Του Κ. Γκιάστα
Η άσχημη οικονομική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι επαγγελματίες όλων των κλάδων ωθεί κάποιους στην εύρεση ριζοσπαστικών λύσεων που ενίοτε φέρνουν και αντιδράσεις. Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί ο κλάδος της κομμωτικής (κομμωτηρίων και κουρείων). Εδώ και αρκετό διάστημα έχει παρατηρηθεί πως οι τιμές του κουρέματος στο κέντρο έχουν πέσει κατακόρυφα με κάποια καταστήματα – κυρίως τα κουρεία- να διαφημίζουν πως κουρεύουν μόνο με 3 ευρώ. Τον πρώτο καιρό αυτές οι τιμές αφορούσαν κυρίως σε συνταξιούχους και παιδιά, όμως πλέον είναι παρατηρημένο ότι αφορούν και στο ευρύ κοινό, τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες.
Για το συγκεκριμένο ζήτημα κατέθεσε την άποψή της στην «Ε» η πρόεδρος του Σωματείου Καταστηματαρχών Κουρέων – Κομμωτών και Κομμωτριών Νομού Λάρισας κ. Θώμη Μαργαριτοπούλου. Αρχικά ξεκαθάρισε πως «η αγορά είναι ελεύθερη και πως δεν υπάρχει περιορισμός στη χαμηλή τιμή. Ο καθένας μπορεί να τη βάλει όσο θέλει». Εξηγώντας όμως τη θέση της, αναφέρει: «Κανένα από τα παλιά κουρεία και φυσικά κομμωτήρια δεν θα βάλει τέτοια τιμή, δηλαδή 3 ευρώ. Το κάνουν μόνο τα καινούρια για να τραβήξουν κόσμο. Εκτιμώ πως αν σέβεται κάποιος τον ιδρώτα του και τον εαυτό του δεν θα έχει ποτέ τέτοιες τιμές».
Όπως σημειώνει «πρόκειται καθαρά για αθέμιτο ανταγωνισμό διότι εγώ για να επιβιώσω πλέον σαν κατάστημα θα πρέπει να απολύσω υπάλληλο. Με τέτοιες τιμές ένα κουρείο και φυσικά κομμωτήριο θα πρέπει να δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ και χωρίς επί της ουσίας αποτέλεσμα».
Όμως ζητήσαμε και την άποψη μιας ιδιοκτήτριας κουρείου στο κέντρο της πόλης που έχει μειωμένη τιμή κουρέματος τόσο ώστε να αποτελεί «κράχτη» για την πελατεία της. «Εγώ δουλεύω για ένα μεροκάματο. Όχι να φτιάξω ολόκληρη περιουσία. Άλλαξαν οι εποχές και θα πρέπει να σταματήσει επιτέλους η νοοτροπία του Έλληνα για μεγάλο κέρδος», λέει μεταξύ άλλων στην «Ε».
Ενώ για το αν είναι και αποτελεσματικό, αναφέρει: «Μπορώ τουλάχιστον να πληρώνω το ΤΕΒΕ και το ενοίκιο και να μου μένει ένα μεροκάματο. Πεθαίνω στη δουλειά αλλά δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά. Ήμουν καινούρια και για να ανοίξω μαγαζί θα μπορούσα να το κάνω μόνο με τέτοιες τιμές. Με τις τιμές των παλιών κουρείων ή κομμωτηρίων δεν θα άντεχα».
*Σύμφωνα με την κ. Μαργαριτοπούλου η τελευταία πληροφόρηση που είχε από το Επιμελητήριο (2010) ήταν πως 299 ήταν τα κομμωτήρια και κουρεία (η διαφορά τους είναι πως τα κουρεία μπορούν να κουρέψουν και να χτενίσουν αλλά όχι να κάνουν τεχνική εργασία όπως βαφές, περμανάντ κ.α.) στον Νομό Λάρισας. Με ένα πρόχειρο υπολογισμό της εκτιμά πως αυτή τη στιγμή θα πρέπει να υπάρχουν περίπου 260. Απ’ αυτά τα 105 είναι μέλη του σωματείου και δραστηριοποιούνται μέσα στην πόλη της Λάρισας και 48 είναι εκτός πόλης αλλά μέσα στον Νομό.
Αξίζει να σημειωθεί όμως και μια άλλη παράμετρος: Όπως λέει η κ. Μαργαριτοπούλου μεγάλη «ζημιά» δέχεται ο κλάδος από τα «βαλιτσάκια» δηλαδή τις κομμώτριες που γυρνάνε από σπίτι σε σπίτι χωρίς αποδείξεις. «Το άσχημο είναι πως το έχει δεχθεί ο κόσμος ως φυσιολογικό φαινόμενο», καταλήγει.
