παράθυρα, μόνο οι τέσσερις μισοκατεστραμμένοι τοίχοι θύμιζαν ότι κάποτε εκεί υπήρχε σπίτι. Κι όμως εκεί έμενε η Ελευθερία με τη μητέρα της. Ο πατέρας της, ένα παλικαράκι 25 ετών, δάσκαλος στο επάγγελμα, ήταν στο μέτωπο, στα βουνά της Πίνδου. Είχε να τον δει πάνω από χρόνο. Από το φουστάνι της μάνας της κρατιόταν κάθε που σταματούσαν οι σειρήνες κι έβγαιναν από τα χαλάσματα που αποκαλούσε σπίτι. Φαΐ με το δελτίο, και μπόλικο νερό από τον Πηνειό για να φουσκώνει η κοιλίτσα της και να μειώνει λίγο την αίσθηση της πείνας. Δύσκολη ήταν η άνοιξη του ’41, δύσκολη και πολύ κρύα.
Από παντού έμπαινε το κρύο και ο βοριάς από τον Ολυμπο που δεν έβρισκε καμιά αντίσταση, εισέβαλλε φουριόζος στο σπίτι. Λιγοστά τα σκεπάσματα, καθώς ήταν μάνα και κόρη, σκεπάζονταν με ό,τι έβρισκαν. Είχαν ανοίξει μάλιστα και το μπαούλο του πατέρα της και είχαν πάρει τις εφημερίδες που κρατούσε εκεί μέσα. Τις έβγαζαν κάθε βράδυ και τις ξαναέβαζαν τακτικά το πρωί μέσα στο μπαούλο για να τις ξαναβρεί όταν θα επέστρεφε. Αγγίζοντας τα φύλλα της «έβλεπε» τα δάχτυλα του πατέρα να τη διατρέχουν, να σταματούν και να σημειώνουν με το μολυβάκι ό,τι ένιωθε πως έπρεπε να σημειωθεί, και λίγο πριν πλαγιάσει να τη διπλώνει και να την τακτοποιεί προσεκτικά στο μπαούλο του. Σκεπαζόταν με τις εφημερίδες και «αισθανόταν» τα δάχτυλα του πατέρα της να την ακουμπούν. Ισως γι’ αυτό τη γοήτευε τόσο πολύ η εφημερίδα. Δεν χόρταινε να κοιτά τα μικρά μαύρα σημαδάκια που χόρευαν πάνω στο μεγάλο κομμάτι λευκό χαρτί. Κι όπως της είχε πει η μητέρα της, με την εφημερίδα είχαν το ίδιο όνομα: Ελευθερία την έλεγαν κι αυτή.
Μ’ αυτή κοιμόταν και μ’ αυτή ξυπνούσε, σ’ αυτή της έμαθε η μητέρα της ανάγνωση και σ’ αυτή είδε το όνομα του πατέρα της ανάμεσα στους πεσόντες του πολέμου. Ποτέ της δεν ξέχασε τον μεγάλο στρογγυλό υγρό κύκλο που δημιούργησαν τα δάκρυά της πάνω στο όνομά του. Στην «Ελευθερία», εννιάχρονο κορίτσι πια, είχε διαβάσει, ένα συννεφιασμένο απόγευμα του Οκτώβρη του ’44, ότι ήταν ελεύθεροι πια.
Κι όταν έγινε γυναίκα, στα 21 της χρόνια εκεί δημοσιεύτηκε και ο αρραβώνας της. Παντρεύτηκε και άνθισε η οικογένειά της. Εκανε παιδιά και είδε εγγόνια. Παράλληλα έζησε και βίωσε όλα τα μεγάλα γεγονότα της χώρας και της πόλης της με την «Ε». Την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, τη σιγή της Επταετίας, την εκλογή του πρώτου κομμουνιστή δημάρχου στην πόλη, τα μεγάλα έργα που έκαναν τη Λάρισα από λασπούπολη σε σύγχρονη πόλη, τη δημιουργία του σπουδαίου Θεσσαλικού Θεάτρου και το μεγαλειώδες πρωτάθλημα της ΑΕΛ. Μεγάλη γυναίκα, ανέτρεχε κάθε Δευτέρα στις πίσω σελίδες της εφημερίδας, στα αθλητικά, να διαβάσει βαθμολογίες, να δει το πρόγραμμα και να ανάψει το καντηλάκι προσευχόμενη μαζί με τα δικά της παιδιά ο Θεός να φυλάει τον Βασιλάκη, τον Μιχάλη, τον Γιάννη και τα άλλα παιδιά. Στην «Ε» διάβασε για ένα θέατρο που κρυβόταν λέει κάτω στην οδό Βενιζέλου, κάτω από το Ρολόι… Κι όταν καμιά φορά τα εγγόνια της την πείραζαν λέγοντάς της «ρε γιαγιά, αμάν πια μ’ αυτή την εφημερίδα, άστην επιτέλους», εκείνη τους ζητούσε -γιατί τάχα δεν έβλεπε- να της διαβάσουν κάτι από τις σελίδες της, πότε κάτι στα ψιθυριστά, πότε ένα τοπικό ρεπορτάζ, πότε για τον πολιτισμό και πότε για τα αθλητικά, «μυώντας» τα κι αυτά στην απόλαυση της ανάγνωσής της.
