προδιαγράφεται αυτή η κατάληξη. Η φράση «δεν απομένει παρά η ρεαλιστική παραδοχή πως όλα τα ωραία πράγματα στη ζωή κάποτε τελειώνουν» νομίζω πως προοιωνίζει αυτό το τέλος.
Δεν ήταν μια επιλογή που τη θέλαμε. Ήταν μια «ρεαλιστική» επιλογή που επιβλήθηκε από διάφορους παράγοντες. Τα συναισθήματά μας ήταν λύπη, θυμός και οργή. Γιατί ήμασταν αναγκασμένοι να εγκαταλείψουμε τα κτίρια του πρώην Σιδηροδρομικού Σταθμού Τεμπών, που είχαν ταυτιστεί με την ύπαρξη του Συλλόγου μας και δεν είχαμε τη συμπαράσταση που θα θέλαμε. Εκεί κάναμε τις εκδηλώσεις μας, τις ημερίδες για το περιβάλλον και τον πολιτισμό, τις παρουσιάσεις των εντύπων μας, τις γιορτές μας, τις θεατρικές παραστάσεις, τις μουσικές βραδιές και, κυρίως, το εκπαιδευτικό μας πρόγραμμα στο οποίο συμμετείχαν κάθε χρόνο πολλοί μαθητές από σχολεία της περιοχής. Ο περισσότερος κόσμος πίστευε ότι η ΓΑΙΑ-ΟΣΕ μας είχε παραχωρήσει αυτά τα κτίσματα, δεν μπορούσε να πιστέψει ότι πληρώναμε ενοίκιο. Όταν τα πήραμε ήταν ερείπια. Τα ανακαινίσαμε, μοχθήσαμε πολύ για να τα φέρουμε στη μορφή που είναι σήμερα. Δυστυχώς η περίοδος της κρίσης και στη συνέχεια ο κορονοϊός ανέστειλε τις δραστηριότητες των συλλόγων. Η αδυναμία μας να ανταποκριθούμε στις οικονομικές υποχρεώσεις μας και η στάση της ΓΑΙΑ-ΟΣΕ μας οδήγησε στη λύση της σύμβασης και στην εγκατάλειψη του Κέντρου Ενημέρωσης. Αυτό για μας ήταν πιο οδυνηρό από τη σημερινή απόφαση για τη διάλυση του Συλλόγου. Κανένας από τους φορείς του τόπου δεν κατάλαβε την αναγκαιότητα της ύπαρξης ενός Κέντρου Πολιτισμού και Περιβάλλοντος μέσα στην Κοιλάδα των Τεμπών. Δεν έβλεπαν ότι δεν ήταν υπόθεση της «Δρυάς», αλλά εθνικό κεφάλαιο».
• Βρεθήκατε δηλαδή «άστεγοι»...
- «Ναι. Αυτό ήταν η αρχή μιας περισυλλογής. Αυτή η στάση μας έκανε να σκεφτούμε, να κάνουμε έναν εσωτερικό απολογισμό, να δούμε τι κάναμε, να δούμε ποιο ήταν το όφελος από τη δράση μας τόσα χρόνια για την περιοχή και να θέσουμε ερωτηματικά για το μέλλον. Είδαμε με λύπη μας ότι τα θέματα του περιβάλλοντος εξακολουθούν να τραβούν την κατηφόρα. Ο λόγος μας, αντί να προβληματίσει και να κινητοποιήσει τους θεσμικούς παράγοντες σε κάποιες δράσεις που θα ανέστειλαν την καταστροφική πορεία, ακούγονταν σαν ενόχληση. Η Κοιλάδα των Τεμπών θα μπορούσε να είναι στα παγκόσμια μνημεία του πολιτισμού, τα παράλια και το δέλτα του Πηνειού θα μπορούσαν να είναι τουριστικός προορισμός, τα κτίρια των πρώην Σ.Σ. στα Τέμπη θα μπορούσαν να είναι κέντρα πολιτισμού, ιστορίας, μυθολογίας και περιβάλλοντος. Ένας τόσο μεγάλος πλούτος στην περιοχή παραμένει αναξιοποίητος...».
• Παρά τις αντίξοες συνθήκες, έγιναν προσπάθειες να διατηρηθεί ο Σύλλογος;
- «Κάναμε προσπάθειες να ξαναζωντανέψουμε τον Σύλλογο με κάποιες τονωτικές ενέσεις, όπως οι εκδρομές μας και οι συναθροίσεις μας. Αυτά όμως δεν ανταποκρίνονταν στους σκοπούς του. Ήταν η ανθρώπινη ανάγκη για κοινωνικότητα και χαρά που μας έλλειψε. Εμείς όλα τα προηγούμενα χρόνια κατακτήσαμε με τη δράση μας επάξια τον τίτλο του ενεργού πολίτη. Ένα αίσθημα ευθύνης προς τον τόπο μας κινητοποιούσε όλες μας τις δυνάμεις προς αυτόν τον σκοπό. Η ΔΡΥΑΣ είχε κάποιους στόχους. Ο αγώνας θέλει δυνάμεις, θέλει νέο αίμα».
• Είχατε καταξιωθεί στη συνείδηση του κόσμου ως ένας δραστήριος περιβαλλοντικός σύλλογος. Θα μπορούσατε να συνεχίσετε με άλλη μορφή;
- «Με λύπη μου διαπιστώνω ότι το τοπίο είναι έρημο όσον αφορά τις περιβαλλοντικές δράσεις. Δεχόμασταν τηλεφωνήματα για παράνομη υλοτομία στο δάσος της Σκήτης, δεχόμασταν τηλεφωνήματα για τις ανεμογεννήτριες στα Τέμπη, για την κατάντια της παλιάς εθνικής οδού, που κατάντησε παράδρομος για τα βαρέα οχήματα, για παράνομες αμμοληψίες, για παράνομες ρήψεις λυμάτων στον Πηνειό..., για ένα σωρό προβλήματα. Θα επαναλάβω ότι όλα αυτά απαιτούσαν δράσεις που ξεπερνούν τα όρια της αντοχής μας, αλλά και άπτονται της δράσης οικολογικών οργανώσεων και κομμάτων. Η Δρυάς είχε μια ταυτότητα και την εξέφρασε επάξια. Θα ήταν φθορά η συνέχεια. Δεν μπορούσαμε να μετεξελιχθούμε σ’ ένα άλλο σχήμα. Θα ήταν ευχής έργον να μπει νέο αίμα και ν’ αποτολμήσει ένα τέτοιο δυναμικό άλμα. Ατυχώς για την περιοχή αυτό το νέο αίμα δεν βρέθηκε μέχρι στιγμής. Μακάρι να βρεθεί...».
