Πρωτοβουλία για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα

Εκδήλωση μελών κινήσεων και κομμάτων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς

Σε ένα «σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα» αφορούσε ιδρυτική συνέλευση για τη δημιουργία Επιτροπής της Πρωτοβουλίας στη Θεσσαλία. Η εκδήλωση έγινε χθες στο ξενοδοχείο «Διόνυσος» στη Λάρισα, με τη συμμετοχή μελών κινήσεων, κομμάτων και αγωνιστών της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, ενώ στο πολιτικό πλαίσιο της πρωτοβουλίας αναφέρθηκε ο κεντρικός ομιλητής, Νίκ. Πελεκούδας.
Για να τονίσει μεταξύ άλλων πως «ο ελληνικός καπιταλισμός διανύει την τρίτη φάση ενός ευρύτερου κύκλου ριζικής αναδιάρθρωσης με μεγάλες τομές στην οικονομία, τις σχέσεις κεφαλαίου-εργασίας, το κράτος-δημόσια διοίκηση και το πολιτικό σύστημα.

Το πρώτο κύμα συντελέστηκε στη βίαιη και απότομη μνημονιακή τομή του 2010-2015, με αποφασιστικό ρόλο στον σχεδιασμό στα επιτελεία της EE, συνειδητή συμμετοχή της ντόπιας αστικής τάξης και τις διαδοχικές κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ/ΝΔ/ΛΑΟΣ/ΔΗΜΑΡ σε ρόλο πολιτικού ενορχηστρωτή σε ό,τι αφορά την υλοποίηση.
Η δεύτερη φάση αφορούσε την πολιτική σταθεροποίηση της νέας ευρω-ενωσιακής, αστικής μνημονιακής πραγματικότητας και στρατηγικής συμμαχίας με ΗΠΑ, έργο που διεκπεραιώθηκε σε καθοριστικό βαθμό μέσω της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Στη σημερινή τρίτη περίοδο, η επιστροφή της ΝΔ στη διακυβέρνηση, ως κυρίαρχου και πάλι πόλου του αστικού διπολισμού, σηματοδοτεί την επιδίωξη της αποφασιστικής συνέχειας στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, έχοντας το πλεονέκτημα του πλήγματος σε κάθε έννοια εναλλακτικής που προκάλεσε η μνημονιακή, αλλά και φιλοαμερικανική, και φιλοΝΑΤΟική διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Η αστική τάξη, στο πλαίσιο αυτής της περιόδου, ξεκίνησε με υψηλές φιλοδοξίες διεκδικώντας ένα διπλό άλμα: Από τη μια, εμβάθυνση των αστικών μνημονιακών «μεταρρυθμίσεων» με επικέντρωση στα θέματα της εργασίας και του πλήγματος στην οργάνωση και τις ελευθερίες των εργαζομένων.
Από την άλλη, επιχείρηση γεωπολιτικής και γεω-οικονομικής αναβάθμισης στην περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου». Για να καταλήξει σημειώνοντας ότι «κατά την εκτίμησή μας το δίλημμα τίθεται ως εξής: «Εγκλωβισμός στις κάθε λογής ουτοπίες ότι μπορεί δήθεν οι ταξικές σχέσεις κυριαρχίας και εκμετάλλευσης να αφήσουν χώρο σε αντικαπιταλιστικά εγχειρήματα, να επιτρέψουν ενδιάμεσες λύσεις και σταδιακές μεταρρυθμίσεις ή αναζήτηση και δοκιμασία της μοναδικής βιώσιμης αντικαπιταλιστικής απάντησης: της ριζικής αντιπαράθεσης με τους πυλώνες και την ουσία του καπιταλισμού, από τη σκοπιά και με στόχο την ανατροπή και κατάργησή τους, την καθολική κοινωνική απελευθέρωση που αντιπροσωπεύει ο κομμουνισμός».