Απέκτησε… χρώμα η Δημοτική Αστυνομία

*ΜΕ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΗΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ΜΑΡΙΑΣ ΚΙΣΚΙΝΗ

Του Σωτ. Κέλλα
Χρώμα απέκτησαν οι τοίχοι της εισόδου κτιρίου που στεγάζεται η Δημοτική Αστυνομία Λάρισας χάρη στη πρόταση που έκαναν ο δημοτικός σύμβουλος εντεταλμένος στην Δημοτική Αστυνομία του Δήμου Λαρισαίων Μάκης Γιαννακόπουλος και ο προϊστάμενός της Απόστολος Βουβούσας, στην εικαστικό και σύμβουλο στο 4ο Διαμέρισμα Μαρία Κισκίνη.
Η Μαρία Κισκίνη που είναι εθελόντρια καλλιτέχνιδα πήρε τις μπογιές της και έδωσε σε έναν ακόμα τοίχο ζωντάνια αφού προηγήθηκαν οι ζωγραφιές της στους τοίχους του 44ου Δημοτικού Σχολείου της Λάρισας και της Παιδιατρικής Κλινικής του ΓΝΛ, που στόχο είχαν να κάνουν ένα περιβάλλον καλύτερο για τα παιδιά και συνέχισε στα γραφεία των εργαζομένων του ΕΚΑΒ και της Ένωσης Αστυνομικών Λάρισας.

«Τα χρώματα επηρεάζουν άμεσα τη συναισθηματική μας κατάσταση και φανερώνουν σημαντικά μηνύματα για την προσωπικότητα αλλά και για τη φάση που διανύουμε στη ζωή μας. Η προτίμηση αλλά και οι επιλογές μας στα χρώματα, μεταδίδουν μια συγκεκριμένη μορφή ενέργειας» μας λέει η Μαρία Κισκίνη που είναι μια ξεχωριστή εθελόντρια και μάλιστα αυτοδίδακτη.
«Δεν μπορώ να αρνηθώ την προσφορά σε κανέναν και πάντα το κάνω με χαρά» τα λόγια της φανερώνουν και τον ξεχωριστό της χαρακτήρα, καθώς παρότι έχει δύο παιδιά βρίσκει χρόνο για εθελοντική προσφορά και συνεχίζει λέγοντας: «Η τέχνη δεν είναι για λίγους και πιστεύω ότι πρέπει να φτάνει σε όλους. Στόχος μου είναι να δημιουργήσω ένα δίκτυο ζωγραφιών σε κτίρια, κυρίως όπου στεγάζονται παιδιά με σκοπό να αναπτύξουν την προσωπική τους έκφραση, την αισθητική τους κρίση και καλλιέργεια».
Τέλος για τη σημασία των χρωμάτων προσθέτει: «Κάνουν τους ανθρώπους να αποδίδουν καλύτερα σε έναν φωτεινό χώρο, µε ευχάριστα χρώματα».
Ο κ. Μάκης Γιαννακόπουλος σχολιάζοντας το έργο της Μαρίας Κισκίνη είπε: «Η πρωτοβουλία της εθελόντριας εικαστικού έρχεται να δώσει ένα μήνυμα ελπίδας στο εθελοντικό κίνημα για να βρει μιμητές καθώς αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολλά αίτια για ελλιπή και μη ομαλή λειτουργία του εθελοντισμού όπως η παρούσα κοινωνικο-οικονομική κατάσταση, η έλλειψη εθελοντικής παιδείας και συλλογικής συνείδησης, σωστής και ευρείας ενημέρωσης, σαφών και επαρκών κινήτρων, καθώς και η γενικότερη καχυποψία προς τις κρατικές δομές ή οτιδήποτε καινούργιο. Επιπροσθέτως όλων των παραπάνω, απορρέει και επικρατεί ο φόβος εκμετάλλευσης του εθελοντισμού. Όλα αυτά καταρρίπτονται με πρωτοβουλίες σαν της Μαρίας Κισκίνη».