Προοδευτική προοπτική ή οπισθοδρόμηση...

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΛΑΡΙΣΑΙΩΝ ΑΠ. ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗ ΣΤΗΝ «Ε» ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΔΩΛ

Οι πολίτες της Λάρισας, μέσα σε έναν χρόνο γίνονται μάρτυρες μιας παντελώς ασυνήθιστης τακτικής, στην οποία παρατάξεις του Δημοτικού Συμβουλίου προχωρούν σε ανίερες συμμαχίες, με μοναδικό στόχο να εργαλειοποιήσουν κομβικά ζητήματα της πόλης, στη λογική μιας περίεργης προσπάθειας να προκαλέσουν «πλήγμα» στη Δημοτική Αρχή.

Και αυτό θα ήταν ίσως ήσσονος σημασίας γεγονός, αν δεν συνέτρεχαν δύο καθοριστικές παράμετροι: Η ένδεια ουσιαστικών πολιτικών επιχειρημάτων για αυτήn τη συμπόρευση και το γεγονός ότι στοιχίζονται πίσω από τις ακροδεξιές φωνές στο Δημοτικό Συμβούλιο, προτάσσοντας μια μικρόψυχη τακτική χωρίς προγραμματικό βάθος και προοπτική. Είναι κρίμα!
Το πρώτο περιστατικό αφορούσε την προμήθεια εξοπλισμού για την Υπηρεσία Καθαριότητας, όπου προτάχθηκε το μικροπαραταξιακό συμφέρον, έναντι των αναγκών της πόλης. Όλα τα επιχειρήματα που επικαλέστηκαν έπεσαν στο κενό: Η οικονομική κατάσταση του Δήμου και η δανειοληπτική του ικανότητα αποδείχθηκε ότι δεν ήταν αυτή που περιέγραψαν. Το πρόγραμμα προχώρησε με αποδεδειγμένα επωφελείς όρους για τον Δήμο, τους δημότες και τους εργαζόμενους. Το δεύτερο αφορούσε την προσπάθεια εγκαθίδρυσης «διαπαραταξιακής Επιτροπείας» για τον έλεγχο της σοβαρής και έγκυρης φωνής του Δημοτικού μας Ραδιοφώνου και πάλι συντασσόμενες πίσω από τις ακροδεξιές φωνές. Και αυτή η προσπάθεια έπεσε στο κενό.
Το τελευταίο διάστημα έχουμε και πάλι ανάλογη συμπόρευση, αυτήν τη φορά για το ζήτημα του Δημοτικού Ωδείου. Αντί να αντιληφθούν το μάταιο των επιλογών τους, οι ίδιες παρατάξεις επαναλαμβάνουν τις ίδιες πρακτικές επικαλούμενες διαδικαστικά ζητήματα προσλήψεων προσωπικού στο Δημοτικό Ωδείο. Στρέφονται κατά του κύρους του θεσμού και -ακόμα χειρότερα- κατά προσώπων με τεράστια καταξίωση, πολύχρονη προσφορά στην πόλη και το πολιτιστικό της φορτίο και κυρίως με έργο που αναγνωρίζεται από ολόκληρη τη χώρα.
Κοινός παρονομαστής ο ίδιος: Η δημιουργία ενός μετώπου χωρίς πολιτικά χαρακτηριστικά, χωρίς προγραμματικές συγκλίσεις, αλλά με στόχο τον πρόσκαιρο προσπορισμό μικροπαραταξιακών οφελών. Είναι λάθος! Και δεν είναι λάθος μόνο γιατί οι επιλογές αυτές προκάλεσαν την αντίδραση της πόλης και της μεγάλης κοινότητας του Δημοτικού Ωδείου, όπως αποτυπώθηκε με δημόσιες τοποθετήσεις, όλες αυτές τις ημέρες. Είναι λάθος ακριβώς επειδή πέραν του Ωδείου, της Υπηρεσίας Καθαριότητας ή του Δημοτικού Ραδιοφώνου, το πραγματικό θύμα τέτοιων επιλογών είναι η ίδια η προοδευτική πορεία της πόλης. Με όρους πολιτικής, κοινωνίας, προγραμματικών συγκλίσεων και πολιτικής στόχευσης.
Είναι λάθος γιατί προτάσσεται η εμπάθεια και το μικροσυμφέρον, έναντι μιας προοδευτικής πορείας. Γιατί πάνω από τις προγραμματικές συγκλίσεις, οι οποίες μπορούν να δώσουν προοδευτικό πρόσημο στην πόλη, μπαίνουν πρόσκαιρες επιδιώξεις ταυτισμένες με τις πλέον οπισθοδρομικές αντιλήψεις. Γιατί στο δίλημμα: προοδευτική προοπτική ή βαθιά συντηρητική οπισθοδρόμηση, επικρατεί το δεύτερο!
Στη «Συμπαράταξη Λαρισαίων» αρθρώσαμε έναν προοδευτικό λόγο, γιατί πετύχαμε ακριβώς αυτό: Παραμερίσαμε τις προσωπικές μας επιδιώξεις προτάσσοντας το συμφέρον της Λάρισας, όπως αυτό το εγγυάται μια προοδευτική πολιτική συνεργασία.
Αφήσαμε στην άκρη τις κομματικές μας στοχεύσεις, ξεχάσαμε τις «χρωματισμένες νίκες» και τους «δικούς μας» εκλεγμένους και προχωρήσαμε σε ένα αυτοδιοικητικό σχήμα που αγκαλιάστηκε από την κοινωνική πλειοψηφία της πόλης.
Και συνεχίζουμε στον ίδιο δρόμο: Ανοιχτές συνεργασίες, στη βάση προγραμματικών και πολιτικών συγκλίσεων, χωρίς ύστερες σκέψεις και τακτικισμούς. Και καλούμε όλους τους προοδευτικούς πολίτες της Λάρισας να μοιραστούν τις αξίες και τα οράματα μιας πόλης για την ευημερία των κατοίκων και όχι την ικανοποίηση προσωπικών επιδιώξεων.
Ο δρόμος είναι ανοιχτός. Κι όλοι θα αναμετρηθούμε με την εποχή: Είτε θα ενώσουμε τις δυνάμεις μας στην προοπτική μιας πόλης που θα στοχεύει στην ευημερία και την ποιότητα ζωής των κατοίκων της, είτε θα συνταχθούμε πίσω από ακραίες αντιλήψεις μιας μαύρης εποχής νομίζοντας πως έτσι εξυπηρετούμε το κομματικό μας καθήκον. Όλοι κρινόμαστε.