έτυχε μεγάλης ανταπόκρισης από αναγνώστες της, με αποτέλεσμα να γίνει αφορμή προκειμένου να ανοίξει το «χρονοντούλαπο» της ιστορίας των καταφυγίων στην πόλη και να έρθουν στο φως νέα στοιχεία που συμπληρώνουν το «παζλ» της έρευνας. Παράλληλα, αναδείχθηκαν σημαντικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο παρελθόν στη Λάρισα, τα οποία αξίζει να καταγραφούν στην ιστορία της και περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, εκρήξεις πυρομαχικών σε παλιό καταφύγιο σε οικόπεδο στη συνοικία Αμπελόκηποι (πρώην Ταμπάκικα), θραύση τζαμιών σπιτιών σε μεγάλη ακτίνα από την έκρηξη, παρεμβάσεις πυροτεχνουργών του Στρατού... και επιδρομές φιδιών!
Ο λόγος για την κατασκευή του πιο άρτιου ίσως καταφυγίου που υπάρχει σήμερα στη Λάρισα, κάτω από τις εγκαταστάσεις του Υπεραστικού ΚΤΕΛ Λάρισας, που δημιουργήθηκε το 1975, όταν ξεκίνησε η ανέγερσή τους και τα σκαπτικά μηχανήματα «έπεσαν» πάνω σε παλιό καταφύγιο!
Η ιστορία ξεκινά το 1974, όπου ανατίθεται από τους μετόχους του Υπεραστικού ΚΤΕΛ (με πρόεδρο τότε τον Λουκά Χατζηβασιλείου) η αρχιτεκτονική μελέτη ανέγερσης των εγκαταστάσεων του Σταθμού στη Λαρισαία αρχιτέκτονα μηχανικό κ. Αφροδίτη Πασαλή, η οποία επέβλεπε και το έργο.
Η κ. Πασαλή μιλά στην «Ε» και ξεδιπλώνει την ιστορία κατασκευής του καταφυγίου, το οποίο σχεδίασε να πληροί τις ανάγκες ενός τέτοιου χώρου, με δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης, με μαγειρεία, αποχωρητήρια, κλίνες, εξαερισμό, γεννήτρια κ.ά.
Πρόκειται για έναν χώρο κατασκευασμένο με οπλισμένο σκυρόδεμα, μήκους σχεδόν εκατό μέτρων (με αρχή και τέλος τις θέσεις των δύο εκδοτηρίων εισιτηρίων των κτιρίων), τρία μέτρα πλάτος και τέσσερα μέτρα ύψος. Εργολάβος ήταν ο Μιχάλης Κίττας. Σύμφωνα με την κ. Πασαλή, «στο οικόπεδο 5 στρεμμάτων όπου ανεγέρθηκε ο Σταθμός του Υπεραστικού ΚΤΕΛ υπήρχε παλιό καταφύγιο. Η είσοδός του ήταν δυτικά, από την πλευρά του Μύλου του Παππά και βρισκόταν 1,5 μέτρο πάνω από την επιφάνεια της γης. Υπολογίζεται ότι η έκταση του καταφυγίου ήταν 80 τ.μ.
Μέσα σε αυτό υπήρχαν πολλά κιβώτια με χειροβομβίδες και ένας μεγάλος αριθμός φιδιών!
Για να προχωρήσουν οι εργασίες ανέγερσης των κτισμάτων έπρεπε να καταστραφεί. Η άδεια κατεδάφισής του εκδόθηκε με την προϋπόθεση να κατασκευαστεί νέο καταφύγιο, όπως και έγινε. Φυσικά το δύσκολο έργο ήταν να καταστραφεί, καθώς η επιφάνειά του καλυπτόταν με 1 μέτρο μπετόν, το οποίο φυσικά δεν γινόταν να αφαιρεθεί με κομπρεσέρ. Η μόνη λύση ήταν να ανατιναχθεί με δυναμίτη. Όταν ελήφθη η απόφαση της ανατίναξής του, δεν ήξεραν ακόμη ότι υπήρχαν μέσα σε αυτό πυρομαχικά. Ευτυχώς που κάποιος επέμενε να σπάσει την πόρτα και να μπει μέσα... αλλιώς θα είχαμε δράματα!
Οι χειροβομβίδες δεν έπρεπε να μετακινηθούν και έτσι κλήθηκαν πυροτεχνουργοί του Στρατού, οι οποίοι τις απασφάλισαν και τις αφαίρεσαν από τον χώρο. Η κατεδάφιση, ακολούθως, έγινε με ελεγχόμενη έκρηξη, όπου χρησιμοποιήθηκε δυναμίτης. Η δύναμή της ήταν τόσο μεγάλη που έσπασαν τα τζάμια των παραθύρων οικημάτων της γύρω περιοχής, καθώς και γυάλινα οικιακά σκεύη (ποτήρια, φλιτζάνια, πιάτα... κ.ά.).
Το γραφείο μου ήταν στην Κεντρική πλατεία και ακούστηκε μέχρι εκεί ο θόρυβος. Να σημειώσουμε πως στην περιοχή, εκείνη την εποχή, εκτός από τον Μύλο και το παλιό κτίσμα του Γενικού Νοσοκομείου, υπήρχαν μόνο χωράφια και το πιο κοντινό σπίτι ήταν σε μεγάλη απόσταση».
Η ανέγερση των κτιρίων ξεκίνησε τον Μάιο του 1976 και εγκαινιάστηκαν τον Αύγουστο του 1978.
ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΣΤΟ «ΠΑΛΛΑΣ»
Καταφύγιο υπάρχει κάτω από τον παλιό κινηματογράφο «Πάλλας» (και όχι από τον κινηματογράφο «Ολύμπια», όπως αναφέρθηκε χθες εκ παραδρομής), το οποίο σήμερα χρησιμοποιείται ως αποθηκευτικός χώρος από την επιχείρηση που στεγάζεται στο κτίσμα.
