Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ δεν είναι απλή εφημερίδα …είναι η συνήθεια!

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΥΝΔΕΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ «Ε» - «ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ ΜΑΖΙ ΤΗΣ» - «ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΙΝΟ ΚΑΦΕ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΤΗ ΜΕΡΑ» ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ

Της Νατάσας Πολυγένη
«Η Ελευθερία δεν είναι μια απλή εφημερίδα, είναι ιδέα, είναι συνήθεια, είναι η «καφεΐνη» μου για να ξεκινήσω τη μέρα». Αυτά τα λόγια ανήκουν σε έναν συνταξιούχο επαγγελματία αυτοκινητιστή της Λάρισας, τον κ. Νίκο που τον συναντήσαμε σε ένα παγκάκι της πλατείας Αγίου

Βησσαρίωνος να διαβάζει την εφημερίδα. Με αφορμή τη συμπλήρωση των 100 χρόνων από την κυκλοφορία του πρώτου φύλλου της εφημερίδας, η «Ε» δέχτηκε τις ευχές αναγνωστών, αλλά και ανθρώπων που καθημερινά τη βάζουν στις επιχειρήσεις τους προς πώληση.
Ο κύριος Νίκος, δεκαετίες τώρα, κάθε πρωί αγοράζει την «Ελευθερία». «Μεγάλωσα με μια «Ελευθερία» μέσα στο σπίτι και θυμάμαι τον πατέρα μου να λέει στις παρέες του «Το έγραψε και η εφημερίδα». Για μας εφημερίδα ήταν μία, η «Ελευθερία», και δεν έλειπε ποτέ από το σπίτι μας, ήταν πάντα πάνω στο τραπέζι της κουζίνας. Έτσι, έγινε και για μένα μια συνήθεια που δεν εγκατέλειψα ποτέ για χάρη της τεχνολογίας. Το να βγω να πάω στο περίπτερο να την αγοράσω, είναι η καθημερινή μου ρουτίνα. Ακόμη και αν δεν προλάβω να τη διαβάσω μέσα στη μέρα, τη θέλω στο σπίτι μου, θέλω να υπάρχει. Εύχομαι να τα χιλιάσετε!». Ευχή που έβγαινε πράγματι από την καρδιά του. Λίγο πιο κάτω, στο γωνιακό περίπτερο του Δημήτρη και της Παρασκευής Κατσιούλα, η «Ελευθερία» βρίσκεται πάντα σε περίοπτη θέση. Από τις 5.30 το πρωί, που το περίπτερο σηκώνει τα ρολά, η κυρία Παρασκευή λέει ότι οι πελάτες ζητούν την εφημερίδα. Έχει να θυμηθεί αρκετές ιστορίες, μα ξεχωρίζει κάποιες. «Θυμάμαι μια φορά που ένας κύριος είχε έρθει και αγόρασε όλο το δέμα, που τότε είχε πάνω από 50 με 60 εφημερίδες. Κάτι είχε γραφεί και ήθελε όχι μόνο να το έχει, αλλά και να το μοιράσει σε φίλους και συγγενείς. Αυτά τα περιστατικά συνέβαιναν πολύ συχνά. Στα χρόνια που ο Τύπος ήταν στην ακμή του δεν είχαμε χέρια να δίνουμε εφημερίδες. Όλοι ζητούσαν την «Ελευθερία». Κάποτε ένας κύριος είχε έρθει σε απόγνωση και δεν είχαν μείνει φύλλα, μου λέει τότε «Δώσε μου τη δική σου και ας είναι και διαβασμένη». Ακόμη και σήμερα η «Ελευθερία» είναι ψηλά στην προτίμηση του κόσμου»...
ΜΕ ΤΑ ΨΩΝΙΑ ΚΑΙ Η «Ε»
Η Μαρία για πολλά χρόνια διατηρούσε επιχείρηση σούπερ μάρκετ-αρτοπωλείο στη Μελία και η εφημερίδα ήταν βασικό προϊόν πώλησης. «Ο πατέρας μου πήγαινε το ψωμί στα σπίτια μαζί και την εφημερίδα. Όποιος έμπαινε στο μαγαζί, την αγόραζε απαραίτητα. Τις δε Κυριακές γινόταν λαϊκό προσκύνημα στη στάση, γιατί την εφημερίδα την έφερνε εκεί το ΚΤΕΛ. Μετά την εκκλησία, όλοι έτρεχαν στη στάση να πάρουν την εφημερίδα. Από την εφημερίδα όλοι έχουμε αναμνήσεις. Και η μητέρα μου θυμάται τη δεκαετία του ‘70 που στο χωριό λειτουργούσε το πρώτο γυναικείο καφενείο και μόλις είχαν πρωτοβγεί οι σειρές στη τηλεόραση και μαζεύονταν όλες οι γυναίκες εκεί για να διαβάσουν την εφημερίδα και να δουν τηλεόραση» θυμάται.
ΦΑΝΑΤΙΚΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ
Ο Παναγιώτης Πλατσάς έχει μάρκετ στη Βελίκα, ένα ακόμα σημείο πώλησης της εφημερίδας. Την εφημερίδα την έβαλε στο μαγαζί του, γιατί πρώτος εκείνος είναι φανατικός αναγνώστης και δεν περνούσε από το μυαλό του ότι δεν θα την έχει. «Η συνήθειά μου είναι να λύνω το σταυρόλεξο». Το 1987 την έβαλε στην επιχείρησή του και μέχρι σήμερα, χειμώνα-καλοκαίρι, θα βρει κάποιος την εφημερίδα εκεί.
Αυτή είναι η εφημερίδα. Η συνήθεια που έγινε λατρεία και παραμένει έτσι παρά την εισβολή της τεχνολογίας. Ο έντυπος Τύπος εξακολουθεί να έχει κύρος και φανατικούς αναγνώστες. Κάνοντας μια βόλτα στην πόλη, εύκολα θα παρατηρήσει κάποιος ότι όλο και σε κάποιο τραπεζάκι, σε πάσο στα street καφέ, υπάρχει μια «Ελευθερία». Μια «Ελευθερία» για να την ξεφυλλίσει κάποιος στα γρήγορα όσο περιμένει τον καφέ του, μια «Ελευθερία» για όποιον τη ζητήσει και για όποιο λόγο τη θελήσει. «Άλλος τη θέλει για τα ψιθυριστά, άλλος για να δει τις πολιτιστικές εκδηλώσεις, άλλος για τα μνημόσυνα, άλλος για τα νυχθημερόν, άλλος για τα αθλητικά, άλλος για να δει τι συμβαίνει στον Δήμο και στην Περιφέρεια. Πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν ότι αν το γράφει η «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» είναι εγγύηση», λέει ένας υπάλληλος συνοικιακού καφέ. Αυτή είναι η μεγαλύτερη αλήθεια, η «Ελευθερία» είναι η καλημέρα μας το πρωί, μια αγαπημένη συνήθεια, αναμνήσεις και ελπίδα για το μέλλον. Ένα μέλλον που η εγκυρότητα και η αξιοπιστία θα έχουν τον πρώτο λόγο. Ευχαριστούμε, συνεχίζουμε!