Μια ζωή με την «Ελευθερία», κάθε πρωί για την «Ελευθερία». Γιατί η «Ελευθερία» είναι κάτι πολύ παραπάνω από ένα ενημερωτικό μέσο.
ΟΙ ΑΞΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΒΕΥΕΙ
Είναι η σχέση που έχει δημιουργήσει με τον αναγνώστη. Σχέση άρρηκτη. Σχέση που δεν την κράτησε μόνο το συναίσθημα, αλλά και η νηφαλιότητα, η εγκυρότητα, η αντικειμενικότητα, η πολυφωνία και η χωρίς εκπτώσεις σε αξιακούς κώδικες ενημέρωση.
Αξίες που η «Ελευθερία» πρεσβεύει και φέρει από τη γέννησή της ως και σήμερα που κλείνει έναν αιώνα ζωής. Αξίες που δημιούργησαν γενιές αναγνωστών και ένα αναγνωστικό κοινό απαιτητικό, χωρίς εκπτώσεις. Κοινό που δίνει έγκριτη ψήφο αναγνωστικής εμπιστοσύνης. Κοινό που σηκώνει το ακουστικό για να μιλήσει με τους ανθρώπους της εφημερίδας γιατί «αν δεν το γράψει η εφημερίδα δεν ιδρώνει κανενός το αυτί». Κοινό που παρατηρεί, προτείνει, και… αραιά και πού γκρινιάζει για τις παραλείψεις και τα λάθη που ο δαίμων του τυπογραφείου ευθύνεται. Και γι’ αυτή τη σχέση όλοι εμείς, οι άνθρωποί της, είμαστε περήφανοι.
Περήφανοι και γιατί η φωνή της ακούγεται στεντόρεια πάνω από τον αχό της εποχής. Γιατί ακούγεται δυνατά πάνω από την κλικοθηρική ειδησεογραφική φωνασκία. Γιατί αταλάντευτα και με προσήλωση ξεχωρίζει το μικρό από το μεγάλο, ανιχνεύει, αναδεικνύει και διακρίνει μέσα από την πληθύ το ένα. Γιατί παραμένει σημείο αναφοράς σε διάρκεια χρόνων. Γιατί έχει επιχειρήματα, γιατί επιλέγει τη φωνή της κοινής λογικής, της συναίνεσης και της ψυχραιμίας. Γιατί το αποτύπωμά της είναι βαθιά χαραγμένο στα χώματα αυτού του τόπου.
ΣΠΟΥΔΑΙΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΧΡΟΝΙΑ πολλά «Ελευθερία». Έγινες 100. Πόσο σπουδαίο! 100 χρόνια ζωής για ένα περιφερειακό ενημερωτικό μέσο! Και τον 1 αιώνα ζωής, το ιωβηλαίο έτος της, η «Ε» θα το γιορτάσει όπως της αρμόζει. Με σπουδαίες εκδηλώσεις.
