Με ύμνους το «αντίο» στη διαπρεπή δασκάλα

Ηταν η έμπνευση, το θάρρος και η δύναμή μας, τόνισαν οι Ν. Ράπτης, Πόπη Κουρσούμη και η εκπαιδευτικός Μαρία Λιάκου στους επικηδείους τους για τη δ. Μαίρη Ράπτου * Σε κλίμα έντονης συναισθηματικής φόρτισης ο αποχαιρετισμός από χιλιάδες Λαρισαίους εν μέσω βροχής

Η Μαίρη Ράπτου «ήταν και θα είναι η έμπνευσή μας, το θάρρος μας, η δύναμή μας. Μια δύναμη - φλόγα που δεν μπορεί κανείς να σβήσει» τονίστηκε χθες στην εξόδιο ακολουθία της ιδιοκτήτριας των ομώνυμων Εκπαιδευτηρίων, που απεβίωσε σε ηλικία 88 ετών.
Χιλιάδες Λαρισαίοι αψηφώντας τη βροχόπτωση, βρέθηκαν χθες στον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Αχιλλίου αποχαιρετώντας μέσα σε κλίμα συγκίνησης τη Μαίρη Ράπτου, η οποία το 1957 ίδρυσε τα Εκπαιδευτήρια, προσφέροντας στην εκπαίδευση όπως αθόρυβα, επί σειρά ετών, προσέφερε στο προνοιακό έργο της Χριστιανικής Εστίας.

Την εξόδιο ακολουθία, μεταξύ άλλων ιερέων, τέλεσαν ο πνευματικός των Εκπαιδευτηρίων π. Κυριάκος Τσολάκης, εκπροσωπώντας την αδελφότητα «Ζωή», ο αρχιμανδρίτης π. Νικηφόρος Κοντογιάννης και ο πρωτοσύγκελος π. Βησσαρίων Καραλάσκος, με τον π. Νικηφόρο να αναφέρεται στο «πλούσιο έργο» της Μ. Ράπτου.
«Τη Μαίρη Ράπτου την αγάπησαν χιλιάδες άνθρωποι. Ευνοήθηκαν από εκείνη πολύ περισσότεροι -μοίραζε εξάλλου με χαρά και ευγνωμοσύνη τους υλικούς καρπούς του Έργου της. Για τη Μαίρη αυτά δεν ανήκαν στην ίδια αλλά στον Χριστό, που απλά της είχε αναθέσει τη διαχείρισή τους» είπε εκφωνώντας επικήδειο εκ μέρους της οικογένειας, ο ανιψιός της, Νίκος Ράπτης. Για να τονίσει πως η Μαίρη Ράπτου «βρήκε τον βράχο που αναζητούσε για να κτίσει το οικοδόμημα της ζωής της στον Χριστό. Ο Χριστός ήταν το άλφα της και το ωμέγα της».
Αναφερόμενος στο σήμερα, ο Νίκ. Ράπτης τόνισε πως «όταν η Μαίρη φθάρηκε από το γήρας, όταν ο ατσάλινος άξονας που συγκροτούσε την πνευματική και ψυχολογική της δομή άρχισε να ραγίζει και να λυγίζει από τα χρόνια, καλά εκπαιδευμένοι σε αυτή τη δουλειά άνθρωποι χύμηξαν να την κατασπαράξουν». Για να υπογραμμίσει με αφορμή τη συγκυρία της εκδημίας της, με τις εξελίξεις για τα Εκπαιδευτήρια, λέγοντας ότι «θα μπορούσε κανείς να το θεωρήσει σαν «σημάδι» -να, η Μαίρη επέλεξε να πάρει μαζί της το σχολείο! Θα μπορούσε όμως να το δει και σαν συμπαράσταση στην προσπάθεια όσων ζητούμε να το συνεχίσουμε. «Έκλεισε τα μάτια η Ράπτου για να τα ανοίξουν κάποιοι άλλοι», όπως είπε ένας επίσημος. Τον επίλογο σε αυτή την Ιστορία τον γράφουμε εμείς, υπό την Κρίση βεβαίως του Θεού που θα ετυμηγορήσει όπως κάνει πάντοτε».
Εκ μέρους του εκπαιδευτικού προσωπικού, η εκπαιδευτικός Μαρία Λιάκου τόνισε στον επικήδειό της πως «η πίστη της δ. Μαίρης, η πίστη στον Θεό, ήταν μια κρυσταλλόδροση πηγή, μια βρυσομάνα.
Απ’ αυτή πίναμε όλοι μας: μαθητές, εκπαιδευτικοί, γονείς, φίλοι, συγγενείς. Και νιώθαμε δυνατοί και ανανεωμένοι. Η πίστη της ήταν εμπιστοσύνη στη Σοφία του Θεού, ελπίδα ότι όλα θα γίνουν μέσα στο Φως και τnν Αλήθεια του Θεού και αγάπη για όλους τους ανθρώπους. Κοντά της μάθαμε να ετοιμάζουμε ατελείωτα δέματα αγάπης για φτωχούς συμπολίτες μας, να συμπονούμε, να συγχωρούμε. Ήταν και θα είναι η έμπνευσή μας, το θάρρος μας, η δύναμή μας. Μια δύναμη-φλόγα που δεν μπορεί κανείς να σβήσει».
Τέλος, στον επικήδειο εκ μέρους της Χριστιανικής Εστίας Λάρισας, η ιατρός Πόπη Κουρσούμη χαρακτήρισε «αθόρυβη και μεγάλη» τη συμμετοχή της στο προνοιακό έργο της Χριστιανικής Εστίας.
Για να καταλήξει λέγοντας «αλήθεια πόσα σου οφείλουμε, σαν χριστιανική κίνηση, προσωπικά οι περισσότεροι από μας, αλλά και η κοινωνία της πόλης μας. Για τις τόσες ευκαιρίες που έδωσες, τα πνευματικά και πολιτιστικά γεγονότα που δημιούργησες, με προσκεκλημένους ομιλητές για επίκαιρα, ιστορικά, θεολογικά, παιδαγωγικά και άλλα θέματα, παρουσιάσεις βιβλίων, εκθέσεις, δρώμενα στο σχολείο. Οι κεραίες ήταν πάντα ανοικτές, το πνεύμα νεανικό, ό,τι αξιόλογο γίνεται αλλού να αξιοποιηθεί και εδώ, πάντα «προς οικοδομήν» να δοθούν ευκαιρίες εξέλιξης».
Να σημειωθεί πως, εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές έψαλαν ύμνους, ενώ μετά την εξόδιο ακολουθία αρκετοί Λαρισαίοι, πεζή με πομπή συνόδευσαν την αγαπημένη τους δασκάλα στην τελευταία της κατοικία, στο Παλαιό Κοιμητήριο.