Ὁ κάθε χρόνος ἕνα βῆμα πρός τήν ἀνατολή τῆς Θείας Βασιλείας

ΜΗΝΥΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ

Ἀγαπητοί μου, Καινούργιος χρόνος πάλι ἀνατέλει. Καί καθώς ἀνατέλει, οἱ εὐχές πού ἀνταλλάσσονται, τό οἰκογενειακό τραπέζι, τά κάλαντα, τά δῶρα, συνθέτουν μιάν ἀτμόσφαιρα χαρᾶς καί προσδοκίας.

Κι ἡ Ἐκκλησία εὐλογεῖ αὐτήν τήν ἀτμόσφαιρα καί κάνει ὅ,τι μπορεῖ γιά νά τήν ἐπαυξήσει. Γιατί συμβαίνει αὐτό; Δέν θά ἦταν πιό λογικό νά ἑορτάζουμε τό τέλος τοῦ προηγούμενου ἔτους, ἀφοῦ ἔχουμε τήν σιγουριά τῆς γνώσης, τήν βεβαιότητα τῶν ὅσων συνέβησαν καί τήν δυνατότητα νά τά ἀποτιμήσουμε; Ἐξάλλου αὐτό δέν κάνουν ὅλα τά Μέσα Μαζικῆς Ἐνημέρωσης τήν τελευταία ἡμέρα τοῦ παρελθόντος ἔτους; Μιά ἀποτίμηση, μιά ὑπόμνηση καί μιά ἐπεξεργασία τῶν ὅσων συνέβησαν. Δέν εἶναι ὅμως, αὐτή ἡ ἑορταστική ἡμέρα. Ἡ ἑορταστική ἡμέρα εἶναι ἡ Πρωτοχρονιά! Ἡ ἀρχή τοῦ χρόνου πού ἔρχεται, γιά τόν ὁποῖον δέν γνωρίζουμε κάτι! Δέν ἔχουμε καμία γνώση, καμία βεβαιότητα, καμία ἀποτίμηση τῶν ὅσων θά μᾶς συμβοῦν. Κι ὅμως, γιορτάζουμε!
Καί πιό πνευματικά ἄν ἀποπειραθοῦμε νά σκεφτοῦμε, πάλι γεμίζουμε ἀπορίες. Εὐχαριστοῦμε τόν Θεό γιά τόν χρόνο πού πέρασε καί μᾶς δόθηκε. Τόν ζήσαμε, τόν ἀξιοποιήσαμε ἤ ὄχι, τόν χαρήκαμε ἤ ὄχι. Πάντως μᾶς δόθηκε καί μέ τό τέλος του ἡ δωρεά ὁλοκληρώθηκε, ἄρα ἔχουμε λόγους νά εὐχαριστοῦμε γιά τόν χρόνο πού πέρασε καί τόν ζήσαμε. Γιατί γιορτάζουμε τόν νέο χρόνο καί μάλιστα τελοῦμε καί δοξολογία; Δέν προλάβαμε νά ἀπολαύσουμε κάτι ἀπό αὐτόν. Δέν προλάβαμε νά ζήσουμε κάτι. Δέν ὠφεληθήκαμε ἀκόμη κάτι. Ἴσα-ἴσα, ἐπιτρέψτε μας νά ποῦμε κάτι παράταιρο στό γιορτινό κλῖμα τῆς ἡμέρας, τόσο ὅμως, ἀληθινό. Ἡ ἀνατολή ἑνός νέου ἔτους σημασιοδοτεῖ τήν προσέγγγισή μας στό βιολογικό μας τέλος. Εἶναι ἕνα βῆμα πρός τήν ὥρα τοῦ θανάτου μας. Καί γιά νά τό συνειδητοποιήσουμε καλύτερα αὐτό, ἄς κοιτάξουμε γύρω μας τά στασίδια τοῦ Ναοῦ. Ποιοί κάθονταν πέρισυ τέτοια ἡμέρα καί ποιοί κάθονται φέτος; Πόσοι δέν μᾶς ἔφυγαν μέσα στό χρόνο πού πέρασε; Κατανοοῦμε ὅτι κάποιοι θά φύγουν καί φέτος καί μάλιστα χωρίς σειρά ἡλικίας, μιᾶς πού ὁ θάνατος δείχνει τό φρικτό του πρόσωπο ἀπροειδοποίητα καί ἀδιάκριτα. Γιατί γιορτάζουμε λοιπόν, ἀφοῦ συνειδητοποιοῦμε πώς ὁ χρόνος συνδέεται μέ τήν φθορά καί τόν θάνατο;
