ΕΙΝΑΙ βράδυ Μεγάλης Τετάρτης, παραμονές Πάσχα του 1998 στο κέντρο «Βερσαλίες», όταν εκλέκτορες της ΝΔ συγκεντρώνονται για να επιλέξουν μετά από ψηφοφορία, τον υποψήφιο δήμαρχο που θα στηρίξει το κόμμα στις εκλογές για τον Δήμο Λαρισαίων.
Εκλογές από τις οποίες κανείς δεν το είχε φαντασθεί, πως ο προκριθείς τότε - μεταξύ 7 συνολικά ομοϊδεατών συνυποψηφίων - Κώστας Τζανακούλης όχι μόνο θα κέρδιζε τις εκλογές του Οκτωβρίου του 1998 αλλά θα αποτελούσε και τον μακροβιότερο δήμαρχο της Λάρισας. Κερδίζοντας τέσσερις συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις που ακολούθησαν, συμπληρώνοντας 15 χρόνια και 8 μήνες στον δημαρχιακό θώκο.
Με αφορμή την αλλαγή στον Δήμο Λαρισαίων, ζητήσαμε από τον πρώην δήμαρχο Κων. Τζανακούλη με αφορμή και την πολυετή διοίκησή του στο δήμο, να επιλέξει δέκα από τους «σταθμούς» της θητείας του.
Για να τονίσει στην «Ε» πως «η πορεία της θητείας μας στα 16 χρόνια που διοικήσαμε τον Δήμο Λαρισαίων ήταν μια πορεία συγκλονιστική που χαρακτηρίστηκε από μεγάλες αλλαγές στην πόλη, έργα και παρεμβάσεις που έκαναν την πόλη σύγχρονη και ευρωπαϊκή, όπως αξίζει στην ιστορία και τους κατοίκους της.
Σίγουρα όμως, σ’ αυτά τα δεκαέξι χρόνια της πορείας, υπήρξαν κάποιοι σταθμοί, που χαράχθηκαν ανεξίτηλα στη δική μου μνήμη, ελπίζω και στην ιστορία της πόλης».
«ΣΤΑΘΜΟΙ»
Ο πρώτος «σταθμός», τονίζει ο κ. Τζανακούλης «ήταν σίγουρα η διαδικασία της εκλογής μου από το διευρυμένο εκλεκτορικό σώμα στη θέση του υποψήφιου δημάρχου τον Απρίλιο του 1998 στο κέντρο «Βερσαλίες». Ήταν στην ουσία η αρχή αυτής της μακράς πορείας που σηματοδότησε, το ένα τέταρτο της ζωής μου μέχρι σήμερα.
Μεγάλη στιγμή για την πόλη ήταν επίσης η υποδοχή του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας τον Μάιο του 1999, για τα εγκαίνια της Δημοτικής Πινακοθήκης, ενός από τα πλέον αξιόλογα κτίρια για τον πολιτισμό και για την πόλη. Όπως και το κτίριο «Προσκήνιο Πολιτισμού» το γνωστότερο ως Θέατρο ΟΥΗΛ του σημαντικότερου ίσως κτιρίου της πόλης όταν ολοκληρωθεί.
Μεγάλο έργο πολιτισμού, αλλά και σύμβολο της πόλης το οποίο θεωρήσαμε και δικαίως έναν από τους σταθμούς της θητείας μας, είναι το Α’ Αρχαίο Θέατρο της Λάρισας, για το οποίο δώσαμε όλες μας τις δυνάμεις προκειμένου να ξεμπλοκάρουν οι διαδικασίες αναστήλωσης και σίγουρα μια από τις μεγαλύτερες στιγμές ήταν όταν καταφέραμε να κάνουμε εκεί εκδηλώσεις, για την αφή της Ολυμπιακής Φλόγας, αλλά και πολιτιστικά γεγονότα».
ΠΗΝΕΙΟΣ
«Πώς να ξεχάσει κάποιος» προσθέτει ο κ. Τζανακούλης «και τα έργα που έγιναν για τη διαμόρφωση και την αντιπλημμυρική προστασία του Πηνειού που έκανε το ποτάμι ξανά σύμβολο της πόλης με παρεμβάσεις που ξεπέρασαν τα 11,5 εκατ. ευρώ, αλλά και τα μεγάλα οδικά έργα, όπως η ολοκλήρωση του δακτυλίου, η οδός Καράγιωργα, η οδός Σανδράκη, η Σαρίμβεη και η Εχεκρατίδα, οι παρεμβάσεις στα πεζοδρόμια του κέντρου, που άλλαξαν την εικόνα της Λάρισας.
Μια από τις ημέρες που θυμάμαι ήταν η 1η Ιουνίου 2002 όταν ξέσπασε η πυρκαγιά στο κτίριο του Μύλου. Εκείνη η ημέρα σήμανε ουσιαστικά και την έναρξη της μεγάλης μας προσπάθειας, αν και υπήρχε στα σχέδιά μας, για την ανάπλαση του Μύλου που οδήγησε στο σημερινό αποτέλεσμα και ξανάδωσε στο ιστορικό μνημείο της Λάρισας τη θέση που του ταιριάζει.
Όμως το μεγάλο έργο μας, που επίσης χαρακτήρισε τις δομές της πόλης, εξελίχθηκε στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής. Από την έναρξη της θητείας μας προσθέσαμε στο δυναμικό των παιδικών σταθμών δέκα νέα υπερσύγχρονα κτίρια και αναβαθμίσαμε όλα τα υπάρχοντα, δίνοντας στη λαρισαϊκή οικογένεια την κρίσιμη βοήθεια που χρειάζεται. Δημιουργήσαμε νέες δομές, όπως το Κοινωνικό Παντοπωλείο και ο Δημοτικός Λαχανόκηπος, δημιουργήσαμε και στηρίξαμε τα συσσίτια και κάναμε τις επιπτώσεις της κρίσης λιγότερο έντονες για εκατοντάδες συμπολίτες.
Οι μεγάλες υποδομές που ενίσχυσαν την οικονομική δραστηριότητα της πόλης, όπως το πρώην ξενοδοχείο «Ξενία», η σκεπαστή της Νεάπολης, η θεσμοθέτηση της Γεωργοκτηνοτροφικής Έκθεσης είναι σημαντικά έργα που χαρακτήρισαν τη θητεία μας, γιατί έδωσαν τεράστια ώθηση στην τοπική οικονομία. Αλλά και η αντιμετώπιση θεμάτων βασικών υποδομών της πόλης, όπως η επέκταση του βιολογικού καθαρισμού, η αποκατάσταση της χωματερής στο Κιόσκι, η εγκαθίδρυση του συστήματος ανακύκλωσης, νομίζω πως θα μείνουν ως έργα με σημαντικό πρόσημο στην πόλη».
«Τέλος» καταλήγει ο κ. Τζανακούλης «αυτό που επίσης νομίζω πως αφήνουμε ως παρακαταθήκη για τις γενιές που έρχονται είναι το πράσινο. Αφού καταφέραμε να κάνουμε τη Λάρισα πιο πράσινη από ποτέ. Ένα τεράστιο περιαστικό πάρκο στο Μεζούρλο, το πάρκο Χατζηχαλάρ και η βελτίωση του συστήματος Πηνειός – Αλκαζάρ έδωσαν στη Λάρισα έναν άλλο χαρακτήρα».
Β. ΚΑΚΑΡΑΣ
