του Δήμου Αγιάς. Η Δημοτική Αρχή, μετά από έναν Γολγοθά διαδικασιών που προβλέπει ο νόμος περί ναυαγοσωστικής κάλυψης και με προβλήματα ελλιπούς κρατικής χρηματοδότησης, που ταλανίζουν γενικότερα όλους του παραλιακούς Δήμους της χώρας, κατάφερε αισίως να ξεπεράσει σκοπέλους και το σημαντικότερο να βρει ναυαγοσώστες!
Σύμφωνα με τον αντιδήμαρχο Τουρισμού του Δήμου Αγιάς, κ. Νίκο Ντάγκα, «καθημερινή ναυαγοσωστική κάλυψη θα έχει έκταση οργανωμένης πολυσύχναστης ακτής στον Αγιόκαμπο, στο Στόμιο και στη Βελίκα, ενώ καθημερινά θα κινείται και θα επιθεωρεί τις ακτές του Δήμου ένα σκάφος. Παράλληλα θα υπάρχει ο απαραίτητος εξοπλισμός για το έργο των ναυαγοσωστών και ακόμα ένα σκάφος για τις ανάγκες που θα προκύψουν».
ΕΛΛΕΙΨΗ ΝΑΥΑΓΟΣΩΣΤΩΝ – ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ «ΜΑΧΑΙΡΙ»
Τα προβλήματα για τη ναυαγοσωστική κάλυψη που αντιμετωπίζουν οι Δήμοι της χώρας μας, έχει θίξει επανειλημμένως στο αρμόδιο Υπουργείο, η Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ), που ζητά την αλλαγή του σχετικού νομοθετικού πλαισίου. Σχολές Ναυαγοσωστικής, Επαγγελματικά Σωματεία του κλάδου και συλλογικότητες, αποδίδουν την έλλειψη ναυαγοσωστών
στο ισχύον εξεταστικό σύστημα, στην πανάκριβη εκπαίδευση και υποστηρίζουν ότι το τελευταίο προεδρικό διάταγμα του 2020 διαμόρφωσε συνθήκες «εργολάβων» στη ναυαγοσωστική, με ό,τι μπορεί αυτό να σημαίνει…», όταν επίσης οι εξετάσεις δεν γίνονται πλέον από τα Λιμεναρχεία. Οι νέοι που θέλουν να γίνουν ναυαγοσώστες αναγκάζονται να καταβάλλουν πολλά χρήματα σε εκπαίδευση και εξετάσεις, οι οποίες μάλιστα πολλές φορές έχουν αναβληθεί. Τη θέση αυτή στηρίζει και η ΚΕΔΕ, που αναφέρει ότι «η εκπαίδευση και οι εξετάσεις όπως γίνονται στη χώρα μας αποτελούν ένα από τα σοβαρότερα και κυριότερα προβλήματα της μεγάλης έλλειψης ναυαγοσωστών στην Ελλάδα». Η ΚΕΔΕ συγκεκριμένα τονίζει ότι: «Οι εξετάσεις περιέχουν ιδιαίτερα χρονοβόρες, γραφειοκρατικές και περιττές διαδικασίες, ενώ τίθεται και θέμα αξιοπιστίας, με αποτέλεσμα την άρνηση των ναυαγοσωστών να συμμετάσχουν. Συγκεκριμένα καταργήθηκε η δυνατότητα εξέτασης σε κάθε σημείο της Ελλάδας, δηλαδή στο Λιμεναρχείο του τόπου διαμονής. Οι εξετάσεις διεξάγονται πλέον σε λίγα και επιλεγμένα σημεία, στα οποία αναγκάζονται να μετακινούνται οι υποψήφιοι με μεγάλο κόστος και απουσία αρκετών ημερών, κάτι που δυσχεραίνει ιδιαίτερα τη διαδικασία. Υπερβολικά μεγάλος όγκος ερωτήσεων. Ερωτηματολόγια των 1.000 ερωτήσεων, όταν διεθνώς τα αντίστοιχα είναι 50. Η μεγάλη και δύσκολη ύλη οδηγεί στο να παρουσιάζονται ήδη μεγάλα ποσοστά αποτυχίας των εξεταζόμενων, αποθαρρύνοντας τη συμμετοχή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η εκπαίδευση στις πιο ανεπτυγμένες χώρες, όπως οι ΗΠΑ, η Μ. Βρετανία, η Ιταλία και η Αυστραλία, η οποία διαρκεί μία εβδομάδα (40 ώρες), οι εξετάσεις μίας ώρας γίνονται από τις ίδιες τις σχολές, οι οποίες εκπαιδεύουν τους ναυαγοσώστες, ενώ στην Ελλάδα προτάθηκε να διαρκεί 350 ώρες και τελικά αποφασίστηκε να διαρκεί 95 ώρες, ενώ τις διενεργούν ολιγάριθμοι οργανισμοί.
Οι συνθήκες εξέτασης διαφέρουν, αφού αλλού εξετάζονται σε θάλασσα, χωρίς αξιόπιστη μέτρηση αποστάσεων και αλλού σε πισίνα, ενώ διαφέρουν ακόμη και οι συνθήκες κατάστασης της θάλασσας από μέρος σε μέρος.
Απαιτούνται πάρα πολλά ιατρικά και υγειονομικά πιστοποιητικά για συμμετοχή των υποψηφίων στην εκπαίδευση και εξέταση. Ενώ το Εθνικό Πιστοποιητικό Υγείας απαιτεί έναν γιατρό και έχει διάρκεια πέντε (5) χρόνια, για τη συμμετοχή στις εξετάσεις ναυαγοσωστών απαιτούνται τέσσερα (4) πιστοποιητικά διάρκειας ενός (1) έτους. Η χρονοβόρα αυτή διαδικασία αποτρέπει υποψήφιους να συμμετέχουν και ισχύει ακόμη και για την ανά τετραετία ανανέωση της άδειας. Οι εξετάσεις πραγματοποιούνται από ναυαγοσωστικές σχολές μέλη μίας και μόνο Ένωσης, δημιουργώντας αμφισβήτηση της αξιοπιστίας της εξεταστικής διαδικασίας. Προτείνεται η επιστροφή στο προηγούμενο καθεστώς εξετάσεων και το ιατρικό πιστοποιητικό να είναι το διεθνές ισχύον ιατρικό γνωμάτευσης ικανότητας, διάρκειας ενός έτους. Η ειδικότητα επόπτη ναυαγοσώστη θεσμοθετήθηκε με το Π.Δ. 31/2018. Δεν υπάρχει τέτοια ειδικότητα και υποχρέωση σε οποιοδήποτε άλλο κράτος του κόσμου. Η απαίτηση αυτή δεσμεύει περίπου το 15% του αριθμού ναυαγοσωστών που απαιτούνται σήμερα άνευ λόγου και προτείνεται η κατάργησή του. Στα προηγούμενα Π.Δ. μέχρι το 2020, υπήρχε η δυνατότητα στους υποψήφιους να συμμετάσχουν αρχικά στις εξετάσεις των Λιμεναρχείων χωρίς να κατέχουν δίπλωμα ταχύπλοου και αφού το αποκτήσουν να το προσκομίσουν σε δεύτερο χρόνο. Αυτό καταργήθηκε και πλέον πρέπει να προϋπάρχει, δυσκολεύοντας έτσι την προσέλκυση νέων ναυαγοσωστών».
