Περαιτέρω εμπορευματοποίηση με τα απογευματινά χειρουργεία-ιατρεία

ΑΝΤΙΔΡΑ Ο Γ. ΛΑΜΠΡΟΥΛΗΣ ΣΤΟΝ ΝΕΟ ΝΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ

«Ο «νόμος-σκούπα» για την υγεία που έφερε η Κυβέρνηση στη Βουλή, προσθέτει μια σειρά από νέους κρίκους στην αλυσίδα του εμπορευματοποιημένου και ιδιωτικοποιημένου Συστήματος Υγείας, με την πανδημία να καραδοκεί και δεκάδες νέα θύματα να αθροίζονται καθημερινά στους

χιλιάδες που έχουν χάσει τη ζωή τους μέχρι σήμερα», αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο βουλευτής Λάρισας του ΚΚΕ Γ. Λαμπρούλης, επισημαίνοντας τα εξής: «Παρουσιάζει μάλιστα με θράσος τις αλλαγές που προωθεί σωρηδόν, ως «αναβάθμιση» των υπηρεσιών Υγείας, όταν τα μόνα που «αναβαθμίζονται» είναι η δράση των ιδιωτών και οι πληρωμές από την τσέπη του λαού.
Το νομοσχέδιο που τώρα συζητιέται στη Βουλή είναι αποκαλυπτικό, αλλά δεν είναι το μόνο. Βασική μεταρρύθμιση που προωθεί είναι τα απογευματινά χειρουργεία, που κατ’ αντιστοιχία με τα απογευματινά ιατρεία στα νοσοκομεία θα είναι επί πληρωμή. Η Κυβέρνηση το παρουσιάζει αυτό ως μια «θυσία» που πρέπει να αποδεχτούν ο ασθενής και η οικογένειά του για να μην ταλαιπωρούνται, την ώρα που είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς τον πάτο στις λίστες των χειρουργείων, μετά την πανδημία και την αναβολή χιλιάδων επεμβάσεων. Αξιοποιεί δηλαδή την άθλια κατάσταση στην Υγεία, που με ευθύνη της επιδεινώθηκε κι άλλο στη διάρκεια της πανδημίας, για να πάει ένα βήμα πιο πέρα τη λειτουργία των νοσοκομείων ως «αυτοτελών επιχειρηματικών μονάδων», όπου τα έσοδα από τα απογευματινά χειρουργεία θα ενισχύουν τους προϋπολογισμούς τους με την ελάχιστη κρατική συμμετοχή.
Την ίδια ώρα, εμπεδώνεται ακόμα πιο βαθιά στον λαό ότι για να μην πάει «σαν το σκυλί στ’ αμπέλι» θα πρέπει να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη, διαλέγοντας πού θα πληρώσει: Στον ιδιωτικό τομέα Υγείας ή στον εμπορευματοποιημένο δημόσιο;
…Αλλά και η εμπειρία από την επιχειρηματική δράση στην Υγεία κατά τη διάρκεια της πανδημίας οδηγεί στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση απ’ αυτή που νομοθετεί η Κυβέρνηση. Ο παρασιτικός ιδιωτικός τομέας όχι μόνο δεν συνέβαλε στην αντιμετώπιση του κορονοϊού, την ώρα που πέθαιναν χιλιάδες, αλλά με τη στήριξη του κράτους αντιμετώπισε την πανδημία σαν ευκαιρία για ακόμα μεγαλύτερα κέρδη.
Αναδείχτηκε δηλαδή ότι δημόσιος και ιδιωτικός τομέας Υγείας δεν μπορεί να συνυπάρχουν προς όφελος των λαϊκών αναγκών. Και ότι η πολιτική της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας υπονομεύει την πρόληψη και τη θεραπεία που θα μπορούσαν σήμερα να σώζουν ζωές και να βελτιώνουν διαρκώς το βιοτικό επίπεδο, αξιοποιώντας όλα τα επιτεύγματα της επιστήμης και της ιατρικής έρευνας, αλλά και το πολύπειρο και καλά καταρτισμένο υγειονομικό προσωπικό…
Η πείρα από το δίχρονο της πανδημίας έδειξε ότι μόνο ο λαός μπορεί να ανοίξει διέξοδο, διεκδικώντας μέτρα για την υγεία και τη ζωή του ενάντια στην πολιτική του «κόστους - οφέλους» και των «αντοχών της οικονομίας». Οργανώνοντας την πάλη με κριτήριο τις ανάγκες του και τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα αυτές να ικανοποιηθούν, μέσα από ένα σύγχρονο, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν, καθολικό Σύστημα Υγείας».