Του Κ. Γκιάστα
Φωτ. Β. Ντάμπλης
Δεν φοράει παπούτσια. Με ένα τιραντέ μπλουζάκι και ένα παντελόνι κάπρι, χαμογελά και έχει ένα πακέτο Assos στο χέρι.
Ο 23χρονος Ματέο διάλεξε εδώ και δύο χρόνια να παρατήσει ό,τι έκανε κοντά στο Παρίσι και να γνωρίσει την Ευρώπη. Αγόρασε ένα ποδήλατο και ξεκίνησε λοιπόν. Πήγε να κόψει σταφύλια στην Καμπανία, πέρασε στην Ισπανία και άρχισε να μαθαίνει την τέχνη του ζογκλέρ. Κατάφερε να περάσει στο Μαρόκο και αφού επέστρεψε στην Ιβηρική Χερσόνησο έκανε όλη τη διαδρομή της Μεσογείου Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία. Από εκεί πέρασε στην Κέρκυρα, έμεινε για λίγο στα Ιωάννινα και χθες έφτασε στη Λάρισα.
Τον βρήκαμε στην Κεντρική πλατεία. Είχε ανοιγμένο έναν χάρτη και έψαχνε. «Θέλω να πάω στη Θεσσαλονίκη» μας λέει και πιάνουμε την κουβέντα.
Μετά από μια σπουδαία νίκη της Γαλλίας στο Μουντομπάσκετ δεν θα μπορούσαμε να μην ξεκινήσουμε από αυτό. «Επιτέλους κάποιος έπρεπε να βρεθεί να τους κερδίσει αυτούς τους Ισπανούς», μας λέει και σφίγγει τη γροθιά του. «Άλλωστε οι Γάλλοι είναι γνωστοί για τις ανατρεπτικές τους κινήσεις» τονίζει με νόημα.
Βλέπουμε ένα παλαιστινιακό στη σέλα και δεν πέφτουμε έξω στο συμπέρασμά μας: «Κάνω αυτόν τον τρόπο ζωής από άποψη, όχι από ανάγκη. Θα μπορούσα να μείνω στη Γαλλία και να βρω μια δουλειά και να περιμένω απλά, τι; Τίποτα. Τώρα ζω τον κόσμο και τους πολίτες. Ταξιδεύω όχι για να δω μνημεία και αξιοθέατα αλλά να γνωρίσω ανθρώπους. Να αλλάξω απόψεις και να δω τη ζωή. Δεν πρέπει να φοβάσαι. Ο κόσμος δεν πρέπει να φοβάται. Εγώ κοιμάμαι έξω τα βράδια και δεν με έχει πειράξει κανείς».
Προχθές το βράδυ κοιμήθηκε στον σταθμό των τρένων στη Λάρισα. «Έφτασα αργά το βράδυ και δεν βρήκα άλλο μέρος. Δεν πάω σε ξενοδοχεία γιατί φυσικά δεν μου φτάνουν τα λεφτά».
Όσο για φαγητό: «Περισσότερο προσπαθώ να τη βγάλω με υγρά να σου πω την αλήθεια» και γελάει στην ιδέα ενός μεγάλων διαστάσεων γύρου με ελληνικότατο τζατζίκι. «Τσάι και περισσότερο τσάι. Μετά τρώω λαχανικά και φρούτα που είναι πιο εύκολα και διατηρούνται με τη ζωή που κάνω».
Άλλωστε είναι και η κρίση του λέμε... «Ποια κρίση;» εξανίσταται. «Εγώ έχω λίγες ώρες στην πόλη σας και δεν βλέπω καμία κρίση. Κοίτα γύρω σου...» και μας δείχνει τον κόσμο που περνάει από δίπλα μας. «Πουκάμισα, παντελόνια πολύχρωμα, παπούτσια τελευταία λέξη της μόδας και κοίτα ρολόγια και χρυσαφικά. Καφέδες, χαμόγελα και ζωή. Εγώ πάντως φίλοι μου δεν μπορώ να διακρίνω την κρίση, τουλάχιστον με αυτά που βλέπω εδώ. Εσείς μπορεί να ξέρετε κάτι παραπάνω αλλά επιτρέψτε μου να έχω αντίθετη άποψη».
Σηκώνεται και αρχίζει να κάνει το ζογκλερικά του αλλά βλέπει μόνο ηλικιωμένους γύρω του: «Το βράδυ μου είπαν να πάω στο Φρούριο. Εκεί θα βρω νέους και νέες. Αυτοί καταλαβαίνουν τις σκέψεις μου και χωρίς να μιλάμε. Η παγκοσμιοποίηση άλλωστε έχει δύο όψεις. Αυτό να το ξέρουν οι πολιτικοί...».