* ΤΡΙΤΗ 13 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ: Μια μεγάλη γιορτή στις τυπογραφικές εγκαταστάσεις του Δημοσιογραφικού Οργανισμού, όπου μέσα από ομιλίες αλλά και τη χρήση τεχνολογίας επαυξημένης πραγματικότητας οι παρευρισκόμενοι θα έχουν την ευκαιρία να περιηγηθούν στους σημαντικότερους σταθμούς της 100χρονης πορείας της εφημερίδας όπως και στην ιστορία της Λάρισας διαχρονικά, μέσα από την ψηφιακή αναπαράσταση στα κινητά τους των σημαντικότερων ειδήσεων που δημοσιεύθηκαν στις σελίδες της. Παράλληλα, μέσω οθόνης που θα βρίσκεται στον χώρο της εκδήλωσης, οι προσκεκλημένοι θα μπορούν να παρακολουθούν- σε ζωντανή σύνδεση με το τυπογραφείο- τις προετοιμασίες της εκτύπωσης καθώς και την πανηγυρική εκκίνηση του πιεστηρίου για την έκδοση του επετειακού φύλλου. Στον εξωτερικό χώρο και συγκεκριμένα στους τοίχους των δυο κτιρίων των τυπογραφικών εγκαταστάσεων της «Ε» που βρίσκονται στο 3ο χλμ. της παλαιάς Εθνικής Οδού Λάρισας – Αθήνας, η τεχνολογία χαρτογραφημένης προβολής (video mapping) θα «ζωντανέψει» πρωτοσέλιδα και ρεπορτάζ σε ένα δυναμικό οπτικό χρονολόγιο με τα σημαντικότερα γεγονότα των τελευταίων εκατό ετών.
* ΤΕΤΑΡΤΗ 14 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ: Με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την ίδρυση της εφημερίδας «Ελευθερία» και 20 χρόνων λειτουργίας του Οικοτροφείου «Ελευθερία», ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός «Ελευθερία» και ο Σύλλογος Γονέων, Κηδεμόνων και Φίλων Ατόμων με Αυτισμό ν. Λάρισας σε συνεργασία με την Αντιδημαρχία Πολιτισμού και Επιστημών του Δήμου Λαρισαίων, πραγματοποιούν εορταστική χριστουγεννιάτικη συναυλία την Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου στις 8.30 μ.μ. στο Χατζηγιάννειο Πνευματικό Κέντρο, με ελεύθερη είσοδο. Στη διάρκεια της συναυλίας, οι μαθητές - μέλη της Big Band του Μουσικού Σχολείου Λάρισας και το Σύνολο Ακορντεόν του σχολείου θα παρουσιάσουν μια εξαιρετική επιλογή από κλασσικές αλλά και σύγχρονες χριστουγεννιάτικες μελωδίες. Χαιρετισμό στην εκδήλωση θα απευθύνουν: Ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας κ. Κώστας Αγοραστός, ο δήμαρχος Λαρισαίων κ. Απόστολος Καλογιάννης, η πρόεδρος του Δ.Σ. του Δημοσιογραφικού Οργανισμού «Ελευθερία» κ. Δανάη Γ. Δημητρακοπούλου και η πρόεδρος του Δ.Σ. του Συλλόγου Γονέων, Κηδεμόνων και Φίλων με Αυτισμό ν. Λάρισας κ. Έρη Καλογεροπούλου.
To Οικοτροφείο «Ελευθερία» ανεγέρθηκε με δωρεά του Δημοσιογραφικού Οργανισμού «Ελευθερία» του αείμνηστου εκδότη Παναγιώτη (Τάκη) Δημητρακόπουλου, σε οικόπεδο που παραχωρήθηκε από τον Δήμο Λαρισαίων, ενώ ο αρχικός του εξοπλισμός αποκτήθηκε από ευγενικές χορηγίες επιχειρήσεων και ιδιωτών της πόλης μας. Ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2002 και αποτελεί μια από τις πρώτες εξειδικευμένες δομές που δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα για ενήλικα άτομα με αυτισμό, με τη βοήθεια και την υποστήριξη της λαρισαϊκής κοινωνίας.
* ΠΕΜΠΤΗ 15 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ: Ανήμερα του Αγίου Ελευθερίου, η διεύθυνση και το προσωπικό της εφημερίδας θα δεχθούν επισκέψεις φίλων και αναγνωστών, στα γραφεία της «Ε» στον πεζόδρομο της Παπασταύρου και φυσικά θα τηρηθεί η παράδοση κερνώντας ζεστούς λουκουμάδες. Την Πέμπτη επίσης μην χάσετε τη συλλεκτική έκδοση “100 χρόνια «Ελευθερία»” η οποία φέρνει για πρώτη φορά στο φως ένα μεγάλο μέρος του ιστορικού αρχείου της εφημερίδας, αναδεικνύοντας ορισμένα από τα σημαντικότερα γεγονότα του μακρινού αλλά και πρόσφατου παρελθόντος της Λάρισας.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ
