προσδοκίες καί λαχτάρα γιά κάτι τό καλύτερο. Καί τήν ἔχουμε ἀνάγκη αὐτήν τήν προσμονή τοῦ καλύτερου, καθώς ὁ χρόνος πού ἔφυγε μᾶλλον μᾶς ταλαιπώρησε. Πανδημία μέ διάφορα στάδια, κατεστραμμένες σοδιές, πλημμύρες, καύσωνες, πυρκαϊές καί ἰδιαίτερα για ἐμᾶς στόν Τύρναβο καί τήν Ἐλασσόνα, σεισμός καταστρεπτικός πού ἄφησε βαρύ τό ἀποτύπωμά του στίς ζωές μας. Κοντά σέ αὐτά, ἡ μεταξύ μας διχόνοια, ὁ παραλογισμός, ἡ θρησκοληψία, πείσματα καί ἀρνήσεις πού μπορεῖ νά αἰτιολογοῦνται ὡς κόπωση και ψυχική συνέπεια ἀπό τά ὑγειονομικά μέτρα κατά τῆς πανδημίας, δέν δικαιολογοῦν ὅμως τήν ἀπώλεια δικῶν μας ἀνθρώπων πού παρασυρμένοι ἀπό λάθος πιστεύματα καί θεωρήσεις, ὁδηγήθηκαν στόν τάφο στό ὄνομα μεγαλόστομων διακηρύξεων ἤ καί ἐπιστημονοφανῶν θεωριῶν πού τόσο γρήγορα καί εὔκολα κατέπεσαν μέ ἠχηρό πάταγο. Τό τραγικό εἶναι ὅτι ὁ σεισμός, τόν ὁποῖον δέν μπορούσαμε νά ἀντιμετωπίσουμε, πέρασε χωρίς νά ἀφήσει ἀνθρώπινα θύματα, οὔτε κἄν τραυματίες καί δοξάζουμε τόν Θεό γι ̓ αὐτό, τήν ἴδια στιγμή πού ὁ ἰός, τόν ὁποῖον πλέον μέ τό ἐμβόλιο μποροῦμε νά ἀναχαιτίσουμε, συνεχίζει νά κλείνει τόσα σπίτια, νά δημιουργεῖ τόσο πόνο, νά ἀφήνει τόση πικρία...
Ἀρκετά ὅμως, μέ τήν θλίψη τοῦ χρόνου πού πέρασε. Μπροστά μας ἁπλώνεται ἡ χαρά κι ἡ αἰσιοδοξία τοῦ χρόνου πού ἔρχεται. Ἄν κάτι πρέπει νά κρατήσουμε ἀπό τά ὅσα περάσαμε, εἶναι τό ὅτι ὁ χρόνος μας εἶναι πολύτιμος καί καθόλου δεδομένος. Πόσα προσωπικά σχέδια δέν ἀνέστειλε ἡ πανδημία! Πόσα προγράμματα δέν ἔμειναν πίσω ἐπειδή ἡ ἱστορική συγκυρία ἔτσι ἐπέβαλλε! Πόσα πράγματα διακόπηκαν! Κι ὁ χρόνος περνᾶ γρήγορα, ἤ μᾶλλον ἐμεῖς περνᾶμε μέσα στόν χρόνο... Ἐμεῖς διαπλέουμε τό πέλαγος τῆς ζωῆς μας προσπαθῶντας νά τήν κάνουμε νά ἀξίζει καί νά μήν τήν κατασπαταλᾶμε σέ ὅσα μάταια καί ἀνούσια. Ἀντιμετωπίζουμε τόν χρόνο ὄχι ὡς Κρόνο πού μᾶς κατατρώει καί μᾶς ἐξουδετερώνει, άλλά ὡς πορεία πρός τήν Βασιλεία τῶν Ούρανῶν. Εὐλογημένοι ὅσοι συμπορεύονται μέ τόν Χριστό μας, ἔχοντας συναίσθηση ὅτι τό ταξίδι μας αὐτό ἔχει τελικό προορισμό τήν ἀγκάλη τοῦ Θεοῦ καί Πατρός.
Ὁ χρόνος χωρίς τό ὅραμα τῆς Βασιλείας τοῦ Χριστοῦ μας εἶναι φυλακή καί κόλαση. Πόσο ταλαιπωροῦνται ὅσοι δέν ἔχουν αὐτήν τἠν προοπτική στή ζωή τους. Ἀλλά κι ὅσοι θέλουν νά πλησιάσουν τόν Χριστό, πόσο κινδυνεύουν νά πάθουν τό ἴδιο ὅταν ξεχνοῦν ποιός εἶναι ὁ Σωτῆρας μας, ὅταν καταλαμβάνονται ἀπό τήν ἀκηδία, ὅταν ἀφήνουν τόν Χριστό καί τρέχουν πίσω ἀπό τόν χρυσό, ὅταν ἀφήνουν τόν Θεό καί τρέχουν προσκολλώμενοι πίσω ἀπό ἀνθρώπους, ὅταν καταλαμβάνονται ἀπό τήν άκηδία καί τήν πνευματική ὀκνηρία... Νά θυμόμαστε ποιός εἶναι ἡ προοπτική τῆς σωτηρίας μας! Καί ἄς μήν Τόν ξεχνᾶμε προσευχόμενοι διαρκῶς πρός Αὐτόν, καταφεύγοντας στά σωστικά Μυστήρια τῆς Πίστεως καί ἐργαζόμενοι τίς ἐντολές Του, ὥστε ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μας νά κυλᾶ στήν ἀσφάλεια τῆς Θείας Παντοδυναμίας καί τοῦ Θείου Ἐλέους.Καλή καί εὐλογημένη χρονιά!
Μέ πατρικές εὐχές. Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
†Ὁ Λαρίσης καί Τυρνάβου Ἱερώνυμος
