Υλοτόμηση και από συνεταιρισμούς παλαιού τύπου

ΜΑΞ. ΧΑΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΠΡΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

«Προτίθεστε να προχωρήσετε στις αναγκαίες ρυθμίσεις προκειμένου να μπορούν οι παλαιού τύπου συνεταιρισμοί να συμμετέχουν στην υλοτόμηση των ιδιωτικών δασοτεμαχίων;».

Το παραπάνω ερώτημα θέτει ο βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος στον υπουργό Περιβάλλοντος κ. Κώστα Σκρέκα.
Ο Θεσσαλός πολιτικός μετά από ενημέρωση που είχε από μέλη του Αγροτικού Δασικού Συνεταιρισμού Καρίτσας ζητά από τον αρμόδιο υπουργό την επίλυση του προβλήματος που δημιουργήθηκε με την αλλαγή της σχετικής νομοθεσίας το 2016.
Στην ερώτησή του ο Μάξιμος Χαρακόπουλος σημειώνει ότι «τη δυνατότητα να μπορούν να συμμετέχουν στην υλοτόμηση δασοτεμαχίων ζητούν δασεργάτες και μέλη αγροτικών δασικών συνεταιρισμών παλαιού τύπου, που ιδρύθηκαν δηλαδή μεβάση τους νόμους 2810/2000 και 3147/2003.
Σύμφωνα με τα όσα αναφέρουν μέλη του Αγροτικού Δασικού Συνεταιρισμού Καρίτσας του νομού Λάρισας, οι διατάξεις του ν. 4423/2016 δεν επιτρέπουν την υλοτόμηση σε δημόσια δασοτεμάχια για τα μέλη του συνεταιρισμού τους καθότι προβλέπουν την υλοτόμηση μόνο από νέου τύπου δασικών συνεταιρισμών (Δ.Α.Σ.Ε). Όμως, όπως επισημαίνουν, οι Δ.Α.Σ.Ε. αποτελούν μορφές συνεργατισμού με αυξημένες απαιτήσεις σε διοικητικές, ασφαλιστικές και φορολογικές διαδικασίες, στις οποίες πολλοί δασεργάτες, κάτοικοι των ορεινών περιοχών δεν μπορούν να ανταποκριθούν, ενώ η διοίκηση των παλαιού τύπου αγροτικών δασικών συνεταιρισμών ήταν απλούστερη. Επίσης, οι παλαιότεροι συνεταιρισμοί διαθέτουν εξοπλισμό για την υλοτόμηση ο οποίος, όπως υποστηρίζουν, μπορεί ακόμη να χρησιμοποιηθεί. Πέραν τούτων, αναφέρουν ότι όσοι δασεργάτες δεν έχουν ενταχθεί σε Δ.Α.Σ.Ε. για διάφορους λόγους, δεν μπορούν να εργαστούν ως ελεύθεροι δασεργάτες σε ιδιωτικά δασοτεμάχια καθότι δεν αποτελούν φορείς εκμετάλλευσης. Συνεπώς αντιμετωπίζουν σημαντικό πρόβλημα απασχόλησης και κατ’ επέκταση επιβίωσης, γεγονός που προκαλεί αλυσιδωτές επιπτώσεις στις μικρές κοινωνίες των ορεινών χωριών».
Ο κυβερνητικός βουλευτής καταλήγει υπογραμμίζοντας ότι «για να παραμείνουν ζωντανές οι ορεινές κοινότητες θα πρέπει οι κάτοικοί τους, που είναι οι πραγματικοί θεματοφύλακες του δασικού μας πλούτου, να έχουν βιώσιμο εισόδημα. Υπό αυτό το πρίσμα, η πολιτεία θα πρέπει να επανεξετάσει τις ισχύουσες διατάξεις προκειμένου να επιτραπεί τουλάχιστον η συμμετοχή των παλαιού τύπου συνεταιρισμών στην υλοτόμηση ιδιωτικών δασοτεμαχίων».