εξής:
«Συναντιόμαστε σήμερα, στη συνεδρίαση του κορυφαίου πολιτικού μας οργάνου, σε εποχή και ώρες, που συντελούνται κοσμοϊστορικές αλλαγές. Όλα εξελίσσονται θεαματικά, όλα αλλάζουν δραματικά, με ταχύτητα ασύλληπτη και πορεία απρόβλεπτη.
Στην καρδιά της Ευρώπης, της μεγάλης οικογένειάς μας, μαίνεται ένας πόλεμος που δεν είχε προβλεφθεί, ούτε στη σφοδρότητά του, ούτε στη διάρκειά του, ούτε στην έκβασή του.
Κομβικές γεωπολιτικές αλλαγές, διπλωματικές ανακατατάξεις, νέες γεωστρατηγικές προκλήσεις, για τον κόσμο, την Ευρώπη, αλλά και για τη χώρα μας.
Ενεργειακή κρίση, φτώχεια και ανεργία από τη μια, ανυπαρξία ενός συγκροτημένου εθνικού σχεδίου για την αντιμετώπισή τους, από την άλλη.
Στις απανωτές κρίσεις, αντιπαρατάσσεται ένα κράτος που εδώ και τρία χρόνια, η κυβέρνηση ΝΔ αποκαλεί «επιτελικό», αλλά, σε πείσμα των σύγχρονων καιρών, εννοεί και φτιάχνει «κομματικό», ένα κράτος που διαρκώς απέχει, διαρκώς απογοητεύει και πισωγυρίζει τη χώρα σ’αυτά που ήδη έχουν ξεπεραστεί. Πολιτική της ρεκλάμας: τσιτάτα, εμπορικά και πιασιάρικα με μεγαλόστομες διακηρύξεις και -ειδικά τελευταία, αρκετό παιχνίδι με το συναίσθημα. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι επέλεξε τους λίγους και τους επέλεξε ευθέως, χωρίς κανένα ιδεολογικό δισταγμό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την πλευρά του, λέει ότι θέλει να απευθυνθεί στους πολλούς, αλλά ο τρόπος με τον οποίο το κάνει, τον οδηγεί στο να χάνει και τους λίγους. Το πρόβλημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι βαθιά πολιτικό, ιδεολογικό και όχι οργανωτικό, όπως προσπαθεί να ισχυριστεί μια μερίδα της. Ωστόσο, η ιδεολογική ασάφεια του ΣΥΡΙΖΑ είναι διάχυτη παντού.
Στο ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, διανύσαμε μια πορεία μέσα στον χρόνο, φέροντας στη χώρα τη μεγάλη αλλαγή, με ανατροπές καθεστώτων και παγιωμένων αντιλήψεων, κάναμε συγκλονιστικές μεταρρυθμίσεις και αλλαγές που μένουν σήμερα επίκαιρες όσο ποτέ και ήταν αυτές οι μόνες τελικά που έγιναν στη χώρα, με εμβάθυνση στους θεσμούς και στην ίδια τη Δημοκρατία.
Εγγυηθήκαμε την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και κρατήσαμε στη χούφτα μας τη χειροβομβίδα της χρεοκοπίας της, θυσιάζοντας το συμφέρον της παράταξης, μπροστά στο συμφέρον της χώρας
Στην πορεία μας, σαφώς υπήρξαν αστοχίες, ατολμίες, λάθη και παραλείψεις τα οποία συνειδητοποιήσαμε, αποδεχθήκαμε και κάναμε, πλέον με ωριμότητα, μέρος της πολιτικής μας συλλογιστικής, ώστε να τα αναγνωρίζουμε πάντα.
Τώρα κάνουμε μια νέα αρχή, γνωρίζοντας όμως ακριβώς πού πάμε και ακριβώς τί θέλουμε.
Θέλουμε ένα ανοιχτό κόμμα, με την κοινωνία ξανά στο προσκήνιο. Θέλουμε να θυμηθούμε ξανά να κουβεντιάζουμε, με όλους και για όλα. Θέλουμε να διασφαλίσουμε τη συμμετοχή όλων, εξαφανίζοντας τις αποστάσεις μέσα από την καινοτομία του ψηφιακού κόμματος. Θέλουμε ανανέωση, με φρέσκιες ιδέες, νέες πρακτικές και νέες αντιλήψεις, μέσα και από νέα πρόσωπα. Θέλουμε οργανώσεις - κυψέλες, που θα επικοινωνούν με τη βάση και θα διατυπώνουν απόψεις, ιδέες, αντιρρήσεις, θα συνθέτουν, θα παρεμβαίνουν, θα καινοτομούν.
Από τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Κώστα Σημίτη, τον Βαγγέλη Βενιζέλο, τον Γιώργο Παπανδρέου, την αείμνηστη Φώφη Γεννηματά και το όραμά της για πολιτική αυτονομία, σήμερα αποκτούμε νέα αυτοπεποίθηση με τον Νίκο Ανδρουλάκη μπροστά και εμάς όλους, νέους και παλιότερους, να στηρίζουμε την επαναφορά της παράταξης ως πρωταγωνιστή στα πράγματα της χώρας, γιατί η χώρα έχει ανάγκη την παράταξη.
Οι ρίζες μας, είναι βαθιές- αλλά οι ρίζες δεν υπάρχουν, παρά μόνο για να τροφοδοτούν νέα κλαδιά, που θα μεγαλώνουν, θα αναπτύσσονται, θα ανθίζουν ξανά.
Μαζί με την αξιοπρέπεια της χώρας και των σύγχρονων μη προνομιούχων Ελλήνων και Ελληνίδων.
Γιατί, ακριβώς αυτός είναι ο λόγος που ιδρύθηκε το ΠΑΣΟΚ: Για να υπηρετεί τον Λαό και την πατρίδα».