«Σε επιχείρηση αποπροσανατολισμού και κοροϊδίας επιδίδονται ο κ. Αγοραστός και δήμαρχοι της Θεσσαλίας για το θέμα των διοδίων, με αφορμή τη συνάντησή τους με την εταιρεία «Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου», που θησαυρίζει μέσα απ’ την αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος’, τονίζει σε ανακοίνωσή της η Επιτροπή Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ επισημαίνοντας: «Το δήθεν ενδιαφέρον τους για φτηνή και ασφαλή μετακίνηση των Θεσσαλών εξαντλείται σε ανέξοδες δηλώσεις, φιέστες και συναντήσεις, έτσι ώστε να περνά ο καιρός, οι μεγάλοι κατασκευαστικοί όμιλοι να συσσωρεύουν τεράστια κέρδη και ο κοσμάκης να ματώνει καθημερινά στους δρόμους- μεταφορικά, με τα διόδια και τα χαράτσια αλλά και κυριολεκτικά, με ανθρώπινες ζωές.
Εξακολουθούν να κρύβουν την αλήθεια ότι μειώσεις διοδίων και εξαιρέσεις κατά περιοχή δεν μπορεί να υπάρξουν όσο είναι στρατηγικής σημασίας για την ΕΕ και τα μονοπώλιά της, η παράδοση των οδικών αξόνων για την κερδοφορία των καπιταλιστών. Τις ίδιες δήθεν αγανακτισμένες φωνές τις ακούμε επί χρόνια και στη Θεσσαλία και στην υπόλοιπη Ελλάδα από βουλευτές, περιφερειάρχες και δημάρχους που απ’ τη μια προσπαθούν να φιλοτεχνούν φιλολαϊκό προσωπείο και απ’ την άλλη με όλες τις δυνάμεις εξυπηρετούν τα συμφέροντα των μεγάλων κατασκευαστικών ομίλων. Γι’ αυτό και κανείς τους δεν εγείρει συνολικά ζήτημα κατάργησης όλων των διοδίων, οι δρόμοι να ανήκουν στο κράτος, οι μεταφορές να είναι ασφαλείς και δωρεάν με ευθύνη ενός ενιαίου κρατικού φορέα κατασκευής και συντήρησης. Δεν υπάρχει περιφερειάρχης και δήμαρχος που να μη ζητά κατάργηση των διοδίων στην περιοχή του. Άραγε ποιος είναι πιο αγωνιστής, ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας Αγοραστός ή ο περιφερειάρχης Στερεάς Μπακογιάννης.
Όσο οι οδικοί άξονες αποτελούν προνομιακό πεδίο κερδοφορίας δεν μπορούν να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες. Το καπιταλιστικό κέρδος και η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών είναι αλληλοσυγκρουόμενα και αλληλοαποκλειόμενα. Οι αυταπάτες που σπέρνονται απ’ τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και τους αιρετούς τους στην τοπική διοίκηση, γίνονται με σχέδιο και συντονισμό ώστε να εμποδίσουν τη λαϊκή πάλη μέσα απ’ το εργατικό και λαϊκό κίνημα, σαν το μόνο παράγοντα που θα μπορούσε να ανατρέψει την κατάσταση, με διεκδικήσεις και αιτήματα υπηρέτησης των λαϊκών αναγκών και ενάντια στην αιματοβαμμένη καπιταλιστική κερδοφορία.
Ορισμένοι δήμαρχοι που προτείνουν την εφαρμογή της χιλιομετρικής χρέωσης ας μας απαντήσουν πόσο χρεώνεται το χιλιόμετρο σήμερα, πόσο μετά την ολοκλήρωση των έργων και πόσα πλευρικά διόδια θα υπάρχουν; Για να καταλάβουν όλοι, ότι αυτή η πρόταση είναι βούτυρο στο ψωμί για τους μεγαλοκατασκευαστές και τα συμφέροντά τους.
Η υποκρισία τους φαίνεται ακόμη περισσότερο, αν αναλογιστεί κανείς ότι δεν βγάζουν κουβέντα για την παράδοση των αεροδρομίων και των λιμανιών της Θεσσαλίας, που βρίσκεται σε εξέλιξη σήμερα και θα οδηγήσει σε παρόμοια αποτελέσματα με αυτά των οδικών αξόνων. Όπως δεν έβγαλαν κουβέντα για την παράδοση στα μονοπώλια τομέων όπως της ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, κ.ά. που εκτόξευσαν στα ύψη το κόστος για τη λαϊκή οικογένεια και τα κέρδη για τους καπιταλιστές. Και ότι όλα αυτά συνοδεύονται με χρηματοδοτήσεις, φοροαπαλλαγές και προνόμια στο όνομα της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, φορτώνοντας με όλο και περισσότερους φόρους και χαράτσια τη λαϊκή οικογένεια.
Οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι άνεργοι, να συνειδητοποιήσουν ακόμη πιο βαθιά, ότι σ’ αυτή την πολιτική δεν επιτρέπονται μερεμέτια και εξαιρέσεις. Σ’ αυτό το δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης δε χωράνε φιλολαϊκές πολιτικές. Κάποιες κατακτήσεις έστω και προσωρινές που είναι αναγκαίο να υπάρξουν για να ανακουφίσουν τη λαϊκή οικογένεια, μπορούν να κατακτηθούν μόνο με την πάλη της λαϊκής συμμαχίας, με δυνατό ταξικό εργατικό κίνημα και με ισχυρό ΚΚΕ. Η εναπόθεση ελπίδων σε κυβερνήσεις και κόμματα που συντάσσονται με την ΕΕ, σε περιφερειάρχες και δημάρχους τους, που επαγγέλλονται την υγιή επιχειρηματικότητα και ταυτίζονται με θέσεις των βιομηχάνων (ΣΕΒ), θα σφίγγει ολοένα και περισσότερο τη θηλιά στο λαιμό των εργαζομένων και της λαϊκής οικογένειας, ανεξάρτητα αν παρουσιάζονται με δεξιό ή αριστερό προσωπείο, με τη μια ή την άλλη συνταγή διαχείρισης».
