διαδικασίες ολοκλήρωσης με αίσιο τρόπο, ξαφνικά αυτό σταμάτησε και η ανησυχία των περισσοτέρων γίνεται ακόμα πιο έντονη με αφορμή ένα νέο νομοσχέδιο που βρίσκεται σε δημόσια διαβούλευση. Αυτό σχετίζεται με τα κατεχόμενα ακίνητα του Δημοσίου και, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, θα συμπεριληφθεί και η περίπτωση της Αλεξανδρινής.
Πρόκειται για ένα ζήτημα ιδιαίτερα δύσκολο, σχεδόν δαιδαλώδες, το οποίο έχει τις ρίζες του εκατοντάδες χρόνια πίσω. Η «Ε» προσπαθεί να πιάσει τον «μίτο της Αριάδνης» σ’ αυτόν τον λαβύρινθο ημερομηνιών και νόμων, με τη βοήθεια του προέδρου της περιοχής κ. Ηλία Κίτσιου.
Η πρώτη μας «στάση» είναι στο καλοκαίρι του 2020. Στις αρχές του Ιουλίου τα νέα για τους οικοπεδούχους της περιοχής ήταν ευχάριστα. Σε συνάντηση που είχε γίνει στο γραφείο του περιφερειάρχη κ. Αγοραστού είχε ανακοινωθεί απ’ όλους τους παρευρισκόμενους πως οι κάτοικοι της περιοχής αποκτούν τίτλους ιδιοκτησίας μετά από χρόνια διεκδικήσεων. Ανέφεραν πως δικαιώνονται μετά από πολύχρονο και δίκαιο αγώνα, καθώς από το 1996, παρά το γεγονός πως δόθηκαν τίτλοι στην περιοχή του Στομίου και των Μεσαγγάλων, κατά παράξενο τρόπο εξαιρέθηκε η Αλεξανδρινή.
Με εκείνη την εξέλιξη έσπευσαν να τακτοποιηθούν 1.050 περιπτώσεις, εκ των οποίων οι 975 εμπρόθεσμα. Από αυτές όμως μόνο οι 43 ολοκληρώθηκαν και οι άλλες έμειναν εκκρεμείς. Κι ενώ όλοι περίμεναν πως είναι θέμα χρόνου να τελειώσει και για τους υπόλοιπους έρχεται ένα καινούργιο νομοσχέδιο που θα ανατρέψει όλη την κατάσταση, όπως εξηγεί ο κ. Κίτσιος στην «Ε».
ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
Από τον υπουργό Οικονομικών, κ. Χρήστο Σταϊκούρα, τέθηκε από τη 19η Ιανουαρίου 2023 σε δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση μέχρι αύριο, 2 Φεβρουαρίου, το σχέδιο νόμου με τίτλο «Ρυθμίσεις για τα κατεχόμενα ακίνητα του Δημοσίου και άλλες διατάξεις».
Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών, με τις προτεινόμενες διατάξεις του νομοσχεδίου επιχειρείται η επίλυση ενός διαχρονικού κοινωνικού προβλήματος που αφορά το ιδιοκτησιακό καθεστώς των κατεχόμενων δημόσιων ακινήτων του Υπουργείου Οικονομικών.
Προβλέπεται ο εκσυγχρονισμός του θεσμικού πλαισίου της διαδικασίας εξαγοράς των ακινήτων αυτών από πρόσωπα που τα κατέχουν σύμφωνα με τις προϋποθέσεις του σχεδίου νόμου.
Με τον τρόπο αυτόν, εξυπηρετούνται σκοποί δημοσίου συμφέροντος, όπως η οριστική διευθέτηση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου και η αποκατάσταση προσώπων που διατηρούν στα ακίνητα αυτά την κατοικία τους ή τον τόπο άσκησης της επαγγελματικής τους δραστηριότητας.