Γιατί ὁ φιλάνθρωπος Θεός μᾶς ἔκανε τήν χάρη καί σαρκώθηκε. Μπῆκε μέσα στόν χρόνο, μπῆκε μέσα στήν φθορά μας, μπῆκε μέσα στήν θνητότητά μας, γιά νά δώσει τήν δυνατότητα σέ ἐμᾶς πού εἴμαστε δέσμιοι τοῦ χρόνου, νά ζήσουμε αἰώνια μαζί Του σέ μιά ἄχρονη κατάσταση! Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ ὑμνολογία της μᾶς καλοῦν νά «συνδιαιωνίσουμε», δηλαδή νά ζήσουμε μαζί μέ τόν Χριστό στήν αἰωνιότητά Του, πέρα καί πάνω ἀπό τίς δεσμεύσεις καί τήν φθαρτότητα τοῦ παρόντος κόσμου πού χαρακτηρίζεται ἀπό τόν θάνατο σέ ὅλες του τίς ἐκφάνσεις. Ὁ Θεός δέν μᾶς ἔπλασε γιά νά πεθαίνουμε. Ὁ θάνατος δέν εἶναι ἡ φυσική μας κατάσταση. Γι᾽ αὐτό καί ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά χαρεῖ ποτέ μέσα στήν θνητότητά του. Ἐάν δέν ὑπῆρχε ὁ Χριστός νά καταργεῖ τήν θνητότητά μας μέ τήν ἀθανασία Του, ἡ ζωἠ θά ἦταν μιά πορεία πρός τόν θάνατο καί ὁ χρόνος της μαρτύριο ἀγωνίας. Ἐμεῖς ὅμως, χαιρόμαστε γιά τήν δωρεά τοῦ Χριστοῦ, τήν ζωή καί τήν ἀφθαρσία, τήν Ἀνάσταση καί τήν Θέωση, τήν κατάργηση τοῦ χρόνου καί τοῦ θανάτου, τήν ἀνάδειξη τῆς ἀτελεύτητης αἰωνιότητας! Ὁ κάθε χρόνος εἶναι ἕνα βῆμα πρός τήν ὁριστική φανέρωση τῆς Θείας Δόξας, πρός τήν κατάργηση τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου, πρός τήν ἀνατολή τῆς Θείας Βασιλείας στήν ὁποία θἀ συνδιαιωνίσουμε μέ τόν Πατέρα, Φίλο καί Ἀδελφό Χριστό! Ἀρκεῖ νά ἔχουμε ἀποτινάξει ἀπό ἐπάνω μας τόν κακό μας ἑαυτό, τά πάθη καί τίς πτώσεις μας, γιατί γι᾽ αὐτό τελικά μᾶς δίνεται ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μας. Ξεριζώνοντας τά ὅποια πνευματικά ζιζάνια νά καλλιεργήσουμε τίς ἀρετές καί μάλιστα τήν φιλανθρωπία, τήν δικαιοσύνη καί τήν ἀλήθεια, χωρίς τίς ὁποῖες ἡ κάθε κοινωνία πάσχει, παρακμάζει καί τελικά σαπίζει.
Καλή καί εὐλογημένη χρονιά!
Μέ πατρικές εὐχές.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
†Ὁ Λαρίσης καί Τυρνάβου Ἱερώνυμος