«Εμείς όμως δεν θέλουμε να επιλυθεί η δική μας κατάσταση με το συγκεκριμένο νόμο, αλλά να παραμείνουμε στον νόμο του 1996 με τον οποίο έχει ξεκινήσει η επίλυση του ζητήματος. Ο νέος τρόπος επίλυσης του ζητήματος αποτελεί μια δυσβάσταχτη οικονομικά κατάσταση για όλους μας σε σχέση με την λύση του νόμου από το 1996» και προσθέτει πως, πλέον, «παρουσιάζονται όλες οι αντιφάσεις, στρεβλώσεις και αδυναμίες του Δημοσίου» λέει ο πρόεδρος κ. Ηλίας Κίτσιος και ξετυλίγει το κουβάρι της υπόθεσης. «Το 1988 ο τότε νομαρχεύων Δημ. Καλαφατάκης χαρακτήρισε τεράστιες εκτάσεις ως δημόσια έκταση παρά το ότι οι ιδιοκτήτες είχαν αγοράσει την έκταση με όριο το Αιγαίο Πέλαγος από τους Μεταξά Σκιαδαρέση, οι οποίοι είχαν νόμιμους τίτλους πριν το 1885 και δικαιοπαρόχους Τούρκους πασάδες. Το Δημόσιο αποδέχεται τους τίτλους και στην προσπάθεια καθορισμού αιγιαλού ακολουθούν γνωμοδοτήσεις και ερμηνεία αεροφωτογραφιών και τελικά το Δημόσιο αποφαίνεται βάσει πραγματογνωμοσύνης ότι τουλάχιστον μέχρι τα όρια των συστάδων δέντρων που υπήρχαν από 150 ετών και πλέον το Δημόσιο δεν δύναται να ισχυριστεί ότι πρόκειται για Δημόσιο κτήμα και παλαιό αιγιαλό διότι μέχρι εκεί ήταν βέβαιο ότι δεν είχε επεκταθεί ποτέ το χειμέριο κύμα».
Στη συνέχεια της ιστορίας θυμάται πως «ακολουθεί Υπουργική Απόφαση καθορισμού του αιγιαλού, η οποία ερμηνεύεται και πάλι με την ευθυνοφοβία των υπηρεσιακών παραγόντων, τις γνωμοδοτήσεις σε βάρος των ιδιοκτητών, με συνέπεια να αφαιρούνται εκατοντάδες στρέμματα από τις ιδιοκτησίες κατά τον καθορισμό. Οι ιδιοκτήτες, οι οποίοι οι ίδιοι και οι δικαιοπάροχοί τους ήταν καλόπιστοι και είχαν δημιουργήσει έναν μικρό οικισμό από τη δεκαετία του 1980, με σκοπό την επίλυση του προβλήματος και την απόδοση με τις τότε διατάξεις που ίσχυαν των κτημάτων στους κατέχοντες έστω κατ’ εξαγορά, αποδέχθηκαν όλα τα ανωτέρω και ψηφίστηκαν τα άρθρο 44 Ν. 1591/1986 και 28 Ν. 2386/1996» και τονίζει πως «όποιος υποστηρίζει ότι οι ρυθμίσεις ήταν ρουσφέτι προς τους κατέχοντες παραπληροφορεί. Με τις παραπάνω διατάξεις ορίστηκαν οι όροι εξαγοράς των φερόμενων ως καταπατηθέντων εκτάσεων στις περιοχές Καστρί Λουτρό, Μεσάγγαλα, Στόμιο, Σκλήθρα Στρίτζου (σ.σ. Αλεξανδρινή) και Κουλούρα. Η χρονοβόρα διαδικασία περαιώθηκε για τις περιοχές Καστρί Λουτρό, Μεσαγγάλων Στομίου και παρέμεινε σε εκκρεμότητα για τις περιοχές Κουλούρας και Σκλήθρα Στρίτζου. Επί 25 και πλέον έτη οι κάτοχοι των εκτάσεων ήταν όμηροι της διαθέσεως κάθε υπηρεσιακού παράγοντα, ο οποίος στην περίπτωσή τους δεν εφάρμοσε τον Νόμο με δικαιολογίες σαθρές». Ο ίδιος καταλήγει τονίζοντας την ανάγκη εξεύρεσης λύσης.
ΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ
Τον Απρίλιο του 2022 είχε πραγματοποιηθεί στη Λάρισα μια ενημερωτική εκδήλωση για την Αλεξανδρινή σχετικά με μια σειρά από ζητήματα για τα οποία ενημερώθηκαν Λαρισαίοι και Τυρναβίτες που διατηρούν κατά κύριο λόγο εξοχικές κατοικίες στην περιοχή. Κατά τη διάρκειά της αναπτύχθηκε, εκτός του θέματος των τίτλων, και αυτό της ρευματοδότησης για το οποίο ακόμα περιμένουν, με αποτέλεσμα πολλοί να λειτουργούν με γεννήτριες κατά κανόνα.
Ο κ. Κίτσιος διευκρίνισε στην «Ε» πως ο αγώνας των κατοίκων της Αλεξανδρινής τώρα ξεκινάει και θα είναι δυναμικός για την τελική δικαίωση.